Internet  

Rb. Noord-Nederland 26 februari 2025, IT 4798; ECLI:NL:RBNNE:2025:702 (Eiseres tegen BML). Deze zaak betreft een geschil tussen een consument en het Maltees gokbedrijf BML Group Limited. De consument lijdt aanzienlijke verliezen door deelname aan online kansspelen die BML aanbiedt zonder vergunning van de Nederlandse Kansspelautoriteit (Ksa). De rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat de kansspelovereenkomst tussen de consument en BML nietig is wegens strijd met artikel 1 lid 1 onder a van de Wet op de kansspelen (Wok). Dit artikel verbiedt het aanbieden van kansspelen zonder vergunning. BML heeft wel een vergunning in Malta, maar niet in Nederland, en richt zich mede op de Nederlandse markt. De rechtbank wijst het verweer van BML af dat zij op grond van artikel 56 VWEU onlinekansspelen in Nederland mag aanbieden. De rechtbank stelt dat het Nederlandse vergunningstelsel niet in strijd is met het vrije verkeer van diensten binnen de EU. De nietigheid van de overeenkomst betekent dat de consument recht heeft op terugbetaling van haar nettoverlies, zijnde € 119.634,36. Daarnaast wijst de rechtbank de wettelijke rente toe vanaf 3 mei 2023. BML’s argumenten over opportunistisch gedrag van spelers en de disproportionaliteit van de nietigheid worden verworpen.

Rb. Den Haag 25 februari 2025, IEF 22558, IT 4791;ECLI:NL:RBDHA:2025:2546 (Eiseres en Stichting Donorkind Den Haag tegen gedaagde). De feiten van deze zaak zullen velen niet zijn ontgaan. Gedaagde is sinds 2007 actief als spermadonor. Met zijn sperma zijn minimaal 550 kinderen verwekt. Eisers zijn de Stichting Donorkind Den Haag (hierna: de Stichting) en eiseres (samen: de Stichting c.s.), procederend voor zichzelf en als wettelijke vertegenwoordiger van haar minderjarige zoon. De spermadonatie van gedaagde heeft geresulteerd in de geboorte van de zoon van eiseres. In 2024 heeft Netflix een documentaire over het donorschap van gedaagde uitgebracht. Hierin komen enkele ouders, waaronder eiseres, aan het woord. Gedaagde wilde niet meewerken aan deze documentaire. Na het verschijnen van de documentaire heeft gedaagde zich door verschillende media laten interviewen, en heeft hij ook zelf een aantal YouTube-video’s geplaatst. Hierin reageert hij op de uitlatingen die gedaan werden door de betrokken ouders. Hij richt zich dan direct en indirect tot zijn donorkinderen en hun ouders, en probeert ze te beïnvloeden met adviezen. In dit kort geding vorderen de Stichting c.s. primair gedaagde te gebieden zijn YouTube-kanaal te verwijderen, subsidiair alle video’s vanaf juli 2021 te verwijderen, en meer subsidiair een aantal video’s te verwijderen. Ook vorderen zij dat gedaagde verboden wordt om in welke vorm dan ook uitlatingen te doen over het donorschap, de donorkinderen en hun ouders.  

Hof Arnhem-Leeuwarden 25 februari 2025, IT 4790; ECLI:NL:GHARL:2025:1046 (Hof van Twente tegen Switch) Gemeente Hof van Twente heeft systeembeheer en aanverwante ICT-beheerdienstverlening na een Europese aanbestedingsprocedure in 2018 uitbesteed aan Switch. Op 1 december 2020 heeft bij de gemeente een cyberaanval plaatsgevonden. Daarbij zijn de systemen van het netwerk van de gemeente en de back-up versleuteld en ontoegankelijk gemaakt en vele servers verwijderd. De gemeente houdt Switch daarvoor verantwoordelijk. De gemeente meent dat Switch tekortgeschoten is in de nakoming van haar verplichtingen uit de overeenkomst van partijen, althans haar zorgplicht als ICT-beheerder heeft geschonden, althans onrechtmatig heeft gehandeld. Op grond daarvan vordert de gemeente ontbinding van de overeenkomst, terugbetaling van wat zij op grond van de overeenkomst heeft betaald en schadevergoeding. De rechtbank heeft de vorderingen van de gemeente afgewezen, omdat zij van mening is dat Switch niet tekortgeschoten is in de nakoming van de verplichtingen uit de overeenkomst, noch haar zorgplicht heeft geschonden, en er evenmin sprake is van onrechtmatig handelen.

Rb. Den Haag 20 februari 2025, IT 4789; ECLI:NL:RBDHA:2025:3343 (NVWB tegen KNMI) Een aantal leden van de NVWB biedt weerberichten aan het publiek en specifieke gebruikers aan. Zij hebben hierbij een commercieel belang. Het KNMI biedt gratis weerberichten aan. Het KNMI heeft geen commercieel belang. De NVWB en de Staat zijn het er niet over eens in hoeverre het KNMI dergelijke weerberichten mag aanbieden. Volgens de NVWB geldt het Nee tenzij-principe/Status Quo op grond waarvan het KNMI het door hem aangeboden algemene weerbericht niet mag uitbreiden met diensten die ook door de particuliere weermarkt aangeboden kunnen worden. Volgens het KNMI heeft dit Nee tenzij-principe/Status Quo geen betrekking op het algemene weerbericht, maar alleen op zogenaamde maatwerkdiensten. NVWB vordert dat het KNMI niet langer een weerbericht met locatie-specifieke gegevens aanbiedt, wordt voorkomen dat het KNMI in zijn weerbericht prognose radarbeelden opneemt en NVWB tijdig wordt geïnformeerd en betrokken bij voorgenomen wijzigingen in de dienstverlening van het KNMI. 

Conclusie A-G 6 februari 2025, IT 4774; ECLI:EU:C:2025:68 (Russmedia) Een vrouw eiste schadevergoeding van Russmedia en Inform Media. De vrouw stelt dat er zonder haar toestemming een advertentie op een online marktplaats is gepubliceerd waarin zij seksuele diensten aanbiedt, wat inbreuk maakt op haar rechten. De prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie zijn gericht op de vraag of de exploitant van de online marktplaats, Russmedia, zich kan beroepen op de vrijstelling van aansprakelijkheid zoals bedoeld in Richtlijn 2000/31, en of Russmedia haar verplichtingen krachtens de AVG heeft nageleefd. De vragen omvatten ook de vraag of Russmedia verplicht was om voorafgaand aan de publicatie van een advertentie te controleren of de adverteerder de eigenaar is van de persoonsgegevens en of de inhoud van de advertentie onwettig is. Daarnaast wordt gevraagd of Russmedia passende beveiligingsmaatregelen had moeten treffen om te voorkomen dat de inhoud van de advertenties gekopieerd en herverspreid zou worden.

Rb. Zeeland-West-Brabant 24 december 2024, IT 4764; ECLI:NL:RBZWB:2024:9209 (Real Gen tegen opdrachtgever) Real Gen heeft een overeenkomst gesloten met opdrachtgever voor het leveren van internetdiensten ter verbetering van de marketingpositie en vindbaarheid van opdrachtgever op het internet. Real Gen heeft meerdere facturen gestuurd voor de geleverde diensten, waarvan opdrachtgever alleen de eerste heeft betaald. Opdrachtgever heeft de overige facturen betwist en stelt dat er een mondelinge afspraak was gemaakt om de overeenkomst te beëindigen tegen betaling van een afkoopsom van € 605,00. Real Gen vordert betaling van de openstaande facturen. Opdrachtgever stelt dat hij alleen de afkoopsom verschuldigd is. De kantonrechter oordeelt dat opdrachtgever alleen de afkoopsom hoeft te betalen, zoals mondeling afgesproken tussen partijen. De kantonrechter stelt vast dat Real Gen niet heeft voldaan aan haar inspanningsverplichting om de marketingpositie en vindbaarheid van opdrachtgever te verbeteren, en dat de overeenkomst daarom terecht is beëindigd.

Rb. Zeeland-West-Brabant 18 december 2024, IT 4749; ECLI:NL:RBZWB:2024:8959 (eiseres tegen gedaagde) Eiseres en gedaagde hebben op 3 maart 2023 een overeenkomst gesloten voor het leveren van internetdiensten, waaronder het ontwikkelen van landingspagina's en het opzetten van een Google Ads-campagne. De overeenkomst was aangegaan voor een periode van 24 maanden, maar gedaagde heeft aangegeven de maandelijkse betalingen niet te kunnen voldoen. Ondanks een aanpassing van de overeenkomst en verlaging van het maandbedrag, heeft gedaagde de facturen van eiseres onbetaald gelaten. Eiseres heeft meerdere aanmaningen gestuurd en uiteindelijk de dienstverlening opgeschort. Eiseres vordert nu betaling van de openstaande facturen en de resterende termijnen van de overeenkomst, in totaal € 4.783,18, vermeerderd met rente en kosten. De kantonrechter oordeelt dat gedaagde de facturen van eiseres voor de periode van april 2023 tot en met augustus 2023 moet betalen, omdat eiseres aantoonbaar werkzaamheden heeft verricht. De vordering voor de resterende termijnen van de overeenkomst wordt afgewezen omdat het handhaven van deze vergoeding naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. De kantonrechter wijst erop dat eiseres niet voldoende heeft onderbouwd welke kosten zij heeft gemaakt en dat er geen diensten tegenover de gevorderde termijnen staan.

Vzr. Rb. 19 december 2024, IEF 22475, IT 4747; ECLI:NL:RBROT:2024:13041 (Eiser tegen gedaagde). Tussen eiser en gedaagde heeft er een voorval plaatsgevonden, dat door gedaagde is gefilmd. Deze videobeelden heeft gedaagde samen met een artikel gepubliceerd op haar website. De website ControleAltDelete.nl plaatste het artikel en de videobeelden ook op diverse sociale media-accounts. Eiser maakt bezwaar tegen deze publicaties en vordert in dit kort geding dat gedaagde het artikel en de videobeelden van haar website moet verwijderen en Controle Alt Delete zou verzoeken hetzelfde te doen. Aan de vorderingen legt eiser naast de schending van de persoonlijke levenssfeer, ook schending van het portretrecht ten grondslag.

Rb. Amsterdam 22 november 2024, IEF 22473, IT 4746; ECLI:NL:RBAMS:2024:8394 (eiser tegen gedaagde). Eiser, handelend onder de handelsnaam [handelsnaam 1], heeft in opdracht van gedaagde, handelend onder de handelsnaam [handelsnaam 2], een webshop ontwikkeld voor haar bedrijf. Partijen hebben vooraf geen prijsafspraken gemaakt. Eiser heeft €9.917,98 gefactureerd, waarvan gedaagde €6.104,06 heeft betaald. Eiser vordert betaling van het resterende bedrag van €3.813,92. Gedaagde betwist de redelijkheid van het gefactureerde bedrag, voert aan dat zij alle afbeeldingen en teksten zelf heeft aangeleverd, en stelt dat soortgelijke opdrachten bij andere websiteontwikkelaars veel minder kosten. De kantonrechter oordeelt dat het door gedaagde betaalde bedrag van €6.104,06 een redelijke vergoeding is voor de werkzaamheden. Het resterende bedrag wijst de kantonrechter af, omdat eiser onvoldoende heeft onderbouwd hoe de kosten zich hebben opgebouwd. Met name voor de technische werkzaamheden ontbreekt een toelichting op de tijdsbesteding en de aard van de uitgevoerde werkzaamheden, terwijl dit gezien de betwisting door gedaagde noodzakelijk was. Daarnaast stelt gedaagde dat eiser onrechtmatig heeft gehandeld door zonder toestemming elementen van het ontwerp van de webshop te gebruiken voor de website van een kapsalon van een kennis van gedaagde, waarmee haar auteursrecht wordt geschonden. Dit betoog heeft zij aangedragen als een voorwaardelijk verrekeningsverweer. De kantonrechter gaat hier echter niet op in, omdat de vordering van eiser wordt afgewezen.

Vzr. Rb. Midden-Nederland 13 augustus 2024, IT 4722, IEF 22459; ECLI:NL:RBMNE:2024:4823 (Eiser tegen Bol.com). Eiser heeft twee zakelijke verkoopaccounts gehad op Bol.com, die op 24 april 2024 door Bol zijn gesloten. Bol heeft deze accounts gesloten omdat eiser meerdere keren het beleid van Bol zou hebben overtreden. De overtredingen omvatten onder andere het schenden van intellectuele eigendomsrechten door merknamen in producttitels te gebruiken bij producten die niet van dat merk waren, het plaatsen van valse bestellingen en het schrijven van positieve reviews bij eigen producten. Eiser vordert in dit kort geding dat Bol word geboden om de twee verkoopaccounts binnen zeven dagen te heropenen, 100 beleidspunten toe te kennen en een verbod op te leggen aan Bol om de accounts opnieuw te sluiten of beleidspunten af te trekken om dezelfde redenen als die ten grondslag lagen aan de sluiting van 24 april 2024, op straffe van een dwangsom. Eiser stelt dat de algemene voorwaarden van Bol in strijd zijn met de Verordening EU/2019/1150 (P2B Verordening) en daarom nietig zijn. Subsidiair stelt eiser dat de algemene voorwaarden onredelijk bezwarend zijn in de zin van artikel 6:233 BW of naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar.