Contracten  

Hof Den Haag 3 september 2024, IT 4713; ECLI:NL:GHDHA:2024:2084 (Mediagarant tegen de vof) Mediagarant heeft een overeenkomst gesloten met een kleine zorgonderneming, de vof, voor het leveren van marketingdiensten. Mediagarant stelt dat de vof de overeenkomst heeft geactiveerd door op een online button te klikken, waarna een factuur van € 3.630 werd verstuurd. De vof betwist de overeenkomst en stelt dat er geen wil was om de overeenkomst aan te gaan, en dat zij meerdere keren heeft aangegeven geen gebruik te willen maken van de diensten. De kantonrechter oordeelde dat de overeenkomst niet tot stand was gekomen en wees de vorderingen van Mediagarant af. Het hof oordeelt dat de overeenkomst tussen Mediagarant en de vof niet tot stand is gekomen omdat de wil van de vof om de overeenkomst aan te gaan ontbrak. Het hof stelt dat Mediagarant niet gerechtvaardigd mocht vertrouwen op de totstandkoming van de overeenkomst, gezien de omstandigheden waaronder de button werd aangeklikt. Het hof vindt dat de bestelprocedure niet voldoende duidelijk maakte dat een bindende overeenkomst werd aangegaan. Daarnaast is vastgesteld dat de vof meerdere keren heeft aangegeven geen gebruik te willen maken van de diensten van Mediagarant.

Rb. Amsterdam 30 oktober 2024, IT 4674; ECLI:NL:RBAMS:2024:6632 (I.F.H. tegen naam V.O.F.) Op 3 december 2020 werd een V.O.F. verkocht aan IFH voor waarbij een non-concurrentiebeding werd overeengekomen dat twee jaar zou duren. Tijdens deze periode een vergelijkbaar reviewplatform, door de V.O.F. online gezet. Hoewel de V.O.F. aanvoerde dat de website per ongeluk online was gezet en geen economische activiteiten verrichtte, oordeelt de rechtbank dat de enkele aanwezigheid van de website al een schending van het non-concurrentiebeding inhoudt. De rechtbank wijst de gevorderde boete van € 3.755.000 af als buitensporig en matigt deze tot € 200.000, mede omdat IFH geen aantoonbare schade heeft geleden en de boete anders de koopsom van de overgenomen onderneming zou overstijgen. De rechtbank oordeelt dat de klachtplicht van artikel 6:89 BW niet van toepassing is op deze zaak, omdat het hier gaat om niet-presteren in plaats van gebrekkig presteren. De rechtbank houdt rekening met het feit dat de gepubliceerde website geen serieuze concurrentie vormt aangezien er geen economische activiteiten plaatsvonden en er geen inkomsten werden gegenereerd.

Rb. Rotterdam 9 oktober 2024, IT 4665; ECLI:NL:RBROT:2024:10035 (Akten tegen Lexxos) Partijen hebben een aantal jaren samengewerkt op het gebied van brandmeldinstallaties, waarbij Lexxos als onderaannemer de installaties installeerde die Akteon leverde. Akteon stelt dat Lexxos haar werk niet goed gedaan heeft en vordert schadevergoeding van Lexxos wegens vermeende tekortkomingen in de uitvoering van werkzaamheden bij diverse projecten, waaronder City Hub Nieuwegein en DC05 Utrecht. De rechtbank oordeelt dat Akteon haar vorderingen onvoldoende heeft onderbouwd, met name door het ontbreken van facturen en betalingsbewijzen voor de gestelde herstelkosten. Lexxos betwist de gestelde tekortkomingen en de rechtbank vindt dat Akteon niet aan haar bewijs- en substantiëringsplicht had voldaan. De vorderingen van Akteon worden afgewezen. Daarnaast wordt geoordeeld dat eerdere beslissingen van de rechtbank Midden-Nederland gezag van gewijsde hadden voor andere projecten, zoals Hudson Bay Warenhuis Den Haag en Albert Heijn in Oss.

Rb. Amsterdam 11 september 2024, IT 4664; ECLI:NL:RBAMS:2024:5950 (HyperAI tegen Graphcore) HyperAI stelde dat er een overeenkomst was gesloten voor de levering van hardware, software en technische ondersteuning door Graphcore. Graphcore betwistte dit en stelde dat er slechts onderhandelingen waren gevoerd zonder bindende afspraken. De rechtbank oordeelt dat er geen sprake was van een bindende overeenkomst, omdat de communicatie tussen partijen geen concrete verplichtingen inhield. HyperAI had hardware aangeschaft van Boston Server & Storage Solutions GmbH, maar dit werd niet gezien als bewijs van een overeenkomst met Graphcore. De rechtbank verklaart zich onbevoegd om van de vorderingen van HyperAI kennis te nemen, omdat de plaats van uitvoering van de vermeende verbintenis buiten Nederland lag. Ook de subsidiaire vordering van HyperAI, gebaseerd op onrechtmatige daad, wordt afgewezen. De rechtbank oordeelt dat de onderhandelingen niet onrechtmatig waren afgebroken door Graphcore.

Rb. Midden-Nederland 22 oktober 2024, IEF 22362, IT4662; ECLI:NL:RBMNE:2024:5958 (Broadcom tegen Philips). Deze zaak betreft een kort geding tussen Broadcom en Philips. Broadcom, een softwareontwikkelaar, had een licentieovereenkomst met Philips voor het gebruik van haar Clarity-software. Broadcom ontbond deze overeenkomst buitengerechtelijk per 30 april 2024, omdat Philips volgens haar de contractuele verplichtingen niet nakwam, met name door niet tweemaal per jaar te rapporteren over het gebruik van de software en door onjuiste gebruikersaantallen door te geven. Philips betwistte de geldigheid van de ontbinding en stelde dat zij de overeenkomst niet had geschonden. De voorzieningenrechter oordeelde dat Broadcom de licentieovereenkomst niet terecht had ontbonden. De rechter vond dat de tekortkomingen van Philips, zoals het niet tweemaal per jaar rapporteren, niet ernstig genoeg waren om ontbinding te rechtvaardigen. Bovendien had Broadcom deze werkwijze gedurende de looptijd van de overeenkomst geaccepteerd.

Hof 's-Hertogenbosch 10 september 2024, IT 4656; ECLI:NL:GHSHE:2024:2845 (appellant tegen de UMM Services) UMM Services en appellant, een dienstverlener in sales, hebben een overeenkomst gesloten waarbij appellant telemarketingactiviteiten zou verrichten voor UMM. UMM vorderde ontbinding van de overeenkomst en terugbetaling van reeds betaalde facturen, stellende dat appellant niet aan de afgesproken beluren had voldaan. Appellant betwistte dit en stelde dat hij en door hem ingeschakelde derden voldoende werkzaamheden hadden verricht. Het hof oordeelde dat appellant voldoende had aangetoond dat de overeengekomen werkzaamheden waren uitgevoerd, onderbouwd met correspondentie, facturen en bellijsten. UMM had onvoldoende onderbouwd dat de werkzaamheden niet conform de overeenkomst waren uitgevoerd. Het hof vernietigde het vonnis van de kantonrechter, waarbij appellant was veroordeeld tot terugbetaling van € 9.740,50. Het hof veroordeelde UMM tot terugbetaling van € 12.269,51 aan appellant, inclusief rente en proceskosten, en tot betaling van openstaande facturen ad € 7.286,00, vermeerderd met wettelijke handelsrente. UMM's beroep op misbruik van procesrecht werd verworpen. Het hof achtte de door appellant overgelegde producties geloofwaardig en wees de vorderingen van UMM af.

Rb. Amsterdam 18 september 2024, IT 4643; ECLI:NL:RBAMS:2024:6020 (Valcon tegen Partypin). Valcon, een dienstverlener van IT-personeel, en Partypin, ontwikkelaar van sociale apps, sloten op 31 oktober 2022 een overeenkomst voor de ontwikkeling van de app HereNow. Deze app stelt gebruikers in staat om evenementen en de locatie van vrienden te zien. Na de prototypefase gaf Partypin opdracht tot verdere ontwikkeling met een geplande release in oktober 2023 tijdens het Amsterdam Dance Event. Er ontstonden echter onenigheden over betalingen en de oplevering van een werkende app, wat uiteindelijk leidde tot het einde van de samenwerking in oktober 2023. Valcon eist in betreffende zaak vetaling door Partypin van openstaande facturen, primair € 146.671,36, subsidiair € 111.150,32, of meer subsidiair € 82.424,70, telkens vermeerderd met wettelijke handelsrente en een vergoeding van € 1.805,12 voor beslagkosten. Partyping vordert in reconventie terugbetaling van € 347.565,72, omdat Valcon volgens Partypin geen werkende app heeft opgeleverd en contractuele afspraken heeft geschonden. Partypin stelt dat zij gerechtigd is de betaalde bedragen terug te vorderen vanwege de ontbinding van de overeenkomst.

Hof 's-Hertogenbosch 20 augustus 2024, IT 4628; ECLI:NL:GHSHE:2024:2626 (Interconnect tegen Acknowledge) Het Hof van Den Bosch oordeelt in deze zaak over de zorgplicht van een ICT-dienstverlener en de gevolgen van het meerverbruik van werkgeheugen door een afnemer. Het geschil ontstond omdat Acknowledge meer RAM-geheugen gebruikte dan contractueel was overeengekomen, waardoor Interconnect extra kosten claimde. Het Hof stelt dat Acknowledge verantwoordelijk was voor dit meerverbruik, aangezien zij zelf wijzigingen kon aanbrengen en wist dat het extra gebruik tot hogere kosten zou leiden. De maximale hoeveelheid verbruikte RAM, en niet het gemiddelde, was daarbij bepalend voor de prijsberekening. Ook wees het Hof het verweer van Acknowledge af dat Interconnect haar zorgplicht had geschonden door geen technische beperkingen in te stellen. Interconnect had geen waarschuwingsplicht omdat Acknowledge in staat was haar eigen verbruik te monitoren. Acknowledge werd daarom veroordeeld tot een aanzienlijke schadevergoeding, omdat de meetresultaten van Interconnect volgens de voorwaarden bindend waren.

Rb. Den Haag 25 september 2024, IT 4720; ECLI:NL:RBDHA:2024:15261 (Aqln tegen MN) MN heeft een raamovereenkomst met Aquila gesloten voor de levering van softwarecomponenten voor pensioenadministratie. Aqln stelt dat MN Services de softwarecomponenten ook heeft ingezet bij samenwerkingen met Bovemij en Uneto-VNI, zonder de vereiste meldingen te doen en vergoedingen te betalen. MN betwist dit en voert aan dat er geen sprake is van een samengaan met andere organisaties zoals bedoeld in de overeenkomst. Aqln vordert betaling van licentievergoedingen en boetes wegens het niet naleven van de meldingsplicht en het inzetten van de software bij andere organisaties. De rechtbank oordeelt dat MN geen aanvullende licentievergoedingen aan Aqln verschuldigd is. De rechtbank stelt vast dat er geen sprake is van een "op enigerlei wijze samengaan" van MN met Bovemij of Uneto-VNI zoals bedoeld in artikel 9.4 van de raamovereenkomst. De samenwerking tussen MN en deze partijen voldoet niet aan de voorwaarden voor het betalen van een licentievergoeding, omdat er geen vermenging van activiteiten of activa heeft plaatsgevonden. Daarnaast oordeelt de rechbank dat het informatiesysteem, ontwikkeld met behulp van de softwarecomponenten van Aquila, niet was ingezet bij de andere organisaties. Hierdoor is MN ook geen boetes verschuldigd voor het niet voldoen aan de meldingsplicht.

Vzr. Rb. Amsterdam 2 augustus 2024, IT 4616; ECLI:NL:RBAMS:2024:4917 (Stichting BLCKBX tegen Google). BLCKBX is een mediabedrijf dat verschillende actualiteitenprogramma’s produceert. Deze worden onder andere via een YouTube-kanaal ter beschikking gesteld. De videoplatformdienst YouTube wordt aangeboden door Google. Om gebruik te maken van de diensten van YouTube moeten gebruikers een gebruikersovereenkomst aangaan met YouTube. Gebruikers die zelf content maken krijgen de mogelijkheid inkomsten te genereren via het YouTube-partnerprogramma (hierna: YPP). BLCKBX is toegelaten tot het YPP, maar de deelname is door YouTube tot twee keer toe beëindigd wegens schendingen van het beleid. De nieuwe aanmeldingen door BLCKBX zijn afgewezen door YouTube.