Het Molengraaff Instituut voor Privaatrecht van de Universiteit Utrecht is op zoek naar een Universitair Docent op het gebied van het privaatrecht, in het bijzonder het intellectueel eigendomsrecht.

Als Universitair Docent binnen het Molengraaff Instituut voor Privaatrecht ben je actief in zowel onderzoek als onderwijs.

Je wordt ingezet in het onderwijs in de vakken van de afdeling Privaatrecht van het departement Rechtsgeleerdheid. De nadruk ligt daarbij op de vakken op het gebied van Intellectueel Eigendom (IE) in de bacheloropleiding Rechtsgeleerdheid. Dit zijn bijvoorbeeld Beginselen IE en andere vakken in het kader van de minor Recht, Innovatie en Technologie. Daarnaast verzorg je onderwijs binnen de masteropleiding Intellectueel Eigendomsrecht, Innovatie en Technologie.

Hof 's-Hertogenbosch 10 september 2024, IT 4656; ECLI:NL:GHSHE:2024:2845 (appellant tegen de UMM Services) UMM Services en appellant, een dienstverlener in sales, hebben een overeenkomst gesloten waarbij appellant telemarketingactiviteiten zou verrichten voor UMM. UMM vorderde ontbinding van de overeenkomst en terugbetaling van reeds betaalde facturen, stellende dat appellant niet aan de afgesproken beluren had voldaan. Appellant betwistte dit en stelde dat hij en door hem ingeschakelde derden voldoende werkzaamheden hadden verricht. Het hof oordeelde dat appellant voldoende had aangetoond dat de overeengekomen werkzaamheden waren uitgevoerd, onderbouwd met correspondentie, facturen en bellijsten. UMM had onvoldoende onderbouwd dat de werkzaamheden niet conform de overeenkomst waren uitgevoerd. Het hof vernietigde het vonnis van de kantonrechter, waarbij appellant was veroordeeld tot terugbetaling van € 9.740,50. Het hof veroordeelde UMM tot terugbetaling van € 12.269,51 aan appellant, inclusief rente en proceskosten, en tot betaling van openstaande facturen ad € 7.286,00, vermeerderd met wettelijke handelsrente. UMM's beroep op misbruik van procesrecht werd verworpen. Het hof achtte de door appellant overgelegde producties geloofwaardig en wees de vorderingen van UMM af.

De Stichting Geschillenoplossing Automatisering is het onafhankelijk en landelijk instituut dat zich sinds 1989 bezig houdt met conflictmanagement op het gebied van ICT-geschillen, onder meer in de vorm van ICT-mediation, arbitrage, deskundigenberichten en conflictpreventie. De SGOA rijkt eens per twee jaar een scriptieprijs uit. De scriptieprijs is vernoemd naar Prof. dr. mr. Hans Franken, mede-oprichter van de SGOA, voormalig bestuursvoorzitter van de SGOA, hoogleraar informatierecht aan de Universiteit Leiden en lid van de Eerste Kamer.

Hoge Raad 25 oktober 2024, IEF 22330, IT 4651, ECLI:NL:HR:2024:1541 (DME tegen Dmarcian Inc.) In deze zaak leveren DME en Dmarcian Inc. beide producten en diensten op het gebied van identiteitsbeveiliging van e-mailadressen. DME en Dmarcian Inc. hebben in 2016 een overeenkomst gesloten met betrekking tot het gebruik en de distributie van de door Dmarcian Inc. ontwikkelde software. Sinds 2019 biedt DME de software, na verdere ontwikkeling, exclusief aan. Er is een geschil ontstaan over het auteursrecht op de software.

HvJ EU 4 oktober 2024, IT 4653; ECLI:EU:C:2024:834 (Schrems/Meta) Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft zich in een zaak over de verwerking van persoonsgegevens door Meta uitgelaten over de interpretatie van artikel 5 lid 1 onder c en artikel 9 lid 2 onder e AVG. Maximillian Schrems maakte bezwaar tegen de manier waarop Meta zijn gegevens verzamelde en gebruikte voor gepersonaliseerde reclame. Het Hof benadrukt dat het beginsel van minimale gegevensverwerking een uitdrukking is van het evenredigheidsbeginsel. In de zaak van Schrems verzamelde Meta een grote hoeveelheid persoonsgegevens over zijn activiteiten op en buiten Facebook, zonder onderscheid naar de aard van die gegevens en zonder tijdslimiet. Het Hof oordeelde dat deze omvangrijke en ingrijpende verwerking van gegevens in strijd is met het beginsel van minimale gegevensverwerking. De inmenging in de grondrechten van Schrems, met name zijn recht op privacy en gegevensbescherming, was onevenredig in verhouding tot het doel van gepersonaliseerde reclame.

PGIE Plus biedt toegang tot een uitgebreide verzameling van tijdschriften, boeken, databanken en weblogs op het gebied van intellectueel eigendomsrecht. Onmisbaar voor elke professional die werkzaam is in het intellectueel eigendomsrecht.

Inbegrepen in het PGIE Plus abonnement:

• PGIE Plus biedt toegang tot de vier toonaangevende tijdschriften Auteursrecht, Berichten Industriële Eigendom, BMM Bulletin en Mediaforum en het nieuwste tijdschrift Data, Cybersecurity en Privacy;
• Meer dan 65 boeken op het gebied van intellectueel eigendom en IT, inclusief de nieuwste uitgave IE Kort Merkenrechtspraak van Prof. mr. D.J.G. Visser (Universiteit Leiden) en de oratie: Duurzaamheid via IE: nog een wereld te winnen van Prof. mr. C.J.S. Vrendenbarg (Radboud Universiteit);
• Toegang tot de uitgebreide databanken DomJur en JUROU met actuele jurisprudentie;
• Telecom & Recht, de nieuwe gespecialiseerde databank voor juridische professionals die zich bezighouden met telecommunicatierecht. Deze nieuwe databank biedt een uitgebreide verzameling van uitspraken, beslissingen en consultaties binnen dit complexe rechtsgebied;
• Het archief ICT Modelcontracten;
• Ook de weblogs IE-Forum, IT&Recht, Reclameboek, LS&R en IE-Forum België zijn geïntegreerd in PGIE Plus;
• Toegang tot de volledig nieuwe PGIE Plus App, waarmee u altijd en overal op de hoogte bent van nieuwste ontwikkelingen in het intellectueel eigendomsrecht.
• Ook de weblogs IE-Forum, IT&Recht, Reclameboek, LS&R en IE-Forum België zijn geïntegreerd in PGIE Plus;
• Toegang tot de volledig nieuwe PGIE Plus App, waarmee u altijd en overal op de hoogte bent van nieuwste ontwikkelingen in het intellectueel eigendomsrecht.

Vraag nu vrijblijvend een offerte aan en ontdek de mogelijkheden

Rb. Midden-Nederland 9 oktober 2024, IT 4647; ECLI:NL:RBMNE:2024:5787 (De Waarden c.s. tegen Google en KvK). De aanleiding van betreffende zaak was de verspreiding van een anoniem document via een Gmail-account, waarin de eisers werden beschuldigd van ernstige misstanden, waaronder machtsmisbruik, belangenverstrengeling, corruptie, en zelfs fraude met subsidies. Dit document bevatte bovendien privégegevens van betrokkenen en hun families en werd breed verspreid binnen de kraamzorgbranche, de media, en de politiek. De Waarden c.s. zagen dit als een ernstige aantasting van hun reputatie en wilden de identiteit achterhalen van de persoon of personen die verantwoordelijk waren voor deze verspreiding. Hun verzoek begon bij Google, van wie zij eisten informatie over de eigenaar van het anonieme Gmail-account te verstrekken. Google gaf echter aan dat de gebruiker het account kort na de verspreiding van het document had verwijderd, waarna het technisch onmogelijk bleek om de gegevens te herstellen. Google ondersteunde deze stelling met documentatie, en de rechter achtte deze informatie overtuigend. Omdat Google geen gegevens meer bezat, wees de rechtbank de vordering tegen Google af. De aandacht van de eisers richtte zich daarna op de KvK. Het anonieme document bevatte namelijk KvK-uittreksels waarop tijdstippen waren zichtbaar gebleven, wat de KvK in staat stelde om het verzoeker-account te traceren. De KvK ontdekte dat de uittreksels waren opgevraagd door een groot, anoniem bedrijf. Hoewel de eisers toegang wilden tot de naam van dit bedrijf om zo mogelijk de identiteit van de anonieme verspreider te achterhalen, weigerde de KvK mee te werken, met als reden dat zij geen internetdienstaanbieder waren zoals in de bekende Lycos/Pessers-zaak, en dus niet verplicht waren gegevens te verstrekken.

Vzr. Rb. Den Haag 25 juni 2024, IT 4649; ECLI:NL:RBDHA:2024:17328 (Dräger tegen Universitair Medisch Centrum Utrecht). Universitair Medisch Centrum Utrecht (hierna: UMCU) heeft een aanbestedingsprocedure georganiseerd voor een patiëntbewakingssysteem. UMCU wil één marktpartij contracteren voor het leveren en onderhouden van compacte bewakingsmonitoren met toebehoren. Eerst wordt de opdracht gegund aan de inschrijver met de beste prijs-kwaliteitverhouding, dan volgt de testfase. In de testfase wordt gekeken of de inschrijvers voldoen aan de zogeheten knock out-eisen uit het Programma van Eisen (hierna: PvE). De inschrijving is ongeldig als een inschrijver niet voldoet aan een van de knock out-eisen. In casu is de opdracht aan Dräger gegund, maar in de testfase bleek dat het product van Dräger niet voldeed aan alle knock out-eisen uit het PvE. UMCU heeft de opdracht vervolgens voorlopig gegund aan Philips. Volgens Dräger geeft UMCU achteraf een andere uitleg aan de eisen en lijkt UMCU gezocht te hebben naar haakjes om Dräger uit te sluiten, daarmee sturend naar een favoriete opdrachtnemer. Als Dräger op juiste gronden is uitgesloten, zou de voorlopige gunning aan Philips niet kunnen worden voortgezet, omdat dan sprake zou zijn van dubbelzinnige eisen.

UPC CFI LD Mannheim 20 oktober 2024, IEF 22329, IT 4650, IEFbe 3813; UPC_CFI_471/2023 (DISH & Sling tegen AYLO). DISH heeft een octrooi op een methode voor het presenteren van snelheidsaanpassende streams en Sling heeft een exclusieve licentie. AYLO biedt videobestanden en mediaspelers aan via haar websites en levert aan eindgebruikers die, wanneer ze op de eindgebruikersstations werken, de in het litigieuze octrooi geclaimde methode uitvoeren. In deze procedure verzoeken eisers dat verweerders worden gelast informatie te verstrekken over de wijze waarop de via hun streamingdiensten toegankelijke videobestanden zijn gecodeerd. Dit is een verzoek tot het verstrekken van informatie overeenkomstig Rule 191 RoP.

Rb. Amsterdam 18 september 2024, IT 4648; ECLI:NL:RBAMS:2024:5791 (Eisers tegen ING Bank). Eisers exploiteren een webshop in onder andere research chemicals. Ze hebben hun rekeningen bij ING. De ING heeft haar relaties met eisers wat betreft alle zakelijke rekeningen opgezegd vanwege de handel in research chemicals, zoals 3-CMC en 2F-Ketamine en het vermoeden dat deze middelen niet voor onderzoeksdoeleinden worden verkocht, maar voor consumptie aan consumenten als partydrugs. Bij opzegging heeft de ING de persoonsgegevens van eisers geregistreerd in haar gebeurtenissenadministratie en Interne Verwijzingsregister (IVR). Eisers vorderen dat de rechtbank verklaart dat beëindiging van de bankrelaties onaanvaardbaar is en dat de bank onrechtmatig jegens hen heeft gehandeld. Daarnaast vorderen ze dat de gegevens van eisers binnen maximaal twee dagen na het vonnis moeten worden verwijderd uit het IVR.