Contracten  

Hof Amsterdam 12 juli 2022, IT 4053; ECLI:NL:GHAMS:2022:2032 (appellante tegen T-Mobile) Appellante is een aanbieder van mobiele telefonie via het netwerk van een netwerkoperator. Appellante had met Tele2 een overeenkomst gesloten, maar nadat T-Mobile Tele2 had overgenomen, heeft T-Mobile de overeenkomst opgezegd. Appellante meent dat deze opzegging niet rechtsgeldig was omdat er een duurzame samenwerking was aangegaan. Zij vordert onder meer nakoming van de overeenkomst. Het hof oordeelt dat appellante een spoedeisend belang heeft bij de gevraagde voorziening. Het hof is van oordeel dat appellante er niet op mocht vertrouwen dat T-Mobile alleen gebruik zou maken van de opzeggingsmogelijkheden wanneer er sprake zou zijn van een zwaarwichtige reden. Het hof meent verder dat de gebruikmaking van de opzeggingsmogelijkheid door T-Mobile naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid niet onaanvaardbaar is en dat er geen sprake is van een tekortkoming aan de kant van T-mobile. Het hof komt tot de conclusie dat alle grieven falen. Het vonnis waarvan beroep zal worden bekrachtigd.

Rb. Rotterdam 31 augustus 2022, IT 4052; ECLI:NL:RBROT:2022:7377 (eiseres tegen Web-Company) Eiseres verkoopt via een webshop haar kleding en accessoires. Zij maakt hierbij gebruik van softwareapplicaties. Web-Company is een IT-dienstverlener en houdt zich bezig met het bouwen van websites, webwinkels, apps en Software. Op 10 maart 2020 hebben partijen een overeenkomst gesloten. In deze zaak vordert eiseres onder meer dat de rechtbank voor recht verklaart dat Web-Company een onrechtmatige daad heeft gepleegd, dan wel toerekenbaar is tekortgeschoten in de nakoming van een op haar rustende verbintenis. Daarnaast vordert eiseres een verklaring voor recht dat de algemene voorwaarden van Web-Company niet of niet meer op de overeenkomst van toepassing zijn, dan wel dat Web-Company geen beroep toekomt op de bedingen in de algemene voorwaarden.

Ktr. Rb. Overijssel 19 juli 2022, IT 4051; ECLI:NL:RBOVE:2022:2471 (Innova tegen gedaagde) Innova heeft een vordering ingesteld die betrekking heeft op een overeenkomst die op afstand tot stand is gekomen tussen haar en gedaagde (consument). Bij dit soort overeenkomsten gelden er extra contractuele informatieplichten voor de handelaar, zoals die uit artikel 6:230v lid 3 BW. Op grond van dit artikel moet de handelaar het elektronische bestelproces zo vormgeven dat de consument een aanbod pas kan aanvaarden wanneer hem duidelijk is geworden dat zijn bestelling een betalingsverplichting inhoudt. Op de bestelknop staan de woorden ‘bevestig je aanvraag’. De kantonrechter oordeelt dat hiermee niet voldaan is aan de verplichting uit artikel 6:230v lid 3 BW. De kantonrechter zal daarom de gehele overeenkomst vernietigen.

Hof Den Bosch 8 februari 2022, IT 4045; ECLI:NL:GHSHE:2022:321 (Keytech tegen Btech) Keytech is een bedrijf dat zich bezighoudt met het aanleggen en onderhouden van mobiele telecomnetwerken en -installaties. Btech is en bedrijf dat zich bezighoudt met het aanleggen, vervangen en testen van telecominstallaties en GSM-masten. In 2018 heeft Keytech Btech verschillende opdrachten gegeven voor het uitvoeren van werkzaamheden aan telecominstallaties. Juli 2018 is er discussie ontstaan over de hoogte van door Btech gestuurde facturen. Keytech startte onderhavige procedure omdat zij meende dat Btech ten onrechte beslagen had gelegd ten laste van Keytech. Keytech vorderde daarom een aantal bedragen die Btech volgens haar verschuldigd waren. Door de rechtbank werden, bij vonnis van 11 september 2019, de vorderingen van Keytech afgewezen. Het hof stelt vast dat er wellicht sprake is van een fout in de formulering van de memorie van grieven en geeft Keytech daarom de mogelijkheid hierover bij akte uitsluitsel te bieden. Het hof verwijst de zaak naar de rol van 8 maart 2022 en houdt iedere verdere beslissing aan.

Hof Den Bosch 30 augustus, IT 4042; ECLI:NL:GHSHE:2022:3007 (Liko tegen Syntess) Syntess houdt zich bezig met het ontwikkelen computersoftware en is een technisch adviesbureau. Liko exploiteert een koeltechnisch installatiebedrijf. Een van de belangrijkste werkzaamheden van Liko is het verrichten van service-, onderhouds- en storingswerkzaamheden waarbij zij gebruik maakt van zogenoemde werkbonnen. Het gaat hier om een beroep tegen het vonnis van 3 juni 2020. Bij tussenvonnis van 24 mei 2022 [IT 4041] werd Liko de mogelijkheid geboden zich uit te laten over de door Syntess aangevoerde punten. Syntess wil dat openstaande facturen nog door Liko betaald worden. Liko verlangt onder meer dat ontbinding dan wel vernietiging van de overeenkomsten 2013 en 2017. Het hof stelt vast dat een in het basissysteem in te passen digitalisering van de werkbonnen is pas in overeenkomst 2017 overeengekomen. Liko klaagt in dit geding over de digitale werkbonnen. Dit betreft dus hooguit een tekortkoming van Syntess in de nakoming van overeenkomst 2017.

Hof Den Bosch 24 mei 2022, IT 4041; ECLI:NL:GHSHE:2022:1661 (Liko tegen Syntess) Syntess houdt zich bezig met het ontwikkelen computersoftware en is een technisch adviesbureau. Liko exploiteert een koeltechnisch installatiebedrijf. Een van de belangrijkste werkzaamheden van Liko is het verrichten van service-, onderhouds- en storingswerkzaamheden waarbij zij gebruik maakt van zogenoemde werkbonnen. Op basis van een overeenkomst gebruikt Liko sinds 2005 bedrijfssoftware van Syntess. In dit arrest gaat het over onbetaalde facturen. Gezien de hoeveelheid punten die Syntess heeft aangevoerd wordt de zaak naar rol verwezen zodat Liko zich hierover kan uitlaten. 

Vzr. Rb. Rotterdam 18 juli 2022, IEF 20915, IT 4037; ECLI:NL:RBROT:2022:6094 (Advisor tegen Dmarcian) Advisor en Dmarcian houden zich allebei bezig met het leveren van producten en diensten op het gebied van identiteitsbeveiliging van e-mailadressen. In januari 2016 hebben ze een overeenkomst gesloten op grond waarvan Advisor een licentie kreeg voor het gebruik van door Dmarcian ontwikkelde Dmarcian-software. Ook mocht Advisor op grond van deze overeenkomst de Software in Europa, Rusland en Afrika verkopen. De voorzieningenrechter stelt vast dat partijen begin 2016 afspraken hebben gemaakt over een nadere samenwerking. Deze afspraken zijn vervolgens niet vastgelegd in een schriftelijke overeenkomst. In deze zaak moet de voorzieningenrechter een oordeel vellen over verschillende geschilpunten die ten aanzien van de afspraken bestaan tussen partijen. De voorzieningenrechter oordeelt dat er geen sprake is van een niet-opzegbare overeenkomst. De vordering om Dmarcian te gebieden de distributieovereenkomst onverkort na te komen, wordt afgewezen.

Rb. Gelderland 22 juni 2022, IT 4003; ECLI:NL:RBGEL:2022:3893 (eiseres tegen gedaagde) Eiseres en gedaagde hebben in 2013 een overeenkomst gesloten op basis waarvan eiseres softwarepakketten aan gedaagde in licentie verstrekt. In de overeenkomst staat dat jaarlijks kosten in rekening worden gebracht voor ‘support and maintenance’. Deze kosten bedragen 20% van de licentievergoeding. Eiseres heeft 3 januari 2020 gedaagde een factuur voor een bedrag van € 33.486,75 gestuurd voor ‘support en maintenance’ voor 2020. Deze factuur is door gedaagde niet betaald. Eiseres vordert betaling van een bedrag van € 33.486,75. De rechter oordeelt dat gedaagde moet worden aangemerkt als partij bij de overeenkomst omdat hij zich jegens eiseres heeft gedragen als contractspartij. De bedragen uit de factuur van 3 januari 2020 zijn gebaseerd op 20% van de overeengekomen kosten. Aangezien de overeenkomst niet was opgezegd mocht eiseres deze kosten factureren. De gedaagde wordt door de rechtbank veroordeeld tot betaling van een bedrag van € 33.486,75 aan eiseres.

Rb. Gelderland 22 juni 2022, IEF 20808, IT 3980; ECLI:NL:RBGEL:2022:3082 (eiseres tegen gedaagden) Eiseres (licentiegever) en gedaagden (licentienemers) hebben voor de periode 1 maart 2011 t/m 31 december 2013 een licentieovereenkomst gesloten voor gebruik van door eiseres ontwikkelde software. Deze overeenkomst is vervolgens door gedaagden opgezegd. Eiseres vordert onder meer inzage in de in beslag genomen bescheiden. Zij stelt dat het voldoende aannemelijk is dat gedaagden inbreuk maken op een intellectueel eigendomsrecht. De rechtbank acht het wenselijk om deze incidentele vordering te bespreken met partijen en zal daarom een mondelinge behandeling gelasten. De gedaagden willen op hun beurt ECI en een medewerker van GNB (de partij die het softwarepakket aan gedaagden heeft geleverd) in vrijwaring dagvaarden. Dit kan alleen als de gedaagden menen hiertoe gronden te hebben. Indien hetgeen gedaagden hebben gesteld juist is, kunnen zij de nadelige gevolgen van een eventuele auteursrechtinbreuk (geheel of ten dele) afwentelen op ECI en/of de medewerker. Hierdoor hebben gedaagden de benodigde grond voor het in vrijwaring dagvaarden van ECI en de medewerker.

Vzr. Rb. Overijssel 18 mei 2022, IEF 20786, IT 3970; ECLI:NL:RBOVE:2022:1530 (VOF Ordermate-BRAMR tegen B) Kort geding. A en B waren beiden vennoten van de VOF ORDERMATE-BRAMR, waarna B zich heeft uitgeschreven in het handelsregister per april 2022. Hierdoor blijft A als enige vennoot over. De VOF bevindt zich hierna in liquidatie, waarbij er nog een aantal baten aanwezig zijn die moeten worden verdeeld. Alhoewel er volgens de kortgedingrechter geen sprake is van auteursrechten op de software die aan de VOF of A toekomen, worden de vorderingen op grond van het auteursrecht afgewezen. De vordering inhoudende het verstrekken van de inloggegevens van de website en e-mailaccounts om te beschikken over de software, wordt wel toegewezen. De vorderingen in reconventie worden afgewezen.