Dossiers

Rb. Amsterdam 19 december 2024, IT 4705; ECLI:NL:RBAMS:2024:8014 (eiseres tegen gedaagde) Eiseres en gedaagde hebben tussen 2020 en 2023 samengewerkt aan een internet-of-things-toepassing, waarbij gedaagde diensten verleende aan eiseres. Er ontstond een geschil over de vergoeding voor deze diensten. Eiseres stelde dat partijen overeengekomen waren dat gedaagde in aandelen betaald zou worden, terwijl gedaagde een geldbedrag vorderde. Nadat verschillende voorstellen waren afgewezen, stuurde gedaagde facturen naar eiseres en legde conservatoir derdenbeslag op de bezittingen van eiseres.

Rb. Amsterdam 18 december 2024, IT 4704; ECLI:NL:RBAMS:2024:7935 (123inkt tegen HP) 123inkt, een verkoper van onder meer HP-printers en cartridges is een juridische procedure gestart tegen HP omdat HP een selectief distributiestelselhanteert. Dit stelsel houdt in dat HP-producten alleen verkocht mogen worden door erkende partners die aan bepaalde voorwaarden voldoen. 123inkt stelt dat dit stelsel in strijd is met het mededingingsrecht. De rechtbank oordeelt dat het stelsel van HP niet voldoet aan de Metro-criteria en niet onder de groepsvrijstellingvalt. Er is nog discussie over een mogelijke individuele vrijstelling en over de vraag of HP misbruik maakt van haar economische machtspositie. De rechtbank oordeelt dat het door HP gehanteerde selectieve distributiestelselniet voldoet aan de Metro-criteria, waardoor het in principe onder het kartelverbod van artikel 101 lid 1 VWEU valt. De rechtbank is ook van mening dat het stelsel niet onder de groepsvrijstelling van artikel 101 lid 3 VWEU valt, omdat niet is vastgesteld dat het marktaandeel van HP op de relevante markt kleiner is dan 30%. De rechtbank houdt de vraag open of het stelsel in aanmerking kan komen voor een individuele vrijstelling van het kartelverbod, en geeft partijen de gelegenheid zich hier nader over uit te laten. De rechtbank is van plan het verwijt van 123inkt dat HP misbruik maakt van haar economische machtspositieongegrond te verklaren. De rechtbank heeft nog geen eindbeslissing genomen.

Rb. Den Haag 11 december 2024, IT 4703; ECLI:NL:RBDHA:2024:20977 (eiseres tegen de Politie) De Politie heeft een Europese aanbesteding georganiseerd voor de levering van server- en storage-apparatuur, waarbij de inschrijvingen werden beoordeeld op basis van de beste prijs-kwaliteitsverhouding. De inschrijving van inschrijver A werd als winnend beoordeeld, ondanks dat eiseres betoogde dat de inschrijving van inschrijver A irreëel en manipulatief was. Eiseres stelt dat de Politie onvoldoende onderzoek heeft gedaan naar de reële prijzen en de mogelijkheid van manipulatie door inschrijver A. De rechtbank oordeelt dat de Politie voldoende onderzoek heeft verricht naar de inschrijving van inschrijver A en dat er geen aanwijzingen zijn voor irreële of manipulatieve inschrijvingen. De Politie heeft de inschrijvingen op detailniveau vergeleken en geverifieerd, en de inschrijving van inschrijver A voldoet aan alle gestelde eisen. De rechtbank vindt dat de Politie niet verplicht is om alle inschrijvers dezelfde listprijzen te laten hanteren en dat de gehanteerde prijslijsten voldoende transparant zijn. Verder oordeelt de rechtbank dat de Politie haar motiveringsplicht niet heeft geschonden en dat de gunningsbeslissing voldoende is onderbouwd. De vorderingen van eiseres zijn daarom afgewezen.

Hof Amsterdam 19 november 2024, IEF 22435, IT 4702; ECLI:NL:GHAMS:2024:3207 (Payingit c.s. tegen Workrate). Workrate biedt een softwarepakket aan onder de naam Workstate. Rond 2008 heeft het bedrijf nieuwe software ontwikkeld onder de naam Workmate. Vervolgens is Workrate de software commercieel gaan exploiteren. Hiervoor is Usemate B.V. opgericht, waarna de software van naam is veranderd. Deze heet nu Usemate. Enige tijd later is dit bedrijf van naam veranderd en heet het nu PayingIT. Daarna is er een nieuw bedrijf opgericht, PayingIP. De aandelen van zowel PayingIT als PayingIP worden gehouden door verschillende natuurlijke personen en worden indirect bestuurd door de bedrijven van deze aandeelhouders. Gezamenlijk worden PayingIT, PayingIP, de aandeelhouders en hun bedrijven PayingIT c.s. genoemd. Na de oprichting van PayingIP is er een koop- en licentieovereenkomst overeengekomen tussen alle partijen. Hierbij is onduidelijkheid ontstaan over de uitleg van deze overeenkomst wat betreft de omvang van het overgedragen auteursrecht. De broncode van de Workstate-software overlapt gedeeltelijk met die van de Usemate-software. Alle applicaties draaien op dezelfde broncode, die is uitgeschreven in een document (hierna: het document).

Rb. Midden-Nederland 27 november 2024, IT 4701; ECLI:NL:RBMNE:2024:6386 (eiseres tegen gedaagde sub 1 c.s.) Eiseres heeft en met onderneming 1 een huurovereenkomst gesloten. Deze overeenkomst voorziet in de verhuur een multifunctionele printer van het merk Sharp. Onderdeel van de overeenkomst is dat eiseres gedurende de looptijd daarvan de beschikking krijgt over een softwarelicentie voor het softwareprogramma van onderneming 2. Begin 2023 wenste eiseres een nieuwe koppeling met de software van onderneming 2. Partijen zijn het oneens over de vraag of zij een overeenkomst hebben verlengd, waarbij eiseres stelt dat zij alleen akkoord ging met een nieuwe softwarekoppeling binnen de bestaande overeenkomst. De leverancier van de printer heeft sinds april 2023 betalingen voor de softwarelicentie niet meer doorgestort aan de softwareleverancier, waardoor eiseres deze rechtstreeks moest betalen. Dit resulteerde in dubbele kosten voor eiseres, die de niet-betaalde bedragen van de leverancier terugvordert. De kantonrechter oordeelt dat partijen enkel gehouden zijn tot nakoming van de oorspronkelijke overeenkomst van 1 december 2019, die eindigt op 1 december 2025. De leverancier van de printer moet de licentievergoedingen aan onderneming 2 doorbetalen en de overeenkomst correct nakomen. Daarnaast is de leverancier van de printer veroordeeld tot betaling van een bedrag van € 3.315,40 aan eiseres wegens ongerechtvaardigde verrijking.

Onverwachts en veel te jong overleed op 10 december 2024, Serge Gijrath.

Serge promoveerde in 2006 aan de universiteit van Tilburg op het onderwerp Interconnection Regulation and Contract Law. 

Zijn oratie, getiteld Telecommunicatierecht in het digitale tijdperk 3.0 sprak hij uit op 17 maart 2014 bij de aanvaarding van het ambt van bijzonder hoogleraar op het gebied van Telecommunicatierecht aan de Universiteit Leiden.

Serge gaf regelmatig les aan de universiteit van Tilburg, Leiden en aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Hij was een veelgevraagd spreker op congressen. En een gedreven en creatieve advocaat. 

Hij was onder meer partner bij Baker & McKenzie en C-Legal en had diverse bestuursfuncties, waaronder voorzitter van de Hans Frankenprijs van de SGOA.

Serge heeft talloze juridische publicaties op zijn naam staan. Hij is van grote betekenis geweest voor de ontwikkeling van het Telecommunicatierecht in Nederland.

Na oktober 2020 heeft hij zijn werk moeten neerleggen.

Serge was auteur van deLex. Maar nog meer was hij een grote vriend, met wie ik meer dan 40 jaar een intense band had. Ik zal hem missen.

Claudia Zuidema

Rb. Den Haag 5 december 2024, IT 4697 (Eiser tegen MEXC). Eiser is slachtoffer geworden van oplichting. Hij heeft van zijn voormalige Nederlandse samenwerkingspartner een crypto-investering gekocht, met de afspraak dat de crypto aan hem zou worden overgedragen door middel van toezending van twee wallets. Deze wallets heeft hij echter nooit ontvangen. Na onderzoek is gebleken dat de transacties zijn overgeboekt naar een wallet van een gebruiker van MEXC, een cryptobeurs. Op grond van onrechtmatige daad, onverschuldigde betaling of ongerechtvaardigde verrijking start de eiser deze procedure en vordert hij bij de voorzieningenrechter afschrift en inzage van de klant- en transactiegegevens van MEXC. MEXC is niet verschenen, waardoor eerst moet worden beoordeeld of verstek kan worden verleend.

CRvB 19 november 2024, IT 4696; ECLI:NL:CRVB:2024:2238 (appellant tegen college Amsterdam) Appellant had een aanvraag ingediend voor bijzondere bijstand voor de kosten van een deskundigenonderzoek van € 2.542,51, waartoe hij was veroordeeld door de kantonrechter te Amsterdam. Het college had deze aanvraag afgewezen op grond van het feit dat appellant niet voldoende had aangetoond dat deze kosten noodzakelijk waren. De CRvB oordeelt dat appellant niet had voldaan aan de verplichting om voldoende gegevens te verstrekken over de noodzaak van de kosten. Hoewel appellant een nota van het Landelijk Dienstencentrum voor de Rechtspraak en passages uit het vonnis van de kantonrechter had overgelegd, was dit onvoldoende om de noodzakelijkheid van de kosten te beoordelen. De CRvB benadrukt dat het aan de aanvrager is om aannemelijk te maken dat de kosten noodzakelijk zijn en dat de enkele veroordeling tot het betalen van de kosten door de kantonrechter hiervoor niet voldoende is. Daarnaast werd geoordeeld dat het verzoek van het college om meer informatie te verschaffen over de procedure waarin de kosten zijn gemaakt, gerechtvaardigd was en geen ontoelaatbare inbreuk maakte op het recht op privacy van appellant. De CRvB bevestigt de eerdere uitspraak van de rechtbank en het besluit van het college, waardoor de afwijzing van de aanvraag om bijzondere bijstand in stand blijft.

Rb. Amsterdam 13 november 2024, IT 4695; ECLI:NL:RBAMS:2024:6884 (SDEJ en Car Claim tegen Mercedes) Stichting Diesel Emissions Justice (SDEJ) en Stichting Car Claim beschuldigen Mercedes-Benz ervan voertuigen uit te rusten met illegale manipulatie-instrumenten (IMI's) in de motorbesturingssoftware, die de emissiecontrolesystemen beïnvloeden. SDEJ en Car Claim stellen dat deze software ervoor zorgt dat de voertuigen tijdens normale rijomstandigheden hogere emissies produceren dan tijdens testomstandigheden, wat zou leiden tot non-conformiteit. De rechtbank oordeelt dat de civiele rechter bevoegd is om te bepalen of sprake is van een IMI, ondanks de geldige typegoedkeuringen door de bevoegde autoriteiten. De rechtbank benadrukt dat de aanwezigheid van een IMI in de software kan leiden tot non-conformiteit, zelfs als het voertuig een geldige typegoedkeuring heeft. Mercedes wordt bevolen om gedetailleerde informatie te verstrekken over de in de voertuigen toegepaste motorbesturingssoftware en de mogelijke aanwezigheid van IMI's, zodat de rechtbank een inhoudelijk oordeel kan vellen over de conformiteit van de voertuigen.