Rb. Zeeland-West-Brabant 27 maart 2024, IT 4526; ECLI:NL:RBZWB:2024:2326 (Eisers tegen gedaagden). Eisers zijn “influencer en vlogger” en eigenaar van een vakantiewoning. Gedaagde heeft deze woning gehuurd in januari 2023. Tijdens overleg over de eventuele (huur-)koop van de vakantiewoning is een conflict ontstaan, waarbij partijen elkaar de toegang tot de vakantiewoning over en weer hebben ontzegd. Gedaagde heeft vervolgens op LinkedIn een post geplaatst over “de malafide praktijken” van eisers, hen beschuldigd van oplichting en hierbij een foto van eisers toegevoegd. Eisers vorderen een verklaring voor recht dat gedaagde een onrechtmatige daad heeft gepleegd en een schadevergoeding van € 25.000,-. De kantonrechter oordeelt dat, in het licht van zijn recht op vrijheid van meningsuiting, gedaagde zijn persoonlijke mening en frustratie mag uiten, maar hij de grenzen hierbij heeft overschreden. Eisers worden in de berichten in verband gebracht met strafbare feiten, zoals diefstal en chantage, wat niet binnen de grenzen van betamelijkheid valt. Gedaagde is verplicht schadevergoeding van € 500,00 te betalen, inclusief een dwangsom van € 500,00 per grievende uitlating. Daarnaast wordt een contactverbod en een plicht tot plaatsing van een rectificatie opgelegd.

HvJ EU 14 maart 2024, IT 4525;  ECLI:EU:C:2024:232 (Europese Commissie tegen Republiek Polen, e.a.). De Europese Commissie heeft procedures gestart tegen meerdere lidstaten wegens tekortschieten in het omzetten van richtlijn (EU) 2018/1972 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 tot vaststelling van het Europees wetboek voor elektronische communicatie. De lidstaten zouden niet alle wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen hebben aangenomen die nodig zijn om te voldoen aan artikel 124, lid 1, van de richtlijn. Dit zou hebben geleid tot schending van artikel 258 VWEU. Het gaat om de lidstaten Ierland, Letland, Polen, Portugal en Slovenië.

Hof Arnhem-Leeuwarden 2 april 2024, IT 4524; ECLI:NL:GHARL:2024:2236 (Huidige partners tegen voormalige partner). Huidige partners (man en huidige partner) hebben volgens de voormalige partner (van de man) opdracht gegeven aan een websitebeheerder om negatieve artikelen te publiceren op onder andere onrecht.nl, waarbij de huidige partners de websitebeheerder vertrouwelijke informatie verstrekt zouden hebben. De voormalige partner heeft bij de voorzieningenrechter een verbod onder dwangsom gevorderd, opdat huidige partners derden niet meer de opdracht geven publicaties te doen waarin hun goede naam en reputatie worden aangetast. Daarnaast is door de man gevorderd dat hij ontheven wordt uit zijn verplichtingen die bij vonnis van 15 december 2020 zijn opgelegd. De voorzieningenrechter heeft de vorderingen, met uitzondering van de proceskostenveroordeling en de vordering van de man, toegewezen. Beide partijen gaan in hoger beroep bij het Gerechtshof (hierna: het hof).

Hof 's-Hertogenbosch 5 maart 2024, IT 4522; ECLI:NL:GHSHE:2024:725 (Appellant tegen geïntimeerde). Appellant was werknemer bij Econocom B.V. Geïntimeerde heeft een eenmanszaak en werkte voor Econocom B.V. als IT-specialist. Appellant verwijt geïntimeerde dat hij onrechtmatig heeft gehandeld door begin 2020 meerdere malen zonder toestemming in te loggen op de privé-emailadressen van appellant, met als gevolg dat appellant op staande voet is ontslagen door Econocom B.V. Geïntimeerde betwist dat hij heeft ingelogd in de privé-emailadressen en stelt dat geen sprake is van onrechtmatig handelen. In de procedure bij eerste aanleg heeft appellant een CSV-bestand verstrekt waaruit zou blijken dat er ingelogd is in het privé-emailadres vanaf het IP-adres van geïntimeerde. De rechtbank is, aan de hand van een deskundigenverklaring, van oordeel dat het CSV-bestand geen geldig bewijs kan opleveren. De vordering werd afgewezen. Appellant gaat in hoger beroep.

Hof Arnhem-Leeuwarden 19 maart 2024, IT 4521; ECLI:NL:GHARL:2024:1925 (Betrokkene tegen Divosa). Divosa ontplooit namens alle gemeenten in Nederland initiatieven om werkloosheid terug te dringen. De betrokkene heeft Divosa inzage verzocht in zijn persoonsgegevens die Divosa heeft verwerkt. Het door Divosa verstrekte overzicht is echter niet volledig volgens de betrokkene. Hij heeft de rechtbank verzocht Divosa te bevelen een volledig overzicht te verschaffen. Het gaat onder meer om informatie over de doelen van de verwerking en gegevenswisseling met derden. De rechtbank heeft het verzoek afgewezen, waarna de betrokkene in hoger beroep is gegaan bij het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (hierna: het hof). In tegenstelling tot het oordeel van de rechtbank, oordeelt het hof dat de betrokkene met zijn verzoeken geen misbruik van het inzagerecht maakt. Een betrokkene hoeft zijn inzageverzoek, dat neergelegd is in artikel 15 AVG, immers niet te motiveren. Het maakt dus ook niet uit of de informatie voor andere doeleinden wordt gebruikt. Het hof oordeelt dat het eerste overzicht onvolledig was en niet voldeed aan artikel 15 lid 3 AVG. Met haar aangevulde overzichten voldoet Divosa echter wel aan het inzageverzoek. De betrokkene heeft onvoldoende gemotiveerd dat door Divosa nog meer persoonsgegevens verwerkt zouden zijn. Hiermee is voldaan aan de vereisten van artikel 15 AVG en heeft de betrokkene geen belang meer bij de toewijzing van zijn inzageverzoek.

Rb. Overijssel 3 april 2024, IT 4523, IEF 21991; ECLI:NL:RBOVE:2024:1813 (Eiseres tegen verweersters). Eiseres is via een bericht op een website (zie citaat) beschuldigd van banden met en financiering van Hezbollah, een organisatie die als terroristisch wordt gezien. Zij bestrijdt deze beschuldigingen en wenst verwijdering van deze berichten. In onderhavige zaak vordert zij als voorlopige voorziening verstrekking van de NAW-gegevens van de houder van de websites en gebruiker van de Twitter- en Facebookaccounts waarop deze beschuldiging is geuit dan wel te zien is, op straffe van een dwangsom. Verder wil eiseres de nu nog onbekende derden die de beschuldiging verspreiden, in rechte betrekken. Eiseres betrekt in haar vorderingen Versio, Realtime Register, Twitter NL, TIC, Facebook NL en Meta.

Hof Arnhem-Leeuwarden 26 maart 2024, IT 4518; ECLI:NL:GHARL:2024:2100 (Betrokkene tegen Stichting De Rading). In 2013 is de dochter van betrokkene onder toezicht gesteld en vervolgens bij Stichting De Rading (hierna: De Rading) terecht gekomen. Betrokkene heeft een hulpverlener die werkzaam was bij De Rading verzocht zijn en zijn dochters persoonsgegevens te verwijderen. De Hoge Raad heeft als eindoordeel gegeven dat alle door betrokkene benoemde passages verwijderd dienen te worden [zie IT 3597]. Uit gegevens van Samen Veilig blijkt echter dat De Rading op basis van meerdere indicatiebesluiten op naam van de dochter jeugdhulpverlening heeft verleend. Ook blijken er meerdere eerste hulpverleningsplannen en eindverslagen te bestaan. Betrokkene verzoekt dat De Rading wordt bevolen om opgave te doen van degenen aan wie zij mededeling heeft gedaan van de betreffende gegevens en hen in kennis te stellen van de verwijdering van de passages.

Moet muziek die met behulp van reeds bestaande creaties en AI-tools gemaakt wordt ook beschermd worden door het auteursrecht en naburige rechten?

Wat zijn de basisprincipes van de AI-Verordening en wat moet een bedrijf regelen als het AI verantwoordelijk wil inzetten?

Komt het monopolie, dat auteursrecht biedt aan maker om te beslissen wie gebruik mag maken van het werk, onder druk te staan door AI-tools?

Aanstaande donderdagmiddag vindt het Hot Tech Congres plaats in DoubleTree Hilton (CS) in Amsterdam en geven wij antwoord op deze en andere actuele en prangende vragen.

Het volledige programma en meer informatie vindt u hier.

Rb. Noord-Holland 26 maart 2024, IT 4517; ECLI:NL:RBNHO:2024:2836 (Verzoeker tegen Google). Verzoeker is de kleinzoon van de oprichter van een wereldwijd opererend vastgoedbedrijf. Verzoeker heeft in juni 2001 zijn drugsdealer doodgeschoten en is veroordeeld tot een gevangenisstraf van zeven jaar. Als de naam van verzoeker als zoekterm wordt opgegeven op Google verschijnt in de zoekresultaten onder andere een link naar een weblog over het schietincident. Verzoeker heeft Google verzocht de link te verwijderen, omdat deze onjuiste informatie zou bevatten en schade toebrengt aan zijn persoonlijke levenssfeer. Zijn recht op gegevenswissing baseert hij op artikel 17 AVG en het arrest van het Hof van Justitie EU van 8 december 2022 [zie IT 4174], waarin wordt uitgelegd dat het dan moet gaan om een publicatie waarvan een aanzienlijk deel van de informatie onjuist is. Google betwist dit.

Rb. Gelderland 20 maart 2024, IT 4516; ECLI:NL:RBGEL:2024:1567 (Eiser tegen Simuleon). Eiser heeft in 2016 met betrokkene een licentieovereenkomst gesloten voor het softwareprogramma XFlow. Eiser heeft daarnaast overeenkomsten gesloten met betrokkene voor onderhoud en ondersteuning voor dat programma. Het programma XFlow voldoet echter volgens eiser niet aan haar verwachtingen. Eiser heeft de licentieovereenkomst en de overige overeenkomsten buitengerechtelijk vernietigd op grond van dwaling en stelt dat Simuleon rechtsopvolger is van betrokkene. Zij vordert verklaring voor recht dat de overeenkomsten vernietigd zijn en terugbetaling van betaalde bedragen. Simuleon betwist dat zij rechtsopvolger van betrokkene is en voert aan dat zij in naam van Next Limit heeft opgetreden. De rechtbank is van oordeel dat betrokkene zich in haar offerte naar eiser toe gepresenteerd heeft als agent van Next Limit, waardor Next Limit dus de wederpartij is. Het feit dat op de eerste bladzijde van de overeenkomst betrokkene als “Buyer” en “Reseller” staat vermeld doet er in casu niet toe. Ook is niet van belang dat de overeenkomst niet (mede) is ondertekend door Next Limit. Eiser heeft dus geen vordering op Simuleon.