Aanbesteding  

Vzr. Rb. Den Haag 4 maart 2025, IT 4822; ECLI:NL:RBDHA:2025:3645 (Capgemini tegen de Staat en Fast Enterprises). Tussen de Staat der Nederlanden (hierna: de Staat) en Capgemini is in geschil of aan de aanbestedingsprocedure fundamentele gebreken kleven. Het betreft de overheidsopdracht ‘IT Omzetbelasting’ (hierna: de Opdracht). Capgemini vordert de Staat te verbieden om de Opdracht op basis van de gunningsbeslissing aan Fast Enterprises te gunnen, de aanbestedingsprocedure te staken en gestaakt te houden en indien wenselijk de Opdracht opnieuw aan te besteden. Capgemini stelt dat de Staat tijdens de aanbesteding is afgeweken van de vooraf vastgestelde gunningssystematiek en achteraf strengere eisen heeft gesteld. De verplichting om een verklaring van SAP over artikel 43.10 van de Conceptovereenkomst te overleggen, blijkt niet uit de aanbestedingsstukken. Ook heeft de Staat volgens Capgemini onterecht haar inschrijving als voorwaardelijk aangemerkt wegens het indienen van de SAP DPA, terwijl definities van relevante begrippen ontbraken. Door achteraf nieuwe eisen te introduceren, heeft de Staat het gelijkheids- en transparantiebeginsel geschonden. De Staat en Fast Enterprises voeren verweer. 

Hof Arnhem-Leeuwarden 25 februari 2025, IT 4790; ECLI:NL:GHARL:2025:1046 (Hof van Twente tegen Switch) Gemeente Hof van Twente heeft systeembeheer en aanverwante ICT-beheerdienstverlening na een Europese aanbestedingsprocedure in 2018 uitbesteed aan Switch. Op 1 december 2020 heeft bij de gemeente een cyberaanval plaatsgevonden. Daarbij zijn de systemen van het netwerk van de gemeente en de back-up versleuteld en ontoegankelijk gemaakt en vele servers verwijderd. De gemeente houdt Switch daarvoor verantwoordelijk. De gemeente meent dat Switch tekortgeschoten is in de nakoming van haar verplichtingen uit de overeenkomst van partijen, althans haar zorgplicht als ICT-beheerder heeft geschonden, althans onrechtmatig heeft gehandeld. Op grond daarvan vordert de gemeente ontbinding van de overeenkomst, terugbetaling van wat zij op grond van de overeenkomst heeft betaald en schadevergoeding. De rechtbank heeft de vorderingen van de gemeente afgewezen, omdat zij van mening is dat Switch niet tekortgeschoten is in de nakoming van de verplichtingen uit de overeenkomst, noch haar zorgplicht heeft geschonden, en er evenmin sprake is van onrechtmatig handelen.

Rb. Den Haag 10 februari 2025, IT 4783; ECLI:NL:RBDHA:2025:1895 (StaffingNow tegen de Staat) Het Inkoop Uitvoering Centrum EZ (IUC-EZ), onderdeel van Rijksdienst voor Ondernemend Nederland van het Ministerie van Economische Zaken, heeft een Europese openbare aanbesteding georganiseerd voor de opdracht Tijdelijk inhuur van ICT-Professionals volgens het Detavast model. Tien partijen, waaronder StaffingNow, hebben ingeschreven op de aanbesteding. IUC-EZ heeft StaffingNow geïnformeerd over haar voornemen om met vier opdrachtnemers een raamovereenkomst te sluiten. StaffingNow is bericht dat de totaalscore voor haar antwoorden op de kwaliteitswensvragen lager ligt dan de vereiste punten, zodat de inschrijving van StaffingNow niet meer formeel is beoordeeld op het prijscriterium. StaffingNow heeft IUC-EZ geïnformeerd dat zij bezwaar maakt tegen de gunningsbeslissing in de aanbesteding. StaffingNow vordert de Staat te verbieden de raamovereenkomst aan de geselecteerde partijen te gunnen. De voorzieningenrechter wijst de vorderingen van StaffingNow af. De voorzieningenrechter oordeelt dat de kritiekpunten van de beoordelingscommissie grotendeels begrijpelijk zijn. De toegekende score van de inschrijving van StaffingNow is een samenstel van de aspecten compleet, relevant, concreet, effectief en toetsbaar, en deze loopt langs de lijn van een logische redenering. Het geheel is door de beoordelingscommissie gewogen en als 'slecht' beoordeeld, wat de voorzieningenrechter niet evident onjuist voorkomt. De voorzieningenrechter ziet geen reden voor heraanbesteding of herbeoordeling door een nieuwe commissie.

Rb. Den Haag 10 december 2024, IT 4760; ECLI:NL:RBDHA:2024:22442 (RWS tegen Vialis) Rijkswaterstaat (RWS) een Europese aanbestedingsprocedure georganiseerd voor de levering van intelligente wegkantstations (iWKS), waarbij Vialis een perceel heeft gewonnen. RWS heeft slechts een beperkt aantal iWKS-en besteld, terwijl Vialis stelt dat RWS contractueel verplicht is om gedurende de looptijd van vijf jaar in totaal 1.000 iWKS-en af te nemen. Vialis vordert onder andere dat RWS wordt veroordeeld om in 2025 maandelijks 40 iWKS-en af te nemen en een bindende planning af te geven.
De voorzieningenrechter oordeelt dat RWS niet verplicht is om maandelijks een vast aantal iWKS van Vialis af te nemen. De voorzieningenrechter vindt dat de contractuele verplichtingen van RWS niet zo ver strekken als Vialis beweert. Er is geen bewijs dat RWS zich heeft verbonden aan de afname van een specifiek aantal iWKS-en per maand. De voorzieningenrechter wijst daarom de vorderingen van Vialis af. De voorzieningenrechter oordeelt dat de gunningsbeslissingen van RWS voldoende zijn gemotiveerd en dat de beoordelingscommissie zorgvuldig en objectief heeft gehandeld. Vialis heeft onvoldoende concrete bewijzen geleverd om aan te tonen dat de gunningsbeslissingen onbegrijpelijk zijn of dat er procedurele of inhoudelijke fouten zijn gemaakt.

Rb. Den Haag 10 januari 2025, IT 4736; ECLI:NL:RBDHA:2025:241 (SoftwareOne tegen de Staat) SoftwareONE en de Staat der Nederlanden zijn in geschil over twee Europese openbare aanbestedingsprocedures voor de levering van standaardprogrammatuur en gerelateerde dienstverlening. SoftwareONE heeft bezwaar gemaakt tegen de verplichting voor resellers om verwerkersovereenkomsten te sluiten met deelnemers indien zij producten leveren waarbij persoonsgegevens worden verwerkt, ook als de reseller zelf geen toegang heeft tot deze gegevens. Daarnaast vindt SoftwareONE de voorwaarde dat resellers onbeperkte aansprakelijkheid moeten aanvaarden voor schendingen van de AVG door de vendors disproportioneel. SoftwareONE vordert dat de Staat de gunningsbeslissingen intrekt, de opdracht voor Perceel 2 niet definitief gunt op basis van de huidige aanbesteding, en de aanbesteding intrekt en opnieuw aanbesteedt in overeenstemming met de Aanbestedingswet 2012.

Rb. Midden-Nederland 20 december 2024, IT 4726; ECLI:NL:RBMNE:2024:7097 (Helicon tegen Oasis en NA) Helicon is een bedrijf dat gespecialiseerd is in materiële voorbereiding van te scannen documenten en heeft een samenwerkingsovereenkomst gesloten met Oasis, een bedrijf dat archieven digitaliseert. Oasis had van het Nationaal Archief (NA) een opdracht gekregen voor de digitalisering van een deel van het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR). Helicon was als onderaannemer betrokken voor de materiële voorbereiding. Toen het NA een vervolgopdracht gunde aan Oasis, besloot Oasis om Helicon niet langer in te schakelen en de werkzaamheden door een andere onderaannemer, 2dA, te laten uitvoeren. Helicon stelt dat Oasis en het NA hiermee in strijd handelen met de aanbestedingsregels en contractuele afspraken. Helicon vordert dat het NA de opdracht met Helicon als onderaannemer wordt voortgezet en dat Oasis de samenwerkingsovereenkomst nakomt en Helicon zal blijven inschakelen. Verder eist Helicon een verbod op het wijzigen van de opdracht en exclusieve samenwerking.

Rb. Den Haag 11 december 2024, IT 4703; ECLI:NL:RBDHA:2024:20977 (eiseres tegen de Politie) De Politie heeft een Europese aanbesteding georganiseerd voor de levering van server- en storage-apparatuur, waarbij de inschrijvingen werden beoordeeld op basis van de beste prijs-kwaliteitsverhouding. De inschrijving van inschrijver A werd als winnend beoordeeld, ondanks dat eiseres betoogde dat de inschrijving van inschrijver A irreëel en manipulatief was. Eiseres stelt dat de Politie onvoldoende onderzoek heeft gedaan naar de reële prijzen en de mogelijkheid van manipulatie door inschrijver A. De rechtbank oordeelt dat de Politie voldoende onderzoek heeft verricht naar de inschrijving van inschrijver A en dat er geen aanwijzingen zijn voor irreële of manipulatieve inschrijvingen. De Politie heeft de inschrijvingen op detailniveau vergeleken en geverifieerd, en de inschrijving van inschrijver A voldoet aan alle gestelde eisen. De rechtbank vindt dat de Politie niet verplicht is om alle inschrijvers dezelfde listprijzen te laten hanteren en dat de gehanteerde prijslijsten voldoende transparant zijn. Verder oordeelt de rechtbank dat de Politie haar motiveringsplicht niet heeft geschonden en dat de gunningsbeslissing voldoende is onderbouwd. De vorderingen van eiseres zijn daarom afgewezen.

Vzr. Rb. Noord-Holland 28 november 2024, IT 4689; ECLI:NL:RBNHO:2024:12113 (GINO tegen GGD HN) GGD HN heeft een Europese Openbare Aanbesteding uitgeschreven voor een standaard digitaal dossier jeugdgezondheidszorg (DD JGZ). Het gunningscriterium is de beste prijs-kwaliteitsverhouding en GGD HN heeft voor de opdracht een plafondbedrag vastgesteld van € 1.750.000.,-. GINO stelt dat dit disproportioneel laag is en dat GGD HN niet heeft onderbouwd dat het mogelijk is om de opdracht voor dit plafondbedrag uit te voeren. GINO stelt dat het een kleine markt is met slechts drie aanbieders waarvan zij er één is, maar dat zij voor dit bedrag niet kan meedingen. Zij stelt dat door vast te houden aan dit plafondbedrag GGD HN niet voldoet aan de eis dat zij mededinging mogelijk moet maken. De voorzieningenrechter oordeelt dat GGD HN voldoende aannemelijk heeft gemaakt hoe zij tot het plafondbedrag is gekomen. GGD HN heeft een marktverkenning uitgevoerd en rekening gehouden met inflatiecorrectie, kosten voor extra functionaliteit en onvoorziene kosten. De voorzieningenrechter bedrukt dat een aanbestedende dienst een zekere vrijheid heeft bij het bepalen van de uitvraag en de modaliteiten van de aanbesteding, mits deze binnen de grenzen van de Aanbestedingswet 2012 en de Gids Proportionaliteit blijven. GINO slaagt er niet in om voldoende aannemelijk te maken dat het plafondbedrag disproportioneel is. De enkele verwijzing naar eerdere aanbestedingen en een rapport over ICT-projecten bij de overheid is onvoldoende.

Rb. Midden-Nederland 18 oktober 2024, IT 4685; ECLI:NL:RBMNE:2024:5923 (eiseres tegen Gemeente Hilversum) Gemeente Hilversum had gekozen voor een nationale openbare aanbestedingsprocedure, terwijl eiseres stelde dat de opdracht Europees had moeten worden aanbesteed vanwege de geraamde waarde van de concessieopdracht. De geraamde waarde van de opdracht, berekend op basis van het aantal lichtmastreclames en reclameplaten, overschreed de drempelwaarde van € 5.538.000,00, wat een Europese aanbesteding verplicht maakte. De voorzieningenrechter oordeelt dat Gemeente Hilversum de waarde van de concessieopdracht onjuist had geraamd door uit te gaan van een te laag aantal lichtmastreclames en een te lage advertentieprijs. De juiste berekening, met een maximumaantal van 200 lichtmastreclames en een advertentieprijs van € 1.800,00, resulteert in een waarde die de drempelwaarde overschrijdt. Hierdoor moet de opdracht Europees worden aanbesteed. De voorzieningenrechter verbiedt Gemeente om Hilversum de opdracht definitief aan de tussenkomende partij te gunnen en beveelt intrekking van de gunningsbeslissing.

Vzr. Rb. Den Haag 25 juni 2024, IT 4649; ECLI:NL:RBDHA:2024:17328 (Dräger tegen Universitair Medisch Centrum Utrecht). Universitair Medisch Centrum Utrecht (hierna: UMCU) heeft een aanbestedingsprocedure georganiseerd voor een patiëntbewakingssysteem. UMCU wil één marktpartij contracteren voor het leveren en onderhouden van compacte bewakingsmonitoren met toebehoren. Eerst wordt de opdracht gegund aan de inschrijver met de beste prijs-kwaliteitverhouding, dan volgt de testfase. In de testfase wordt gekeken of de inschrijvers voldoen aan de zogeheten knock out-eisen uit het Programma van Eisen (hierna: PvE). De inschrijving is ongeldig als een inschrijver niet voldoet aan een van de knock out-eisen. In casu is de opdracht aan Dräger gegund, maar in de testfase bleek dat het product van Dräger niet voldeed aan alle knock out-eisen uit het PvE. UMCU heeft de opdracht vervolgens voorlopig gegund aan Philips. Volgens Dräger geeft UMCU achteraf een andere uitleg aan de eisen en lijkt UMCU gezocht te hebben naar haakjes om Dräger uit te sluiten, daarmee sturend naar een favoriete opdrachtnemer. Als Dräger op juiste gronden is uitgesloten, zou de voorlopige gunning aan Philips niet kunnen worden voortgezet, omdat dan sprake zou zijn van dubbelzinnige eisen.