Auteursrecht  

Vzr. Rechtbank Amsterdam 27 mei 2020, IEF 19579; IT 3323; ECLI:NL:RBAMS:2020:5391 (PayingIT en PayingIP tegen Workrate) Auteursrecht. Kort geding. Workrate houdt 49% van de aandelen in Usemate BV (later: PayingIT). In 2016 wordt een koopovereenkomst gesloten van alle aandelen van Workrate in Usemate BV en verkoop en levering van ‘de Software’ aan PayingIP. In de koopovereenkomst wordt tevens een licentieovereenkomst opgenomen ten behoeve van Workrate en wordt bepaald dat alle IE-rechten op de software aan PayingIP toekomen. PayingIT meent dat Workrate inbreuk maakt op haar auteursrechten op de Usemate-software en de licentieovereenkomst schendt. Partijen zijn in geschil over de omvang van de beoogde overdracht van de auteursrechten. Dit vereist een nader onderzoek naar de feiten, hetgeen het kort geding te buiten gaat. Schending van de (beoogde) auteursrechten van PayingIT is niet gebleken. Evenmin kan worden aangenomen dat de licentieovereenkomst wordt overtreden. De gevraagde voorzieningen worden daarom geweigerd.

HvJ EU 28 oktober 2020, IEF 19542, IT 3301, IEFbe 3142; ECLI:EU:C:2020:863 (BY tegen CX) Auteursrecht. Verzoeker en verweerder in het hoofdgeding zijn natuurlijke personen die elk een eigen website beheren. In het kader van een procedure voor de civiele rechter in Zweden heeft verweerder in het hoofdgeding een kopie van een tekstpagina met een foto overgelegd als bewijsstuk aan de rechter bij wie de zaak aanhangig was. Verzoeker in het hoofdgeding meent dat daarmee zijn auteursrechten zijn geschonden. De Zweedse rechter heeft het HvJ EU prejudiciële vragen gesteld. In wezen wenst de Zweedse rechter te vernemen of het begrip ‘mededeling aan het publiek’ in de zin van artikel 3 lid 1 Richtlijn 2001/29 zich mede uitstrekt tot het geval waarin een beschermd werk langs elektronische weg aan een rechter wordt overgelegd als bewijsstuk in een gerechtelijke procedure tussen particulieren. Deze vraag wordt ontkennend beantwoord. Het recht op een doeltreffende voorziening in rechte zou ernstig worden aangetast indien een rechthebbende zich tegen de overlegging van bewijsstukken aan een rechter kon verzetten op de enkele grond dat die bewijsstukken auteursrechtelijk beschermd materiaal bevatten.

Lees hier de noot van Frédéric Lejeune bij dit arrest.

Rechtbank Den Haag 30 september 2020, IEF 19505, IT 3280; ECLI:NL:RBDHA:2020:9999 (Stichting de Thuiskopie tegen Imation) Thuiskopievergoeding. Vervolg op het tussenvonnis van 13 februari 2019. Zie eerder [IEF 17161], [IEF 16925], [IEF 16637], [IEF 14984] en [IEF 13010].  In deze uitspraak worden twee zaken behandeld: de incassozaak tussen Thuiskopie en Imation en de restitutiezaak tussen Imation en Thuiskopie en de Staat. In de incassozaak vordert Thuiskopie een bedrag aan niet betaalde thuiskopievergoeding. In de restitutieprocedure vordert Imation restitutie van te veel betaalde thuiskopievergoeding. Imation stelt dat zij op drie gronden (de A-grond, B-grond en C-grond) in strijd met artikel 5 lid 2 Arl teveel thuiskopieheffing heeft betaald.

De vorderingen van Imation slagen, maar De Thuiskopie hoeft de onverschuldigd betaalde thuiskopievergoeding niet terug te betalen, omdat dit zou leiden tot ongerechtvaardigde verrijking. De rechtbank oordeelt dat Imation de heffingen heeft verdisconteerd in haar prijzen en dat De Thuiskopie de ontvangen bedragen gereparteerd heeft aan de door haar vertegenwoordigde rechthebbenden. Terugbetaling van het onverschuldigd betaalde zou dan leiden tot een verarming van De Thuiskopie en tot een verrijking van Imation (rov. 3.27 – 3.32). Omdat Imation haar betalingen had ingehouden wordt Imation ook veroordeeld tot alsnog betaling van een deel van hetgeen zij had ingehouden (rov. 3.90).

In de restitutieprocedure wordt voor recht verklaard dat de Staat onrechtmatig heeft gehandeld jegens Imation en wordt veroordeeld tot een schadevergoeding een schadevergoeding gelijk aan 59% van de door Imation voor cd’s aan Thuiskopie betaalde thuiskopievergoeding en 54% van de door Imation voor dvd’s betaalde thuiskopievergoeding (rov. 3.33 – 3.87).

Ktr. Rechtbank Limburg 30 september 2020, IEF 19486, IT 3273; ECLI:NL:RBLIM:2020:7293 (Overnemen blogs) Auteursrecht. Eiser heeft geconstateerd dat (delen van) door haar geschreven blogs zijn overgenomen in een aantal advertenties op de Google Business pagina van gedaagde. Eiser vordert veroordeling van gedaagde tot betaling van € 875,00 wegens schending van haar auteursrecht, € 875,00 wegens inbreuk op haar persoonlijkheidsrecht en € 1.750,00 wegens vermindering van exclusiviteit, opgelopen reputatieschade en misgelopen opdrachten. Gedaagde heeft onder meer betwist dat de blogs van eiser afkomstig zijn. Als onvoldoende inhoudelijk betwist komt vast te staan dat de teksten van eiser zijn en dat het auteursrechtelijk beschermde werken zijn. De schending van de Auteurswet staat daarmee vast. Dat er geen sprake is van opzet aan de kant van gedaagde is niet relevant. Bij gebrek aan een onderbouwde weerlegging van de stellingen van eiser worden de gevorderde bedragen geheel toegewezen.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 8 oktober 2020, IEF 19476, IT 3269; ECLI:NL:RBMNE:2020:4399 (BREIN tegen Ziggo c.s.) Auteursrecht. Naburige rechten. Kort geding. BREIN voert sinds 2010 gerechtelijke procedures tegen diverse Nederlandse internetproviders (waaronder gedaagden) om een einde te maken aan de door de website The Pirate Bay (hierna: TPB) gepleegde inbreuken op de auteursrechten van de bij haar aangesloten rechthebbenden. Nadat de Hoge Raad bij eindarrest van 29 juni 2018 de zaak heeft terugverwezen [IEF 17798] naar het hof, heeft het gerechtshof Amsterdam op 2 juni 2020 [IEF 19248] Ziggo en XS4ALL onder meer bevolen om – kort gezegd – de toegang van hun klanten tot de (sub)domeinnamen en IP-adressen via welke TPB opereert of zal gaan opereren te blokkeren en geblokkeerd te houden. Echter, het hof heeft destijds de door BREIN ingediende eisvermeerdering om ook (sub)domeinen via welke (de dienst van) TPB bereikbaar wordt gemaakt te blokkeren, niet aanvaard. Ziggo c.s. zijn na dit arrest gestopt met het blokkeren van dergelijke (sub)domeinnamen.

Vzr. Rechtbank Den Haag 16 september 2020, IEF 19452, IT 3264; ECLI:NL:RBDHA:2020:9568 (Scientia tegen Eveoh) Auteursrecht. Kort geding. Scientia is een wereldwijde leverancier van roostersoftware voor onderwijsinstellingen, waaronder de Syllabus Plus en de Exam Schedular. Scientia maakt voor haar software gebruik van twee databases (ESDB en RDB) die bestaan uit tabellen die door ‘views’ worden weergegeven. Eveoh ontwikkelt ook software ten behoeve van onderwijsinstellingen, waaronder de MyTimetable software. Bij klanten van Eveoh die de roostersoftware van Scientia afnemen, leest de MyTimetable de data van de databases uit. Scientia meent dat Eveoh daarmee inbreuk maakt op haar auteursrechten. Op Scientia’s vordering met betrekking tot de RDB wordt niet inhoudelijk beslist, wegens een gesteld gebrek aan spoedeisend belang. Ten aanzien van de ESDB heeft Scientia onvoldoende onderbouwd dat en waarom het gebruiken van de bij een afnemer opgedane kennis over de tabellen/views auteursrechtinbreuk oplevert. De vorderingen worden afgewezen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 4 september 2020, IEF 19445, IT 3261; ECLI:NL:RBAMS:2020:4378 (Software-ontwikkelaar tegen startup) Kort geding. Overdracht auteursrechten. Eiser heeft ten behoeve van gedaagde software ontwikkeld. Gedaagde is een bv gericht op de (online) verbetering van levensstijl. Partijen zijn een samenwerkingsovereenkomst aangegaan. In de bijlage van die overeenkomst is een akte gevoegd waarin de IE-rechten van eiser op gedaagde worden overgedragen. Volgens eiser heeft de overdracht nooit plaatsgevonden, omdat de IE-rechten niet voldoende nauwkeurig zijn omschreven. Eiser vordert onder meer gedaagde te verbieden gebruik te maken van haar IE-rechten. Buiten kijf staat dat het de intentie van partijen was om de IE-rechten op de software over te dragen aan gedaagde. Op grond van art. 2 Aw is voor de overdracht van een auteursrecht een akte vereist. Het te leveren goed moet ex art. 3:84 lid 1 BW voldoende bepaalbaar omschreven zijn. Gelet op de inhoud van de akte, kan er redelijkerwijs geen onduidelijkheid bestaan over de over te dragen IE-rechten. De IE-rechten hoeven niet in detail te zijn omschreven en eiser ontving een reëel bedrag voor de IE-rechten. De IE-rechten zijn rechtsgeldig overgedragen. De vorderingen worden afgewezen. Wel voegt de voorzieningenrechter een interessante overweging ten overvloede toe aan de uitspraak.

Parket bij de HR 4 september 2020, IEF 19446; ECLI:NL:PHR:2020:779 (Professionele fotografen) Auteursrecht. Bewijsrecht. Zie eerder [IEF 18526]. Eiseres en verweerder zijn professionele fotografen. Verweerder spreekt eiseres aan in verband met beweerdelijk gebruik van culinaire foto’s op de website van eiseres. De kantonrechter wijst de vordering van verweerder af. Het hof wijst de vordering toe. In cassatie wordt geklaagd dat de raadsheer ten overstaan van wie het voorlopig getuigenverhoor heeft plaatsgevonden, op grond van art. 155 Rv het eindarrest had behoren mee te wijzen, dan wel dat het hof van een afwijken van deze regel en de oorzaak daarvan in het bestreden arrest melding had behoren te maken.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 22 september 2020, IEF 19443, IT 3257; ECLI:NL:RBAMS:2020:4717 (Jelurida tegen Apollo) Auteursrecht. Licentie. Kort geding. Jelurida is onderdeel van een groep die de ‘Nxt Software’ ontwikkelt en eigenaar van alle intellectuele eigendomsrechten van die groep. Apollo is aanbieder van de cryptomunt ‘Apollo Currency’. Jelurida heeft de Nxt Software beschikbaar gesteld aan derden onder voorwaarden geformuleerd in de ‘Jelurida Public License’ (‘JPL’). Apollo heeft een significant deel van de broncode van de Nxt Software gekopieerd in de broncode van haar eigen cryptomunt. Vervolgens heeft Apollo de broncode van haar cryptomunt openbaar gemaakt. Het is voorshands aannemelijk dat Apollo inbreuk heeft gemaakt op de auteursrechten van Jelurida op de Nxt Software. Apollo wordt bevolen een brief te sturen naar haar zakelijke afnemers waarin zij hen verzoekt om de Apollo Software opnieuw te installeren, waarbij zij de JPL actief moeten accepteren.

Vzr. Rechtbank Gelderland 27 juli 2020, IEF 19436, IT 3253, LS&R 1861; ECLI:NL:RBGEL:2020:4310 (Logic Chemie tegen TRENDX) Auteursrecht. Handelsnaamrecht. Kort geding. Logic Chemie verhandelt desinfectiemiddelen, waaronder het zogenaamde 'LogicSept'. TRENDX exploiteert een webshop. Partijen zijn een overeenkomst aangegaan op grond waarvan Logic Chemie 2000 liter LogicSept aan TRENDX zou verkopen en leveren en TRENDX de bevoegdheid kreeg de LogicSept onder die naam en met het ter beschikking gestelde etiket te verhandelen. Logic Chemie is haar verplichtingen uit de overeenkomst niet nagekomen, maar op dat moment had TRENDX al een grote hoeveelheid van het middel verkocht en het product op haar webshop geplaatst. Vervolgens heeft TRENDX zelf een desinfectiemiddel samengesteld met gebruikmaking van het etiket van Logic Chemie en alleen de naam veranderd naar ‘LogiScept2’. Logic Chemie vordert een verbod voor TRENDX om in strijd te handelen met haar auteursrecht en handelsnaamrecht. De vordering ten aanzien van het auteursrecht wordt toegewezen. Hoewel Logic Chemie haar verplichtingen uit de overeenkomst niet nakwam, stond het TRENDX niet vrij om een ander desinfectiemiddel met het etiket van LogicSept te leveren. TRENDX heeft daarmee inbreuk gemaakt op het auteursrecht van Logic Chemie. Het onderdeel van de vordering dat ziet op het handelsnaamrecht wordt afgewezen, omdat Logic Chemie niet actief is onder de handelsnaam LogicSept.