Opzegging creditcard-overeenkomst omdat de klant weigert mee te werken aan identificatie

Hof Amsterdam 5 maart 2024, IT 4806, LSR 2281; ECLI:NL:GHAMS:2024:419 (Appellante tegen ICS). Partijen, appellante en International Card Services (hierna: ICS), hebben in 2008 een creditcardovereenkomst gesloten. In 2020 verzocht ICS appellante om zich online te identificeren, maar zij heeft hier niet op gereageerd. Uiteindelijk blokkeerde ICS de creditcard en kondigde aan de overeenkomst op te zeggen. Als reactie hierop startte appellante deze procedure en stelde zij een groot aantal vorderingen in. De kantonrechter verklaarde appellante voor een deel van haar vorderingen niet-ontvankelijk en wees de overige af. In hoger beroep legde appellante zich neer bij een deel van het vonnis, handhaafde zij enkele vorderingen en wijzigde zij haar eis gedeeltelijk. Zo vordert zij onder meer heractivatie van haar creditcard, een vergoeding voor de periode dat deze geblokkeerd was en een verbod voor ICS om de overeenkomst eenzijdig te beëindigen. De meeste grieven richten zich tegen het oordeel dat ICS de overeenkomst mocht opzeggen, omdat appellante niet meewerkte aan haar identiteitsvaststelling.

De algemene voorwaarden maken in dit geschil geen deel uit van de overeenkomst, omdat ICS niet aannemelijk heeft gemaakt dat deze tijdig aan appellante zijn verstrekt. Daarom kan de opzegging niet op de algemene voorwaarden worden gebaseerd. Dit neemt echter niet weg dat de creditcardovereenkomst een duurovereenkomst is, die in beginsel opzegbaar is. Bij afwezigheid van een wettelijke of contractuele regeling over opzegging, moet worden beoordeeld of ICS de overeenkomst kon beëindigen op basis van de redelijkheid en billijkheid. Het hof overweegt hierbij het volgende. De herhaalde verzoeken van ICS aan appellante zijn gebaseerd op de gewijzigde Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft) uit 2018. Deze wet verplicht ICS om haar cliënten te identificeren, hun identiteit te verifiëren en de gegevens te bewaren. In dit kader is de verwerking van gegevens noodzakelijk volgens de AVG. In tegenstelling tot wat appellante stelt, valt het bewaren van een foto niet onder de verwerking van biometrische gegevens. Daarnaast ging appellante niet in op de aangeboden alternatieven. Op basis van deze omstandigheden oordeelt het hof dat ICS de creditcardovereenkomst mocht opzeggen.

5.4. Ter implementatie van de vierde anti-witwasrichtlijn is de Wwft in 2018 gewijzigd. Sindsdien verplicht art. 38 Wwft ICS tot actualisering van de cliëntenonderzoeken die zij bij aanvang van creditcard-overeenkomsten al op grond van art. 3 Wwft had verricht. In dat verband zijn ook de Uitvoeringswet Wwft en de Leidraad Wwft en Sanctiewet van De Nederlandsche Bank van belang. ICS is verplicht haar cliënten ten minste te identificeren en hun identiteit te verifiëren en de gegevens die met het oog daarop zijn verkregen, te bewaren. In de wijze waarop ICS aan deze verplichting vormgeeft, is zij tot op zekere hoogte vrij; zij mag bij wijze van uitgangspunt kiezen voor een online-identificatie en ook mag zij daarbij hulppersonen inschakelen, die geen bankierseed hoeven te hebben afgelegd omdat ze geen handelingen verrichten als bedoeld in art. 3:17b Wet financieel toezicht (Wft). In het kader van het cliëntenonderzoek van ICS is de verwerking van persoonsgegevens een noodzakelijke verwerking in de zin van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG), waarbij overigens de opslag van een foto, anders dan [appellante] stelt, niet kan worden aangemerkt als de verwerking van een biometrisch gegeven. Het hernieuwde cliëntenonderzoek voldoet aan het transparantiebeginsel van de AVG: doel en werkwijze van de verwerking van de persoonsgegevens worden duidelijk en begrijpelijk beschreven in het Privacystatement van ICS.