Recentelijk publiceerde Louwers Advocaten drie verdiepende blogs over software als medisch hulpmiddel in het licht van de nieuwe Medical Device Regulation. Zij bespreken in de blogs in totaal 12 aandachtspunten voor softwareontwikkelaars.

Software als medisch hulpmiddel in het licht van de nieuwe MDR: 12 aandachtspunten voor ontwikkelaars
Op 26 mei 2021 was het eindelijk zo ver. Ruim vier jaar na de vaststelling werd de Verordening betreffende medische hulpmiddelen (EU 2017/745), beter bekend als de Medical Devices Regulation (‘MDR’), van toepassing. Dat het zolang duurde voordat de MDR van toepassing werd, kwam mede door de coronacrisis. Als gevolg daarvan werd besloten de MDR een jaar later in te laten gaan.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 19 juli 2021, IT 3606; ECLI:NL:RBAMS:2021:3834 (Eiser tegen Noordkaap) Kort geding. Eiser is eigenaar van een manege. Noordkaap is producent van het programma 'Undercover in Nederland'. De uitzending in kwestie gaat over het vermoeden dat eiser en zijn partner zich bezighouden met BDSM (een seksueel rollenspel tussen meester en slaaf) en dat zij op zoek zijn naar iemand die samen met hen daaraan wil deelnemen. In het kader van de uitzending van 'Undercover in Nederland' heeft een door Noordkaap ingehuurde vrouw gereageerd op een advertentie voor een medewerker op de manege. Deze advertentie was te vinden op een sekswebsite. De vrouw heeft vervolgens voor langere tijd contact gehad met eiser. Nadien hebben zij afgesproken op een vakantiepark, waar eiser op enig moment geconfronteerd werd met een draaiende camera. De voorzieningenrechter oordeelt dat het duidelijk moest zijn dat de advertentie zich op een sekswebsite bevond en dat Noordkaap de Code voor de journalistiek op meerdere manieren heeft geschonden door eiser uit te lokken, enkel om een uitzending te vullen. De rechtbank verbiedt de uitzending. 

Rechtbank Noord-Holland 14 juli 2021, IT 3605; ECLI:NL:RBNHO:2021:5275 (Quadrant tegen Bioworqz) Quadrant heeft aan Bioworqz software geleverd en deze geïmplementeerd. Hiervoor heeft zij zes facturen aan Bioworqz gestuurd, waarvan er maar twee zijn betaald. Bioworqz voert als reden aan, dat Quadrant wanprestatie pleegt doordat de software volgens hen niet goed werkt. De rechtbank acht dit niet aannemelijk en constateert ook dat Quadrant niet in gebreke is gesteld. Ook faalt het verweer van Bioworqz dat de door haar van Quadrant gevraagde herstelwerkzaamheden onder de werkzaamheden vielen waarvoor Bioworqz een serviceabonnement had en waarvoor zij maandelijks een bedrag van € 159,00 betaalde. Bioworqz veroordeeld tot betaling van de nog niet betaalde facturen. 

De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft videoapp TikTok een boete van 750.000 euro opgelegd wegens het schenden van de privacy van jonge kinderen. De informatie die de Nederlandse gebruikers – veelal jonge kinderen – van TikTok kregen bij het installeren en gebruiken van de app, was in het Engels en daardoor niet goed te begrijpen. Door de privacyverklaring niet in het Nederlands aan te bieden legde TikTok onvoldoende uit hoe de app persoonsgegevens verzamelt, verwerkt en verder gebruikt. Dat is in strijd met de privacywetgeving, waar het uitgangspunt is dat altijd duidelijk moet zijn wat er met je persoonsgegevens gebeurt.
Lees verder >>

Hof Den Haag 4 mei 2021, IEF 20111, IT 3603; ECLI:NL:GHDHA:2021:1370 (Appellanten tegen Provincie Zuid-Holland)  Een van de appellanten heeft een model voor de verspreiding van huis-aan-huiskranten ontwikkeld in het kader van de informatievoorziening door overheden. Hiertoe hebben appellanten verschillende lijsten van uitgevers opgesteld. Door het gebruik van deze lijsten door de provincie maakt de provincie inbreuk op het databankenrecht van appellanten, zo stellen zij. Het hof oordeelt dat niet duidelijk is welke gegevensverzameling door appellanten wordt aangemerkt als databank. Verder kan een titellijst volgens het hof niet kwalificeren als een databank. Appellanten worden daarom in het ongelijk gesteld.

Rechtbank Noord-Holland 18 juni 2021, IT 3602; ECLI:NL:RBNHO:2021:6040 (Eiser tegen Minister van Financiën)  Verweerder heeft het verzoek om inzage in zijn persoonsgegevens bij de Belastingdienst op grond van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) afgewezen. Bij beslissing op bezwaar is het verzoek vervolgens slechts gedeeltelijk toegewezen. Eiser komt hiertegen in deze zaak in beroep. Verweerder vindt het verzoek te algemeen, terwijl eiser van mening is dat hij anders niet al zijn persoonsgegevens kan controleren. Verweerder heeft aangevoerd dat zij in meerdere systemen op zoek moet gaan naar de betreffende persoonsgegevens en dat voor sommige systemen slechts autorisatie aan een beperkt aantal personen is toegekend. De rechtbank oordeelt dat de beslissing van verweerder met dit argument ondeugdelijk is gemotiveerd en verklaart het beroep van eiser gegrond.

Vzr. Rechtbank Den Haag 30 juni 2021, IT 3601; ECLI:NL:RBDHA:2021:6672 (Calcasa tegen VBO) Kort geding. Calcasa is een technologiebedrijf dat waarderingsoplossingen voor onroerend goed met behulp van computermodellen ontwikkelt en aanbiedt. VBO is een branchevereniging die de belangen behartigt van voornamelijk makelaars en taxateurs onroerende zaken. Calcasa heeft taxatiesoftware ontwikkeld. De VBO heeft op enig moment in haar nieuwsbrief gewaarschuwd dat het softwareprogramma nog in de testfase zit en dat het nog niet aan de eisen van de NRVT voldoet. Calcasa vindt deze uitlating onrechtmatig en vordert een rectificatie. De rechtbank is het hiermee eens, omdat VBO ook een uitlating heeft gedaan over de toekomstige conformiteit aan de eisen van de NRVT. Nieuwe NRVT regelgeving was op het moment van het versturen van de nieuwsbrief namelijk nog niet aan de orde. VBO dient haar nieuwsbrief te rectificeren.

Vzr. Rechtbank Rotterdam 30 april 2021, IT 3600, RB 3540; ECLI:NL:RBROT:2021:3960 (Forbo tegen Duracryl)  Kort geding. Beide partijen houden zich bezig met de productie en verkoop van vloeren. Forbo heeft van Duracryl een exclusieve licentie verkregen voor de verkoop van een kurkvloer, CLL. Forbo vordert in deze zaak de staking van het gebruik van het woord ‘linoleum’ door Duracryl. Duracryl gebruikt dit woord in reclame-uitingen op haar website en brochures. Forbo onderbouwt dit met de stelling dat de CLL vloer niet de natuurvriendelijke eigenschappen van linoleum heeft. De voorzieningenrechter oordeelt dat het onduidelijk is wanneer het aanprijzen van natuurvriendelijke eigenschappen misleidend is. Ook heeft Duracryl onweersproken gesteld dat CLL door afnemers beschouwd wordt als een vloeibare vorm van linoleum. De vorderingen van Forbo worden afgewezen.

HR 16 juli 2021, IT 3597; ECLI:NL:HR:2021:1169 (Stichting De Rading tegen verweerder) De Rading is een hulpverleningsinstelling die gespecialiseerde jeugdhulp verleent aan kinderen, jongeren en ouders. In 2013 is de dochter van verweerder onder toezicht gesteld en vervolgens bij de stichting terecht gekomen. De vader wil graag dat de stichting het dossier inhoudende het hulpverleningsplan en de aanvulling op het eindverslag op grond van de Jeugdwet verwijdert. Het hof heeft in hoger beroep geoordeeld, dat de Rading het dossier dient te verwijderen [IT 2863]. Hiertegen is cassatie ingesteld. De Hoge Raad oordeelt dat het oordeel van het hof niet onbegrijpelijk is en is van mening dat de Rading nog enkele extra passages uit het hulpverleningsplan dient te verwijderen. Ook hier gaat het om subjectieve passages. Al het overige kan volgens de Hoge Raad niet tot cassatie leiden. 

Rechtbank Limburg 30 juni 2021, IT 3599, IEF ; HA ZA 19-107 (Eiser en MSI tegen gedaagde en Raw Stones)  MSI is producent van een specifiek soort kerk- en kasteelstenen, genaamd Castle Stones. Raw Stones is producent van de gelijknamige steen, die ook binnen de categorie kasteelstenen te plaatsen is. Gedaagde was lange tijd distributeur voor MSI en heeft om die reden kennis kunnen nemen van het unieke productieproces van MSI. Later is gedaagde onder de naam Raw Stones stenen gaan produceren, die volgens MSI erg lijken op de Castle Stones. Gedaagde voert aan dat er nooit een geheimhoudingsverplichting is overeengekomen en dat hij deze dus ook niet heeft kunnen schenden. De rechtbank gaat hierin mee. Ook oordeelt ze dat MSI niet heeft onderbouwd waarom aan de voorwaarden van artikel 39 lid 2 van het TRIP-verdrag is voldaan en dat MSI niet voldoende redelijke maatregelen heeft getroffen om haar bedrijfsgeheimen te beschermen. De vorderingen van MSI worden afgewezen.