Rb. Amsterdam 7 februari 2025, IT 4808; ECLI:NL:RBAMS:2025:1405 (Coeo Securitisation tegen gedaagde). In deze zaak wordt een kredietovereenkomst in het kader van een online consumentenkoop getoetst. De overeenkomst betrof een "Buy Now, Pay Later" regeling via Klarna voor aankopen bij H&M. De kantonrechter stelt vast dat H&M niet voldeed aan de informatieplichten omtrent het ontbindingsrecht, omdat deze informatie niet duidelijk en begrijpelijk werd verstrekt tijdens het bestelproces. Hierdoor wordt een korting van 25% op de hoofdsom toegepast. Daarnaast voldoet de bestelknop niet aan de wettelijke eisen, wat leidde tot een extra korting van 33,3%. De totale korting op de hoofdsom komt daarmee op 58,3%. Verder wordt een beding in de voorwaarden van Klarna, dat aanmaningskosten regelde, als oneerlijk aangemerkt en de kantonrechter is voornemens dit te vernietigen. De zaak wordt aangehouden om de eisende partij de gelegenheid te geven zich uit te laten over het verdienmodel van Klarna en de naleving van informatieplichten. De kantonrechter benadrukt dat de aanmaningskosten mogelijk deel uitmaakten van de totale kosten van het krediet, wat invloed kan hebben op de toepasselijkheid van bepaalde wettelijke bepalingen. De zaak wordt verwezen naar een volgende zitting voor verdere behandeling.

Hof Amsterdam 18 februari 2025, IEF 22592, IT 4807; ECLI:NL:GHAMS:2025:447 (WFC c.s. tegen ECA c.s.). World Freight Company, appellant 2 en appellant 3 (hierna samen: WFC c.s.) vorderen in dit kort geding op grond van art. 843a Rv inzage in en/of afgifte van in beslag genomen bescheiden. Zij willen hiermee onderbouwen dat Euro Cargo Aviation (hierna: ECA) en Take Off Aviation (hierna: TOA), met medewerking van Aviation IT Systems (hierna: AITS, hierna samen: ECA c.s.), auteursrechtinbreuk plegen door software te exploiteren die een bewerking is van software waarop WFC c.s. exclusieve rechten bezitten. De feiten zijn in het bestreden vonnis correct weergegeven [zie IEF 21494]. De voorzieningenrechter concludeerde in dit vonnis dat er geen grond was die het beslag rechtvaardigde en heeft het beslag daarom opgeheven. WFC c.s. hebben in principaal hoger beroep zes grieven aangevoerd en concluderen tot vernietiging van het bestreden vonnis. ECA c.s. hebben incidenteel hoger beroep ingesteld, onder de voorwaarde dat het hof een of meer grieven van WFC c.s. gegrond zal bevinden.

Hof Amsterdam 5 maart 2024, IT 4806, LSR 2281; ECLI:NL:GHAMS:2024:419 (Appellante tegen ICS). Partijen, appellante en International Card Services (hierna: ICS), hebben in 2008 een creditcardovereenkomst gesloten. In 2020 verzocht ICS appellante om zich online te identificeren, maar zij heeft hier niet op gereageerd. Uiteindelijk blokkeerde ICS de creditcard en kondigde aan de overeenkomst op te zeggen. Als reactie hierop startte appellante deze procedure en stelde zij een groot aantal vorderingen in. De kantonrechter verklaarde appellante voor een deel van haar vorderingen niet-ontvankelijk en wees de overige af. In hoger beroep legde appellante zich neer bij een deel van het vonnis, handhaafde zij enkele vorderingen en wijzigde zij haar eis gedeeltelijk. Zo vordert zij onder meer heractivatie van haar creditcard, een vergoeding voor de periode dat deze geblokkeerd was en een verbod voor ICS om de overeenkomst eenzijdig te beëindigen. De meeste grieven richten zich tegen het oordeel dat ICS de overeenkomst mocht opzeggen, omdat appellante niet meewerkte aan haar identiteitsvaststelling.

Hof Arnhem-Leeuwarden 3 december 2024, IEF 22586, IT 4805; ECLI:NL:GHARL:2024:7455 (Appellante tegen Arhanta c.s.). Geïntimeerde 3 verzorgt via zijn ondernemingen Arhanta Yoga International en Arhanta Yoga Netherlands (hierna samen: Arhanta c.s.) een yogadocentenopleiding. In november 2020 is een e-mail verstuurd naar oud-cursisten van Arhanta c.s., waarin de afzender zich negatief uitlaat over Arhanta c.s. Volgens Arhanta c.s. heeft appellante, die in het verleden werkzaam was bij Arhanta c.s. en getrouwd was met de broer van geïntimeerde 3, deze mails verzonden. Arhanta c.s. stelt dat appellante daarnaast een e-mail aan geïntimeerde 3 heeft gestuurd, waarin zij zou hebben gedreigd belastende informatie te openbaren als zij geen geldbedrag zou ontvangen. Appellante betwist dat zij deze berichten heeft verzonden. In hoger beroep draait het om de vraag of er voldoende bewijs is dat appellante de mailberichten heeft verstuurd en of de mailberichten aan de oud-cursisten onrechtmatig zijn. In een tussenuitspraak in eerste aanleg, waarin de vorderingen deels op auteursrecht waren gebaseerd, oordeelde de rechtbank dat onvoldoende was bewezen van wie de e-mails afkomstig waren [zie IEF 22450].

Rb. Noord-Holland, 19 februari 2025, IEF 22584, IT 4804; ECLI:NL:RBNHO:2025:1966 (Dassault Systèmes SolidWorks Corporation tegen Hooks Creative B.V., Soopl B.V. en Soohoo Beheer B.V.) Dassault Systèmes SolidWorks Corporation, een ontwikkelaar van 3D CAD-software, heeft Hooks Creative B.V., Soopl B.V. en Soohoo Beheer B.V. gedagvaard wegens inbreuk op haar auteursrechten en exclusieve licentierechten op het softwareprogramma "SolidWorks". Hooks Creative is een ontwerpstudio voor winkelinrichting en Soopl ontwerpt kledingtrolleys. Dassault stelt dat Hooks Creative en Soopl in de periode april 2019 tot en met november 2023 zonder de vereiste licentie gebruik hebben gemaakt van haar programmatuur. Uit meldingen van de ingebouwde beveiligingstool blijkt dat zij met behulp van twee niet-legale licentiesleutels toegang hebben verkregen tot de software op ten minste vijf computers, die via IP-adressen herleidbaar zijn naar hun bedrijfslocaties. Op 21 maart 2024 heeft Dassault verlof gekregen om beslag te leggen ter bescherming van bewijs en voor het veiligstellen van de software. Op 27 maart 2024 heeft de deurwaarder dit beslag gelegd. Partijen hebben vervolgens onderhandeld over een minnelijke regeling, maar geen overeenstemming bereikt over de hoogte van de schadevergoeding. Een proces-verbaal van 10 oktober 2024 bevestigt dat de inbreukmakende software is verwijderd.

Rb. Amsterdam 26 februari 2025, IEF 22585, IT 4803; ECLI: ECLI:NL:RBAMS:2025:1222 (Albemarle tegen Van der Spek c.s.). Deze zaak gaat over een aflevering van Oplichters Aangepakt, waarin Van der Spek een zaak onderzoekt tussen mevrouw Ponzoni en [naam 1]. [naam 1] is de (indirect) bestuurder van eiser, een bedrijf dat evenementenlocaties exploiteert. [naam 1] heeft aangeboden Ponzoni te helpen met het kopen van een huis in Spanje. Hiervoor moest Ponzoni haar geld vanuit Uruguay overmaken naar zijn Amerikaanse trust. Ze heeft dit geld nooit terug gekregen. In de uitzending van Oplichters Aangepakt is de confrontatie tussen Van der Spek, Ponzoni en [naam 1] te zien. Hierbij impliceert Van der Spek dat [naam 1] het geld gestolen heeft. eiser heeft Van der Spek gesommeerd de uitzending te verwijderen en de uitlatingen te rectificeren. eiser meent dat haar bestuurder, [naam 1], in de uitzending onterecht wordt afgeschilderd als dief en oplichter. Ook zou Van der Spek c.s. voldoende informatie hebben om de uitzending zoals deze is te maken en uit te zenden. Nadat de zaak bij de Spaanse rechter geseponeerd werd en het beroep werd verworpen, probeert eiser nu bij de Nederlandse rechtbank zijn gelijk te halen.

Rb. Midden-Nederland 14 januari 2025, IT 4802; ECLI:NL:RBMNE:2025:552 (Eiser tegen het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Lopik). Eiser verzocht op 6 oktober 2022 om inzage in zijn persoonsgegevens op grond van artikel 15 AVG. Het college vroeg hem op 19 oktober 2022 om zijn verzoek te preciseren, maar eiser hield vast aan een breed verzoek. Na ingebrekestellingen besloot het college op 30 januari 2023 een algemene zoekslag te doen en verstrekte schermprints en een overzicht van de verwerking van zijn gegevens. Eiser stelde opnieuw in gebreke op 23 augustus 2023 wegens het uitblijven van een beslissing op zijn bezwaar. Het college verklaarde het bezwaar op 5 september 2023 ongegrond, waarna eiser beroep instelde. De rechtbank behandelde de zaak op 14 januari 2025, maar eiser verscheen niet. Aangezien hij de uitnodiging had ontvangen en hiervoor had getekend, werd hij correct opgeroepen. De rechtbank is van oordeel dat het beroep ongegrond is.

HvJ EU 25 februari 2025, IT 4800; ECLI:EU:C:2025:110 (Alphabet tegen Enel). In 2015 introduceerde Google Android Auto, een platform dat gebruikers toegang geeft tot hun apps via het infotainmentsysteem van hun auto. Om compatibiliteit met Android Auto te waarborgen, biedt Google zogeheten templates aan, waarmee ontwikkelaars hun apps kunnen aanpassen voor gebruik op het platform. Eind 2018 waren dergelijke templates enkel beschikbaar voor media- en berichtendiensten. Navigatie-apps van Google, zoals Google Maps en Waze, waren echter direct interoperabel met Android Auto. Enel X Italia, een dochteronderneming van de Enel-groep die een groot deel van de laadpunten voor elektrische auto’s in Italië beheert, ontwikkelde de JuicePass-app. Deze applicatie stelt gebruikers in staat laadstations te zoeken. Enel X Italia verzocht Google in september 2018 om compatibiliteit met Android Auto, maar Google weigerde dit, met als argument dat enkel media- en messagingapps van derden interoperabel waren. Dit leidde tot een klacht bij de Italiaanse mededingingsautoriteit. De conclusie hiervan luidde dat Google de toegang tot Android Auto bewust had belemmerd en vertraagd, en dat dit misbruik van machtspositie is. Hierbij werd een boete van maarliefst €102.084.433,91 aan Google opgelegd. Google vond de weg naar de rechter, hetgeen resulteerde in het voorleggen van prejudiciële vragen aan het HvJEU. 

Rb. Zeeland-West-Brabant 19 februari 2025, IT 22581, IEF 4799; ECLI:NL:RBZWB:2025:941 (Eiser tegen gedaagde). De rechtbank heeft geoordeeld dat bepaalde uitlatingen van gedaagde over eiser, een Hindoestaanse priester (pandit), onrechtmatig zijn. Gedaagde had via WhatsApp berichten gestuurd aan de goeroe van een Hindoestaanse tempel, waarin zij eiser beschuldigde van fraude en wangedrag binnen de mandir. Ook stelde zij dat er aangiften tegen hem waren ingediend en dat hij een ‘kruikelwater pandit’ zou zijn, verwijzend naar een televisie-uitzending over een oplichter die beweerde ziektes te kunnen genezen. Daarnaast maakte zij tijdens een livestream op social media dezelfde verwijzing en koppelde zij deze expliciet aan eiser.

Rb. Noord-Nederland 26 februari 2025, IT 4798; ECLI:NL:RBNNE:2025:702 (Eiseres tegen BML). Deze zaak betreft een geschil tussen een consument en het Maltees gokbedrijf BML Group Limited. De consument lijdt aanzienlijke verliezen door deelname aan online kansspelen die BML aanbiedt zonder vergunning van de Nederlandse Kansspelautoriteit (Ksa). De rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat de kansspelovereenkomst tussen de consument en BML nietig is wegens strijd met artikel 1 lid 1 onder a van de Wet op de kansspelen (Wok). Dit artikel verbiedt het aanbieden van kansspelen zonder vergunning. BML heeft wel een vergunning in Malta, maar niet in Nederland, en richt zich mede op de Nederlandse markt. De rechtbank wijst het verweer van BML af dat zij op grond van artikel 56 VWEU onlinekansspelen in Nederland mag aanbieden. De rechtbank stelt dat het Nederlandse vergunningstelsel niet in strijd is met het vrije verkeer van diensten binnen de EU. De nietigheid van de overeenkomst betekent dat de consument recht heeft op terugbetaling van haar nettoverlies, zijnde € 119.634,36. Daarnaast wijst de rechtbank de wettelijke rente toe vanaf 3 mei 2023. BML’s argumenten over opportunistisch gedrag van spelers en de disproportionaliteit van de nietigheid worden verworpen.