Privacy  

HvJEU AG 22 februari 2024, IT 4496; ECLI:EU:C:2024:162 (I. sp. z o. o. tegen M. W.). De in Polen gevestigde vennootschap I. (hierna: verzoekster) heeft een schuldvordering tegen de vennootschap NMW. Verzoekster is ter inning van deze vordering een tenuitvoerleggingsprocedure ingeleid. Volgens de rechter moet de vraag worden beantwoord of de door NMW gecreëerde databanken met persoonsgegevens in het kader van een tenuitvoerleggingsprocedure kunnen worden overgedragen. Bij een bevestigend antwoord zou het beroep in het hoofdgeding namelijk worden verworpen. De Poolse rechter stelt de volgende prejudiciële vraag:

„Moet artikel 5, lid 1, onder a), [AVG] juncto artikel 6, lid 1, onder a), c) en e), en lid 3, [AVG] aldus worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een nationale regeling die in het kader van een procedure van gedwongen tenuitvoerlegging de verkoop toestaat van een databank in de zin van artikel 1, lid 2, van [richtlijn 96/9] met persoonsgegevens, wanneer de personen op wie die gegevens betrekking hebben niet met een dergelijke verkoop hebben ingestemd?”

Hof Arnhem Leeuwarden 5 maart 2024, IT 4495; ECLI:NL:GHARL:2024:1639 (Appellanten tegen Defam B.V.). Defam B.V. (Defam) heeft in 2017 een kredietaanvraag ontvangen van betrokkene voor een persoonlijke lening van € 45.500,-. Na onderzoek en navraag bij de ING bank, heeft Defam ontdekt dat de gegevens (salarisbijschrijvingen) incorrect zijn. Ingevolge deze ontdekking heeft Defam betrokkene geregistreerd in het incidentenregister en het Extern Verwijzingsregister (hierna: EVR) en is een strafrechtelijke vervolging gestart die tot een veroordelend vonnis heeft geleid. Uiteindelijk is betrokkene vrijgesproken. Het vonnis had geleid tot blokkering van de betaalrekeningen van betrokkene bij de ING bank. Betrokkene doet aan de hand hiervan beroep op de onrechtmatige daad en vordert schadevergoeding wegens schending van de AVG door het onterecht registreren en/of het ten onrechte langer handhaven van de persoonsgegevens van betrokken en haar echtgenoot in het incidentenregister en/of het EVR. De bodemrechter heeft een afwijzende vonnis gewezen waartegen appellanten in hoger beroep zijn gegaan.

Rb. Rotterdam 6 maart 2024, IEF 21941, IT 4492; ECLI:NL:RBROT:2024:1770 (de President tegen gedaagden). De president van Suriname (eiser) is afgebeeld op de voorkant en pagina 11 (onder het kopje “de hoofdrolspelers”) van een boek over corruptie in regeringskringen en door bekende personen. Het boek is geschreven door gedaagde en gepubliceerd door de vrouw van gedaagde (hierna samen: gedaagden). De geschetste context in het boek zou ten onrechte de suggestie wekken dat de president corrupt zou zijn, aldus de president. De president vordert onder meer een publicatieverbod. De voorzieningenrechter acht de president ontvankelijk wegens zijn spoedeisend belang bij de publicatie van de nieuwe druk. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter is het onderwerp van betreffend boek van algemeen belang. Gezien het bestaan van dit belang bestaat er ook een hoog niveau van journalistieke vrijheid. De president moet onder omstandigheden gedogen dat zijn portret wordt gebruikt voor dergelijke onderwerpen. Het gebruik van zijn portret kan zodoende niet aangemerkt worden als onnodig diffamerend en daarmee buitensporig. Van ongerechtvaardigde inbreuk op het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer van de president is dus geen sprake; de vordering wordt afgewezen.

Rb. Gelderland 28 februari 2024, IT 4491; ECLI:NL:RBGEL:2024:976 (Gezamenlijke eisers tegen gedaagde). Eiser (aandeelhouder en bestuurder van Traiteur en Brasserie) en gedaagde hebben een affectieve relatie met elkaar gehad, waarvan begin september 2022 beëindiging definitief werd. Gedaagde heeft ten gevolge van de relatiebreuk vanuit het e-mailaccount van eiser vertrouwelijke en privacygevoelige e-mailberichten verstuurd naar 81 zakelijke relaties (zie citaat). Eiser vordert immateriële schadevergoeding. Gedaagde betwist dit en voert aan dat haar handelen het gevolg is van het door eiser doorgestuurde compromitterende foto’s van gedaagde. Ook zou eiser hebben meegedeeld dat hij informatie over haar wil openbaar maken om haar te beschadigen. Verder beroept ze zich op eigen schuld, onder meer omdat hij zijn cyberbeveiliging niet op orde had. Ze stelt dat sprake is van ‘civiel noodweerexces’ en psychische overmacht.

HvJEU 25 januari 2024, IT 4473; ECLI:EU:C:2024:72 (Verzoeker tegen MediaMarktSaturn) Verzoeker in het hoofdgeding heeft een elektrisch apparaat gekocht bij Saturn. Voor de verkoop hiervan is er een kredietovereenkomst opgesteld, waarvoor er een aantal persoonsgegevens van verzoeker verwerkt moest worden in het informatiesysteem van Saturn. Door een vergissing van een medewerker ontving een andere klant het bestelde apparaat. Deze fout werd echter snel ontdekt en opgelost. Saturn wilde ter compensatie zelfs het apparaat gratis bij verzoeker thuis afleveren. Deze compensatie was volgens verzoeker echter ontoereikend. Hij is van mening dat hij recht heeft op een immateriële schadevergoeding op grond van de AVG, wegens het verlies van controle over zijn persoonsgegevens. Bij de Duitse rechter in eerste aanleg worden de vorderingen tot een schadevergoeding afgewezen, en de rechter in hoger beroep schorst de zaak om prejudiciële vragen aan het Hof voor te leggen.

Rb. Noord-Nederland 7 december 2023, IT 4470; ECLI:NL:RBNNE:2023:5484 (Eiser tegen de minister van Financiën) De rechtbank beoordeelt in deze zaak het beroep van eiser tegen de afwijzing van zijn inzageverzoek in zijn persoonsgegevens in de Fraude Signalering Voorziening (FSV) volgens artikel 15 van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG).

Rb. Amsterdam 23 januari 2024, IT 4469; ECLI:NL:RBAMS:2024:441 (Eiseres tegen ING) Eiseres heeft een betaalrekening bij de ING. ING heeft een beleid opgesteld voor slachtoffers van bankhelpdeskfraude, ook wel bekend als 'spoofing'. Dit type fraude omvat situaties waarbij een oplichter zich voordoet als een medewerker van de bank en het slachtoffer misleidt om een betaling uit te voeren.

Vzr. Rb. Zeeland-West-Brabant 20 december 2023, IT 4468;  ECLI:NL:RBZWB:2023:9058 (Eiser tegen gedaagde). Kort geding. Eiser en gedaagde zijn gehuwd geweest en hebben samen een vierjarige dochter, die bij gedaagde woont. Aan de woning van gedaagde zijn twee camera's bevestigd. Bij het overdragen van de dochter wordt eiser gefilmd door deze camera's. De advocaat van eiser heeft gedaagde bij brief van 14 september 2023 (onder meer) gesommeerd om de camera’s tijdens de overdrachtsmomenten uit te schakelen en gemaakt beeld- en/of geluidsmateriaal direct te verwijderen omdat het in strijd is met de AVG en een onrechtmatige daad is. Hij vordert nu bij de voorzieningenrechter onder meer dat gedaagde geboden wordt de camera's en microfoons tijdens deze momenten uit te schakelen. 

Rb. Noord-Nederland 7 december 2023, IT 4467; ECLI:NL:RBNNE:2023:5486 (Eiser tegen de minister van Financiën) In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank het beroep van eiser tegen het besluit op zijn inzageverzoek in de zin van artikel 15 van de AVG in de persoonsgegevens die van hem zijn verwerkt in de Fraude Signalering Voorziening (FSV). De minister heeft het inzageverzoek afgewezen. Eiser gaat hiertegen in beroep. Hij stelt dat zijn registratie ongunstige gevolgen heeft gehad voor zijn onderneming. Daarom wil hij de aanleiding van deze registratie onderzoeken. Van belang is dat eiser de belangenafweging die ten grondslag ligt aan de weigering niet kan controleren omdat deze niet inzichtelijk is. De rechtbank is van oordeel dat het beroep van eiser gegrond is, maar dat de rechtsgevolgen van het bestreden besluit in stand dienen te blijven. 

Rb. Zeeland-West-Brabant 5 februari 2024, IT 4728; ECLI:NL:RBZWB:2024:471 (eiser tegen gedaagde) Eiser vordert inzage in het volledige patiëntendossier van haar overleden echtgenoot, inclusief basale logging gegevens en broncodes, om de toedracht van zijn suïcide te onderzoeken. De echtgenoot was in behandeling bij gedaagde voor depressieve klachten en woonde in Polen, maar ontving specialistische hulp vanuit Nederland. Na zijn overlijden door suïcide, meldde gedaagde dit als een mogelijke calamiteit aan de Inspectie Gezondheid en Jeugd en voerde een intern onderzoek uit. Eiser stelt dat er fouten zijn gemaakt in de zorgverlening en dat zij recht heeft op alle relevante gegevens om de werkelijke toedracht te achterhalen. Gedaagde betwist de vordering en stelt dat alle beschikbare gegevens reeds zijn verstrekt en dat verdere gegevens niet voorhanden zijn. De voorzieningenrechter oordeelt dat eiser recht heeft op inzage in het patiëntendossier van haar overleden echtgenoot, voor zover deze gegevens betrekking hebben op de suïcide. De rechtbank stelt vast dat gedaagde al veel gegevens heeft verstrekt, maar dat de basale logging gegevens en broncodes geen onderdeel uitmaken van het patiëntendossier en daarom niet hoeven te worden verstrekt. De voorzieningenrechter maar wijst de vordering af omdat eiser niet voldoende heeft onderbouwd welke specifieke gegevens nog ontbreken. De rechtbank benadrukt dat eiser alleen recht heeft op gegevens die verband houden met de zelfdoding en die tot het patiëntendossier behoren.