Aanbesteding  

Rb. Den Haag 10 januari 2025, IT 4736; ECLI:NL:RBDHA:2025:241 (SoftwareOne tegen de Staat) SoftwareONE en de Staat der Nederlanden zijn in geschil over twee Europese openbare aanbestedingsprocedures voor de levering van standaardprogrammatuur en gerelateerde dienstverlening. SoftwareONE heeft bezwaar gemaakt tegen de verplichting voor resellers om verwerkersovereenkomsten te sluiten met deelnemers indien zij producten leveren waarbij persoonsgegevens worden verwerkt, ook als de reseller zelf geen toegang heeft tot deze gegevens. Daarnaast vindt SoftwareONE de voorwaarde dat resellers onbeperkte aansprakelijkheid moeten aanvaarden voor schendingen van de AVG door de vendors disproportioneel. SoftwareONE vordert dat de Staat de gunningsbeslissingen intrekt, de opdracht voor Perceel 2 niet definitief gunt op basis van de huidige aanbesteding, en de aanbesteding intrekt en opnieuw aanbesteedt in overeenstemming met de Aanbestedingswet 2012.

Rb. Midden-Nederland 20 december 2024, IT 4726; ECLI:NL:RBMNE:2024:7097 (Helicon tegen Oasis en NA) Helicon is een bedrijf dat gespecialiseerd is in materiële voorbereiding van te scannen documenten en heeft een samenwerkingsovereenkomst gesloten met Oasis, een bedrijf dat archieven digitaliseert. Oasis had van het Nationaal Archief (NA) een opdracht gekregen voor de digitalisering van een deel van het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR). Helicon was als onderaannemer betrokken voor de materiële voorbereiding. Toen het NA een vervolgopdracht gunde aan Oasis, besloot Oasis om Helicon niet langer in te schakelen en de werkzaamheden door een andere onderaannemer, 2dA, te laten uitvoeren. Helicon stelt dat Oasis en het NA hiermee in strijd handelen met de aanbestedingsregels en contractuele afspraken. Helicon vordert dat het NA de opdracht met Helicon als onderaannemer wordt voortgezet en dat Oasis de samenwerkingsovereenkomst nakomt en Helicon zal blijven inschakelen. Verder eist Helicon een verbod op het wijzigen van de opdracht en exclusieve samenwerking.

Rb. Den Haag 11 december 2024, IT 4703; ECLI:NL:RBDHA:2024:20977 (eiseres tegen de Politie) De Politie heeft een Europese aanbesteding georganiseerd voor de levering van server- en storage-apparatuur, waarbij de inschrijvingen werden beoordeeld op basis van de beste prijs-kwaliteitsverhouding. De inschrijving van inschrijver A werd als winnend beoordeeld, ondanks dat eiseres betoogde dat de inschrijving van inschrijver A irreëel en manipulatief was. Eiseres stelt dat de Politie onvoldoende onderzoek heeft gedaan naar de reële prijzen en de mogelijkheid van manipulatie door inschrijver A. De rechtbank oordeelt dat de Politie voldoende onderzoek heeft verricht naar de inschrijving van inschrijver A en dat er geen aanwijzingen zijn voor irreële of manipulatieve inschrijvingen. De Politie heeft de inschrijvingen op detailniveau vergeleken en geverifieerd, en de inschrijving van inschrijver A voldoet aan alle gestelde eisen. De rechtbank vindt dat de Politie niet verplicht is om alle inschrijvers dezelfde listprijzen te laten hanteren en dat de gehanteerde prijslijsten voldoende transparant zijn. Verder oordeelt de rechtbank dat de Politie haar motiveringsplicht niet heeft geschonden en dat de gunningsbeslissing voldoende is onderbouwd. De vorderingen van eiseres zijn daarom afgewezen.

Vzr. Rb. Noord-Holland 28 november 2024, IT 4689; ECLI:NL:RBNHO:2024:12113 (GINO tegen GGD HN) GGD HN heeft een Europese Openbare Aanbesteding uitgeschreven voor een standaard digitaal dossier jeugdgezondheidszorg (DD JGZ). Het gunningscriterium is de beste prijs-kwaliteitsverhouding en GGD HN heeft voor de opdracht een plafondbedrag vastgesteld van € 1.750.000.,-. GINO stelt dat dit disproportioneel laag is en dat GGD HN niet heeft onderbouwd dat het mogelijk is om de opdracht voor dit plafondbedrag uit te voeren. GINO stelt dat het een kleine markt is met slechts drie aanbieders waarvan zij er één is, maar dat zij voor dit bedrag niet kan meedingen. Zij stelt dat door vast te houden aan dit plafondbedrag GGD HN niet voldoet aan de eis dat zij mededinging mogelijk moet maken. De voorzieningenrechter oordeelt dat GGD HN voldoende aannemelijk heeft gemaakt hoe zij tot het plafondbedrag is gekomen. GGD HN heeft een marktverkenning uitgevoerd en rekening gehouden met inflatiecorrectie, kosten voor extra functionaliteit en onvoorziene kosten. De voorzieningenrechter bedrukt dat een aanbestedende dienst een zekere vrijheid heeft bij het bepalen van de uitvraag en de modaliteiten van de aanbesteding, mits deze binnen de grenzen van de Aanbestedingswet 2012 en de Gids Proportionaliteit blijven. GINO slaagt er niet in om voldoende aannemelijk te maken dat het plafondbedrag disproportioneel is. De enkele verwijzing naar eerdere aanbestedingen en een rapport over ICT-projecten bij de overheid is onvoldoende.

Rb. Midden-Nederland 18 oktober 2024, IT 4685; ECLI:NL:RBMNE:2024:5923 (eiseres tegen Gemeente Hilversum) Gemeente Hilversum had gekozen voor een nationale openbare aanbestedingsprocedure, terwijl eiseres stelde dat de opdracht Europees had moeten worden aanbesteed vanwege de geraamde waarde van de concessieopdracht. De geraamde waarde van de opdracht, berekend op basis van het aantal lichtmastreclames en reclameplaten, overschreed de drempelwaarde van € 5.538.000,00, wat een Europese aanbesteding verplicht maakte. De voorzieningenrechter oordeelt dat Gemeente Hilversum de waarde van de concessieopdracht onjuist had geraamd door uit te gaan van een te laag aantal lichtmastreclames en een te lage advertentieprijs. De juiste berekening, met een maximumaantal van 200 lichtmastreclames en een advertentieprijs van € 1.800,00, resulteert in een waarde die de drempelwaarde overschrijdt. Hierdoor moet de opdracht Europees worden aanbesteed. De voorzieningenrechter verbiedt Gemeente om Hilversum de opdracht definitief aan de tussenkomende partij te gunnen en beveelt intrekking van de gunningsbeslissing.

Vzr. Rb. Den Haag 25 juni 2024, IT 4649; ECLI:NL:RBDHA:2024:17328 (Dräger tegen Universitair Medisch Centrum Utrecht). Universitair Medisch Centrum Utrecht (hierna: UMCU) heeft een aanbestedingsprocedure georganiseerd voor een patiëntbewakingssysteem. UMCU wil één marktpartij contracteren voor het leveren en onderhouden van compacte bewakingsmonitoren met toebehoren. Eerst wordt de opdracht gegund aan de inschrijver met de beste prijs-kwaliteitverhouding, dan volgt de testfase. In de testfase wordt gekeken of de inschrijvers voldoen aan de zogeheten knock out-eisen uit het Programma van Eisen (hierna: PvE). De inschrijving is ongeldig als een inschrijver niet voldoet aan een van de knock out-eisen. In casu is de opdracht aan Dräger gegund, maar in de testfase bleek dat het product van Dräger niet voldeed aan alle knock out-eisen uit het PvE. UMCU heeft de opdracht vervolgens voorlopig gegund aan Philips. Volgens Dräger geeft UMCU achteraf een andere uitleg aan de eisen en lijkt UMCU gezocht te hebben naar haakjes om Dräger uit te sluiten, daarmee sturend naar een favoriete opdrachtnemer. Als Dräger op juiste gronden is uitgesloten, zou de voorlopige gunning aan Philips niet kunnen worden voortgezet, omdat dan sprake zou zijn van dubbelzinnige eisen.

Rb. Den Haag 29 december 2023, IT 4645; ECLI:NL:RBDHA:2023:22297 (Grosc tegen Politie) De Politie heeft het voornemen om de huidige Dienst 112 en de meldkamer telefoniesystemen ten behoeve van het telefoonnummer 112 te vervangen door het Meldkamercommunicatiesysteem. De Politie voornemens wil het verkenningstraject met KPN gaan uitvoeren en verwachtte begin juni 2024 het traject te hebben afgerond en met KPN een overeenkomst te hebben gesloten. Grosc vordert dat de Politie de opdracht voor het Meldkamercommunicatiesysteem moet aanbesteden in plaats van deze rechtstreeks aan KPN te gunnen. De Politie beroept zich op artikel 2.16 ADV, een uitzondering op de aanbestedingsplicht voor defensie- en veiligheidsgebied. Dit artikel staat toe om af te wijken van de aanbestedingsprocedure als openbaarmaking van informatie strijdig is met een essentieel veiligheidsbelang.

Vzr. Rb. Den Haag 27 juni 2024, IT 4596; ECLI:NL:RBDHA:2024:11454 (Dustin tegen Delfland). Dit kort geding betreft een door Delfland georganiseerde openbare Europese aanbestedingsprocedure voor de opdracht om ICT-hardware te leveren. Eiser in de zaak is Dustin. Zij voert aan dat het onterecht is dat Delfland ARP heeft gekozen voor de genoemde opdracht, vanwege strijd met het nulprijsverbod en omdat de inschrijving van ARP manipulatief zou zijn. Bovendien zou de aanbesteding zelf fundamentele gebreken vertonen en een ontoelaatbare beoordelingssystematiek bevatten. Primair vordert Dustin dat Delfland wordt geboden de gunningsbeslissing in te trekken en aan Dustin te gunnen; subsidiair vordert zij dat Delfland wordt geboden de aanbestedingsprocedure in te trekken en een nieuwe aanbestedingsprocedure te organiseren die niet gebrekkig van aard is.

Rb. Den Haag 6 juni 2024, IT 4575 (de Staat der Nederlanden tegen Visma Connect B.V.). Logius is als overheidsagentschap verantwoordelijk voor de ontwikkeling en het beheer van de digitale overheid, ten behoeve van het digitale contact tussen overheidsorganisaties en de burger. In dat kader biedt het onder meer 'Digipoort' aan, een dienst voor de afhandeling van digitaal berichtenverkeer. De ontwikkeling daarvan besteedt Logius uit aan IT-leveranciers, waaronder Visma, een gespecialiseerde IT-dienstverlener. Ten behoeve van de samenwerking sluiten Logius en Visma een scala aan overeenkomsten af. Desondanks ontstaat er een geschil tussen de partijen, als gevolg van de beoogde transitie van Logius naar een andere leverancier. Betwist wordt in welke mate Visma informatie dient te verstrekken aan Logius ter ondersteuning van die transitie. Na afsluiting van een schikkingsovereenkomst en nadere bemiddeling tussen partijen, levert Visma zoals afgesproken de broncode van de gebruikersportalen van de Digipoort aan Logius. Daarop reageert Logius dat de geleverde broncode onvolledig is, ofwel in strijd met de tussen hen gesloten 'Level Playing Field-overeenkomst' (LPF-overeenkomst).

Rb. Den Haag 31 januari 2024, IT 4474; ECLI:NL:RBDHA:2024:762 (DJI tegen Unisys) Geschil over de levering van een softwareapplicatie. De Dienst Justitiële Inrichtingen (hierna: DJI) heeft in 2015 een aanbestedingsprocedure gehouden voor de vernieuwing van de informatievoorziening middels de levering en implementatie van een Basisvoorziening Justitiabelen (hierna: de BVJ). Het technologiebedrijf Unisys won deze aanbesteding. Hierna is tussen partijen een overeenkomst gesloten, waarin een fatale opleverdatum is overeengekomen. Na opleveringen van een versie van de BVJ ter voorlopige acceptatie oordeelde DJI dat deze niet slaagde voor de acceptatietest, waarna een herstelovereenkomst tot stand kwam met termijnen voor volledige acceptatie en definitieve acceptatie. Toen deze mijlpalen ook niet gehaald werden, heeft DJI haar zorgen geuit over het project. Uiteindelijk heeft dit ertoe geleid dat DJI de overeenkomst buitengerechtelijk ontbonden heeft met aanspraak op (onder andere) ongedaanmaking van de betalingen aan Unisys en schadevergoeding. Partijen hebben in het kader van de ontbinding beëindigingswerkzaamheden uitgevoerd.