Contracten  

Rechtbank Rotterdam 8 juli 2020, IT 3228; ECLI:NL:RBROT:2020:6771 (Local Insert tegen Samanyolu c.s.) Telecommunicatierecht. Contractenrecht. Local Insert distribueert buitenlandse tv-kanalen aan uitzendorganisaties. Samanyolu c.s. zijn eigenaren van Turkse tv-kanalen. Partijen komen een ‘Memorandum of Understanding’ (MOU) overeen, waarin zij afspreken dat Local Insert investeringen gaat doen in Australië, zodat de kanalen van Samanyolu c.s. daar gedistribueerd kunnen worden. In de MOU zijn partijen de ontbindende voorwaarde overeengekomen dat Local Insert de kanalen zo snel mogelijk uitzendt na ondertekening van de overeenkomst. Volgens Samanyolu c.s. laat deze zogenaamde ‘Launch date’ te lang op zich wachten en zij beëindigen de samenwerking. Local Insert vordert een verklaring voor recht dat Samanyolu c.s. de samenwerking niet rechtsgeldig heeft beëindigd en vergoeding van de gemaakte kosten.

Hof Amsterdam 7 juli 2020, IT 3224; ECLI:NL:GHAMS:2020:1987 (Appellante tegen Geïntimeerde) Civiel recht. Verbintenissenrecht. Geïntimeerde heeft een ICT-bedrijf. Appellante is strafrechtadvocate en neemt sinds 2011 telefoon-, internetdiensten en een domeinnaam af van geïntimeerde. In 2016 verhuist het advocatenkantoor van appellante en wil zij vanaf verschillende locaties kunnen werken. Zij wil geen gebruik meer maken van de server, waarna geïntimeerde een NAS-box bij haar installeert. Daarna treden diverse problemen op en klaagt appellante meermaals bij geïntimeerde over de werking van de diensten. Uiteindelijk trekt zij de opdracht in en weigert een deel van de facturen te betalen, waarop geïntimeerde een bodemprocedure aanspant. De kantonrechter veroordeelt appellante tot betaling van het volledige factuurbedrag. Appellante grieft in hoger beroep onder andere dat geïntimeerde tekort is geschoten in de nakoming van zijn verplichtingen. Het hof oordeelt dat geïntimeerde uit hoofde van de overeenkomst van opdracht geen vergaande verplichting heeft de verhuizing op ICT-gebied voor te bereiden en daarin (vergaand) te begeleiden of te adviseren. Ook heeft appellante onvoldoende gesteld waaruit volgt dat de relatie tussen partijen meer inhield dan dat geïntimeerde incidenteel diensten aan appellante leverde. Daarnaast stelt appellante dat de bewijslast kan worden omgedraaid, omdat geïntimeerde deskundig is op ICT-gebied. Hier wordt niet in meegegaan. Er wordt geoordeeld dat deze deskundigheid onvoldoende rechtvaardiging is voor afwijking van de hoofdregel ex art. 150 Rv. De grieven falen. Het vonnis wordt bekrachtigd en appelante wordt veroordeeld in de kosten van het geding in hoger beroep.   

Hof Amsterdam 14 juli 2020, IT 3218; ECLI:NL:GHAMS:2020:2016 (Blue Ocean tegen X) Partijen zijn ICT-bedrijven en sloten een overeenkomst ter ontwikkeling en exploitatie van een applicatie op het gebied van human resource management. De ene partij zou de architectuur en de ontwikkeling van de applicatie verzorgen. De andere partij zou de applicatie testen, verkopen en implementeren bij eindgebruikers. Heeft de partij die de ontwikkeling van de applicatie zou verzorgen, zich voldoende ingespannen? Er kan niet worden gesteld dat zij haar inspanningsverplichting, of enige op haar rustende informatie- of waarschuwingsplicht heeft geschonden. Het vonnis wordt bekrachtigd.

SGOA december 2019, IT&R 3106 (Afnemer tegen leverancier) Afnemer houdt zich bezig met de handel in onroerend goed. Leverancier houdt zich onder meer bezig met advisering en ondersteuning op het gebied van informatietechnologie. Bij afnemer wordt ingebroken in haar ICT-systeem door een ongeautoriseerde derde. Afnemer stelt leverancier in gebreke omdat leverancier niet zou hebben voldaan aan haar verplichting het ICT-systeem van afnemer adequaat te beveiligen en haar verplichting zorg te dragen dat de gegevens van afnemer steeds beschikbaar waren. Afnemer ontbindt de overeenkomst, stelt leverancier aansprakelijk voor de schade van afnemer in verband met de inbraak in haar ICT-systeem en schort haar betalingsverplichtingen onder de overeenkomst op in afwachting van erkenning van de schade en betaling van de schadevergoeding door leverancier. Tevens wordt leverancier verzocht de inloggegevens van het nieuwe ICT-systeem aan afnemer te overhandigen en mee te werken aan de transitie naar een andere leverancier, zodat de schade van afnemer niet verder zou oplopen. Leverancier weigert de inloggegevens en medewerking aan de transitie te verschaffen totdat afnemer alle openstaande facturen heeft betaald. Afnemer stelt daarom dat leverancier onrechtmatig handelt door enerzijds te berusten in de gevolgen van de ontbinding en anderzijds te weigeren alle inloggegevens aan afnemer te verschaffen, die afnemer nodig heeft om na ontbinding het beheer van de nieuwe ICT-omgeving door een derde te laten uitvoeren. Het achterhouden van de ontbrekende inloggegevens is volgens afnemer met name onrechtmatig gezien het grote belang van verstrekking daarvan voor afnemers bedrijfsvoering, terwijl leverancier geen nadeel lijdt door die gegevens te verstrekken. Tot slot handelt leverancier ook onrechtmatig door de aanvullende voorwaarde dat afnemer de Vrijwaringsovereenkomst ondertekent alvorens leverancier bereid is tot afgifte van inloggegevens over te gaan.

Vzr. Rechtbank Overijssel 21 februari 2020, IEF 19048, IT 3053 (Aditum c.s. tegen Persistence) Aditum houdt zich bezig met het ontwikkelen, produceren en uitgeven van software. Aditum wordt al dan niet direct bestuurd door X en Y en hun ondernemingen. Persistence houdt zich bezig met het verlenen van diensten, het geven van adviezen en het verrichten van werkzaamheden op het gebied van informatietechnologie, met name softwareontwikkeling, alsmede het in- en verkopen van hard- en software. Persistence wordt bestuurd door de onderneming van X. Tussen X en Y is een businessplan opgesteld op basis waarvan zij een samenwerkingsovereenkomst hebben gesloten tussen hun ondernemingen. Eind 2019 is tussen partijen een geschil ontstaan over de uitvoering van de samenwerkingsovereenkomst, onder meer met betrekking tot de ontwikkelingskosten van de software en de overdracht daarvan door Persistence aan Aditum.

Rechtbank Noord-nederland 4 februari 2020, IT 3050; ECLI:NL:RBNNE:2020:406 (Ziggo tegen gedaagde) Eindvonnis nadat bij tussenvonnis informatie was opgevraagd in het kader van ambtshalve toetsing. Alle 'eenmalige' kosten worden afgewezen omdat Ziggo de algemene voorwaarden niet in het geding heeft gebracht. Buitengerechtelijke incassokosten (BIK) worden afgewezen omdat Ziggo al herhaaldelijk is aangesproken op haar onwettige handelswijze dat zij zelf incassokosten in rekening brengt op de factuur zonder een BIK-brief te sturen. Rente wordt toegewezen over verlaagde hoofdsom vanaf dag der dagvaarding. Daarnaast wordt Ziggo erop gewezen dat zij haar eigen crediteringen als betalingen opneemt in een staatje in de dagvaarding. Daar kom je pas achter nadat de facturen zijn overgelegd. Dit heeft tot gevolg dat de BIK en de rente berekend kunnen zijn over een te hoge hoofdsom.

Rechtbank Amsterdam 18 december 2019, IT 3030; ECLI:NL:RBAMS:2019:9635 (Smart Connections tegen Allsafe) Smart Connections is een onderneming in informatietechnologie en software-ontwikkeling. Allsafe is een onderneming in het aanbieden van opslagruimte en aanverwante producten voor zakelijke gebruikers en particulieren. Allsafe schakelde Smart Connections in voor het ontwikkelen van een CRM-systeem. Gedurende het project ontstonden er enige onenigheden tussen partijen, wat leidde tot onbetaalde facturen door Allsafe. Smart Connections vordert daarom betaling van deze facturen met rente op grond van nakoming van de verbintenis. Allsafe verweert zich door de stelling dat zij de overeenkomst al had ontbonden.

Rechtbank Rotterdam 18 december 2019, IT 3021 (Facet tegen ICT4Kraam) Partijen hebben een overeenkomst gesloten waarbij Facet zich bezighoudt met onderhoud, support en ontwikkeling van Informatie Systeem Kraamzorg (ISK) voor ICT4Kraam. ICT4Kraam heeft Facet opdracht gegeven het verwebben van ISK on hold te zetten en prioriteit te geven aan support van de bestaande versie ISK8. Facet heeft daartegen geprotesteerd en verklaard dat de verbintenis uit de laatste overeenkomst rechtsgeldig is omgezet in een verbintenis tot vervangende schadevergoeding, omdat deze verbintenis vooral ziet op het verwebben van ISK.

Ktr. Rechtbank Den Haag 30 oktober 2019, IT 3002; ECLI:NL:RBDHA:2019:12426 (Ontbinding contract telecommunicatiediensten) Gedaagde heeft in 2017 een contract afgesloten met eiser voor het leveren van telecommunicatiediensten. Gedaagde wil graag van het contract af, omdat de geleverde telecommunicatiediensten niet naar behoren werken. Eiser stelt echter dat de door gedaagde gemelde storing niet zo ernstig is als hij beweert. Dit verweer van eiser wordt verworpen. Uit de feiten blijkt wel degelijk dat de telecommunicatiediensten niet naar behoren werken en dat gedaagde klaarblijkelijk meerdere malen kenbaar heeft gemaakt de overeenkomst niet langer te willen voortzetten. Hiermee heeft gedaagde terecht en op goede gronden de overeenkomst buitengerechtelijk ontbonden en hoeft hij het door eiser gevorderde bedrag niet te betalen.

SGOA 14 september 2018, IT 2970; (Leverancier tegen dienstapotheek) Leverancier levert softwarepakketten aan medische zorginstellingen, waaronder een pakket voor apothekers. Gedaagde is een dienstapotheek die geneesmiddelen buiten reguliere winkeltijden verstrekt. De rechtsvoorgangster van leverancier heeft met de apotheek een licentieovereenkomst en een onderhoudsovereenkomst voor het softwarepakket afgesloten. Deze overeenkomsten zijn voortgezet door leverancier. Voorts heeft leverancier hostingdiensten verleend en heeft zij aan de apotheek apparatuur ter beschikking gesteld. In mei 2017 gaat de apotheek over op een ander systeem en server. Leverancier stelt dat de overeenkomst tot 31 december 2017 doorloopt, ook het software- systeem stond tot en met die datum beschikbaar. Dit stoot af op het feit dat de dienstapotheek, met ondersteuning van eiseres, in mei 2017 naar een ander systeem is gemigreerd en de server is opgehaald door leverancier. Naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid is het onaanvaardbaar dat verweerster zou worden verplicht de over het gehele jaar 2017 door eiseres in rekening gebrachte vergoeding te betalen.