Contracten  

Rechtbank Overijssel 10 januari 2018, ECLI:NL:RBOVE:2018:881 (Stichting Ouders van Waarde tegen Stichting Christelijke Hogeschool Windesheim) Overeenkomsten inzake inrichting digitale leeromgeving en ontwikkeling bewerking leesondersteuningsmethode. Ouders van Waarde noemt verder een aantal bezwaren met betrekking tot de bewegingen van de karakters (Avatars) in de 3D-omgeving, namelijk dat zij bovenop elkaar kunnen gaan zitten en in beeldschermen kunnen ‘verdwijnen’. Kwalificatie overeenkomst van opdracht. Geen tekortkoming in de nakoming. Geen ontbinding.

Rechtbank Amsterdam 14 februari 2018, IT 2516; ECLI:NL:RBAMS:2018:869 (Faillietverklaring Koinz trading) Artikel 1 FW is een verplichting tot betaling in Bitcoin een vordering als bedoeld in artikel 1 FW? Verifieerbare vordering? Begrip "betalen', verwijzing naar HR 3 juni 1921, NJ 1921, p.968. Schuldeiser in de zin van art. 1 Fw is iedereen die een vordering heeft op de schuldenaar, die bij niet-voldoening leidt tot verhaal op de boedel en die voortvloeit uit een reeds ten tijde van de faillietverklaring bestaande rechtsverhouding (HR 19 april 2013, ECLI:NL:HR:2013:BY6108 – [partijen] q.q.). De vordering dient derhalve een verifieerbare vordering te zijn. Aangezien de in het vonnis opgenomen dwangsommen in gevolge het bepaalde in art. 611 onder e van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering niet tot verhaal op de boedel kunnen leiden, kan de rechtsvordering tot betaling van dwangsommen derhalve het verzoek niet dragen. Het verzoek zal dus slechts kunnen worden toegewezen als de vordering tot uitbetaling van bitcoin is aan te merken als een te verifiëren vordering.

Rechtbank Limburg 21 februari 2018, IT 2509; ECLI:NL:RBLIM:2018:1755 (Digitek tegen Supplink c.s.) Contracten. Digitek heeft drie bestellingen geplaatst bij Supplink. Digitek heeft $3.545.044,42 aanbetaald. Nadat duidelijk werd dat Supplink de bestellingen niet zou leveren heeft zij $2.000.000,- terugbetaald aan Digitek. Ook heeft Digitek zaken ter waarde van €474.125,15 geleverd aan Supplink. Supplink heeft hier, ondanks sommatie en ingebrekestelling, niet voor betaald. De rechtbank veroordeelt Supplink tot het betalen van de bovengenoemde bedragen, verminderd met het al betaalde bedrag van €2.000.000,-. De door Supplink opgeworpen incidentele vordering tot oproeping in vrijwaring wordt afgewezen, omdat de noodzaak voor dit incident onvoldoende is komen vast te staan.

Hof Den Haag 21 november 2017, IT 2508; ECLI:NL:GHDHA:2017:3239 (NBK Forwarding tegen Greencat) Schadestaatprocedure. NBK en GreenCat hebben een overeenkomst gesloten voor het gebruik, de implementatie en doorontwikkeling van softwareapplicaties. Nadat tussen partijen een geschil is gerezen over de uitvoering van deze overeenkomst, heeft de rechtbank geoordeeld dat de exoneratieclausule waar Greencat zich op beroept naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is voor zover het de uitsluiting van aansprakelijkheid betreft. Greencat wordt veroordeeld om NBK €207.050,00 te betalen [zie IT 1988]. Het hof acht het niet redelijk dat NBK schade heeft laten begroten waarvan zij wist dat die niet verhaalbaar zouden zijn. Het hof vermindert de hoofdsom van €207.05,00 met €10.660,00. Greencat is gehouden een bedrag van €196.390,00 aan NBK te betalen. De overige vorderingen worden afgewezen.

Rechtbank Den Haag 14 februari 2018, IEF 17514; IT 2497; ECLI:NL:RBDHA:2018:1659 (Cerme tegen A) Tussenvonnis. Auteursrecht. Software. Cerme en A zijn in 2005 een VOF aangegaan die zich bezighoudt met de verkoop van het door A ontwikkelde softwareproduct Mega-Kassa. De samenwerking onder de vlag van de VOF wordt in 2010 beëindigd. Cerme verkrijgt het aandeel van A in het gezamenlijk vermogen van de VOF. Cerme constateert dat Megasat24 een nagenoeg exacte kopie van het programma Mega-Kassa aanbiedt. Megasat stelt dat het programma dat zij aanbiedt voor haar is ontwikkeld door het bedrijf Ekip. Ekip heeft de rechten van de software in 2009 gekocht van A. Cerme vordert een verklaring voor recht dat de intellectuele eigendomsrechten op het programma Mega-Kassa uitsluitend aan de VOF toebehoorden. De rechtbank draagt Cerme op te bewijzen dat de volle gerechtigheid tot auteursrechten op het programma Mega-Kassa door A is ingebracht in de VOF. 

Hof 's-Hertogenbosch 13 februari 2018, IT 2495; ECLI:NL:GHSHE:2018:570 (Ziekenhuis softwarelicentie) Contracten. Software. Appellante is met een ziekenhuis overeengekomen dat zij een ziekenhuis informatie management systeem zal bouwen. Voor een onderdeel van dit systeem had appellante de door geïntimeerde ontwikkelde software nodig. Appellante heeft een overeenkomst met geïntimeerde gesloten inzake de koop van softwarelicenties. Het ziekenhuis heeft geen goedkeuring gegeven voor het doorvoeren van het systeem van appellante en heeft het niet in gebruik genomen. De rechtbank heeft appellante veroordeeld tot betaling van de facturen aan geïntimeerde, omdat zij verplicht was om de overeenkomst na te komen. De grieven van appellante worden verworpen en het eindvonnis van de rechtbank [niet gepubliceerd uitspraak] wordt bekrachtigd. 

ACM 26 januari 2018, IT 2493; Zaaknummer: 17.0637.12 (JWM tegen Liander) Via ACM: JWM Putten B.V. (hierna: JWM) heeft Liander N.V. (hierna: Liander) verzocht om een elektriciteitsaansluiting te realiseren voor een bedrijfsverzamelgebouw. JWM beheert dit gebouw (inclusief elektrische infrastructuur) en verhuurt verschillende bedrijfseenheden. Liander was van mening dat in het bedrijfsverzamelgebouw een elektriciteitsnet ligt waarvoor een ontheffing moet worden aangevraagd of een netbeheerder moet worden aangewezen. Zonder ontheffing, zouden de huurders van de bedrijfseenheden volgens Liander op het openbare net moeten worden aangesloten. Liander heeft de aansluiting aangelegd onder voorwaarde dat JWM een geschil bij de ACM aanhangig maakt over de juridische kwalificatie van de elektrische infrastructuur (wel of geen net).

Ktr. Rechtbank Limburg 17 januari 2018, RB 3100; IT 2492; ECLI:NL:RBLIM:2018:310 (Direct Pay tegen gedaagde) Bralex heeft een overeenkomst met gedaagde gesloten op grond waarvan zij aan gedaagde een product heeft geleverd. Bralex heeft €99,91 aan gedaagde gefactureerd. Gedaagde heeft het producten buiten de in de algemene voorwaarden gestelde bedenktertijd van 14 dagen teruggestuurd. De vordering is gecedeerd aan Direct Pay, die dat bedrag vermeerder met rente en kosten vordert. Omdat de algemene voorwaarden geen enkele productinformatie bevatten, wordt niet aan de eisen van artikel 6:230m lid 1 sub a BW voldaan. Nu gedaagde op grond van artikel 6:230i BW consumentenbescherming geniet en van deze dwingendrechtelijke bepalingen niet ten nadele van hem als consument kan worden afgeweken, wordt de vordering van Direct Pay afgewezen.

Hof Den Haag 30 januari 2018, IT 2494; ECLI:NL:GHDHA:2018:186 (PVB tegen DST) Verwijzing na vernietiging HR. Contractenrecht. Softwaresystemen. Partijen hebben een overeenkomst gesloten waarbij het DST te doen was om door PVB softwareprogramma's te laten ontwikkelen. Na een aantal tests van de software heeft DST hiervan afgezien, omdat volgens haar de software niet voldeed aan de daaraan te stellen eisen. Op basis van het Definitief Deskundigenbrecith oordeelt het Hof dat er geen aanwijzinging zijn dat de software-systemen niet voldeden aan de overeengekomen Acceptance Criteria. Het vonnis van de rechtbank wordt vernietigd en DST wordt veroordeeld tot betaling van USD 4.000.000,- aan PVB.

Ktr. Rechtbank Zeeland-West-Brabant 31 januari 2018, IT 2483 (Divergent Mail tegen Online Activity) Contractenrecht. Online Activity heeft met ingang van 2014 samengewerkt met publisher SPM. In oktober 2015 is er brand ontstaan in het pand waar SPM gevestigd was. Vanaf het moment van de brand heeft SPM de werkzaamheden gestaakt. Op 30 maart 2016 is Divergent Mail B.V. opgericht. Vanaf mei 2016 heeft X, in dienst van Divergent Mail, werkzaamheden uitgevoerd voor Online Activity. Divergent Mail stelt dat Online Activity haar moet betalen voor de uitgevoerde werkzaamheden. Online Activity stelt dat zij enkel een overeenkomst heeft met SPM en niet met Divergent Mail. Nu Divergent Mail niet genoeg bewijs heeft geleverd om aan te tonen dat er sprake is van contractsoverneming, stelt de kantonrechter haar in de gelegenheid om deze stelling te bewijzen. Divergent Mail slaagt niet in de bewijsopdracht. De vorderingen worden afgewezen.