Contracten  

Hof Den Haag 6 september 2016, IEF 16302; ECLI:NL:GHDHA:2016:2509 (Proximedia tegen X) Informatie. Contract. Tijdens een verkoopgesprek zijn door vertegenwoordiger aan cliënte diverse toezeggingen gedaan die niet nagekomen kunnen worden, zoals een gratis laptop, gratis website en een pinautomaat. Nadat cliënte de getekende overeenkomst had doorgelezen, is er enkele dagen ná ondertekening van de overeenkomst telefonisch contact met opgenomen, waarbij is medegedeeld dat ze deze overeenkomst niet wilde en dat ze de overeenkomst wilde beëindigen. Tijdens het telefoongesprek is door Proximedia medegedeeld dat de vertegenwoordiger die de overeenkomst met cliënte had gesloten inmiddels was ontslagen, omdat hij onjuiste informatie verstrekt aan klanten. Daarnaast werd medegedeeld dat tussentijdse beëindiging van de overeenkomst niet mogelijk was, maar dat het contract wel omgezet kon worden naar een contract met alleen een website, derhalve zonder laptop. Enkel en alleen vanwege het feit dat was medegedeeld dat tussentijdse beëindiging niet mogelijk was, is cliënte akkoord gegaan met omzetting van de overeenkomst. Naar oordeel van het hof kon cliënte de overeenkomst vernietigen op grond van dwaling, nu de toezeggingen die telefonisch aan cliënte waren gedaan niet konden worden nagekomen.

Rechtbank Rotterdam 21 september 2016, IEF 16287; IT 2143; ECLI:NL:RBROT:2016:7441 (IAP tegen verzekeraars) Verzekeringszaak over waardebepaling IE-rechten. IAP hield zich bezig met diensten op het gebied van cyber- en creditcard security ten behoeve van onder meer creditcardmaatschappijen. De PCI programmamanager en twee medewerkers in Tunesië verdwenen en hebben laptops van IAP, waarop vertrouwelijke klantgegevens stonden en gegevens waarop IAP de IE-rechten had, meegenomen. IAP heeft de inhoud van deze laptops via satelliettechnologie op afstand vernietigd. Dat IAP de gegevens heeft vernietigd heeft het causaal verband niet te niet gedaan; zij was daartoe gehouden, gelet op de vertrouwelijke aard van die gegevens. Het relateren van de waarde aan het aantal bestede uren is geen geschikte maatstaf om de waarde van deze IE-rechten te bepalen. Het gaat om de waarde in het economisch verkeer van die kennis. Dat die, rechtstreeks, zou afhangen van het aantal bestede uren is onvoldoende aannemelijk. Bij gebreke van een duidelijke maatstaf, van kenbare gegevens, zoals activering op de balans, en van een inhoudelijk standpunt zijdens verzekeraars over de toe te kennen waarde, waardeert de rechtbank deze rechten ex aequo et bono op € 10.000,-.

Rechtbank Oost-Brabant 31 augustus 2016, IEF 16234 (7-Agency tegen DJ X) Muziekcontracten. Tussentijdse beëindiging bemiddelingsovereenkomst tussen boekingskantoor 7-Agency en artiest DJ X. De DJ mocht slechts in uitzonderlijke omstandigheden met onmiddellijke ingang het contract ontbinden. De door DJ X aangevoerde omstandigheden, waaronder o.a. vermeende belangenverstrengeling en burn-out, leveren dergelijke omstandigheden niet op. Partijen dienen in conventie de wijze waarop samenwerking in het verleden is voortgezet bij akte nader te concretiseren om uit te kunnen maken of de verlenging van de overeenkomst voor bepaalde of onbepaalde tijd geldt. De reconventionele vordering van DJ X ex artikel 843a Rv wordt afgewezen.

SGOA arbitraal vonnis, IT 2123 (hotelketenexploitant)
Zowel IT-leverancier als afnemer initiëren SGOA-arbitrage. Op verzoek van beide partijen behandelt scheidsgerecht de zaken gevoegd, hoewel noch SGOA-reglement noch de wet daarin voorzien; daarbij gehanteerde procedure-afspraken. Uitleg van ICT~Office Voorwaarden 2008: ingebrekestelling altijd vereist, tenzij nakoming onmogelijk is. Eisen, te stellen aan 'zo gedetailleerd mogelijke' ingebrekestelling en redelijke termijn.

Rechtbank Amsterdam 8 juli 2016, IT 2117; ECLI:NL:RBAMS:2016:4197 (Refurbished toestel Apple bij non-conformiteit) Consumentenrecht, non-conformiteit. Eiseres heeft van Apple een Iphone 6 plus gekocht voor € 799,00 inclusief BTW. De koopprijs heeft zij betaald. Acht maanden later kan de telefoon niet meer opgestart worden. Eiseres heeft zich tot Apple gewend. De telefoon bleek niet meer te repareren. Apple heeft eiseres vervolgens een zogeheten refurbished toestel met dezelfde specificaties aangeboden. Eiseres heeft dit toestel niet geaccepteerd en meermalen schriftelijk aan Apple kenbaar gemaakt dat enkel een nieuw toestel als vervanging zal worden geaccepteerd. Apple heeft daarbij laten weten dat vervanging door een refurbished toestel tegemoet komt aan de rechten van eiseres. Eiseres heeft de koopovereenkomst ontbonden. Echter, de richtlijnconforme uitleg met betrekking tot non-conformiteit en artikel 7:21 BW brengt met zich mee dat Apple een nieuw toestel aan koper moet verschaffen. Apple kan niet met een refurbished toestel volstaan.

Rechtbank Noord-Holland 17 augustus 2016, IEF 16200; IT 2116; ECLI:NL:RBNHO:2016:6239 (Marron tegen De Media Groep) Eiser in het incident stelt met succes dat sprake is van huurkoop (7A:1576h BW) zodat de zaak verwezen moet worden naar de sectie kanton. Verweerster in het incident stelt dat geen sprake is van huurkoop omdat de overeenkomst betrekking heeft op een website met daarbij behorende domeinnamen. Dit zijn geen voor menselijke beheersing vatbare stoffelijke objecten (3:2 BW). In 7A:1576 vijfde lid zijn de bepalingen van die titel ook van toepassing verklaard op vermogensrechten. De rechtbank oordeelt dat een website en domeinnaam kunnen worden aangemerkt als vermogensrechten in de zin van 3:6 BW. De rechtszaak wordt verwezen naar de kantonrechter.

Rechtbank Rotterdam 6 november 2015, IT 2115; ECLI:NL:RBROT:2015:7899 (Onderverhuur AirBNB) Het huurcontract (betreft sociale huurwoning) van gedaagde wordt door de verhuurder opgezegd naar aanleiding van het beschikbaar stellen van de woning via AirBNB. De verhuurder beroept zich hierbij op het huurcontract dat 21 jaar geleden opgesteld is. De verhuur van (huur)woningen via een website als Airbnb is een nieuw opgekomen fenomeen, dat in zoverre afwijkt van het – klassieke – beeld van onderverhuur dat in beginsel slechts sprake is van kortstondige onderverhuurperiodes aan (voornamelijk) toeristen, die elders hun hoofdverblijf hebben, in tegenstelling tot het voor langere tijd onderverhuren aan woningzoekende derden. Conclusie is dat de aard en omvang van de overtreding(en) de gevorderde ontbinding met haar gevolgen niet rechtvaardigen. De vordering tot ontbinding van de huurovereenkomst en ontruiming van het gehuurde wordt dan ook afgewezen.

Rechtbank Rotterdam 10 augustus 2016, IEF  16196; IT 2114; ECLI:NL:RBROT:2016:6240(Siemens tegen Maverick) Auteursrecht. Software. Siemens ontwikkelt Solid Edge, een CAD-software, waar Maverick 7 licenties voor 7 werkplekken heeft gekocht. Er is gebruik gemaakt van een illegale kopie die door een (voormalig) werknemer is geïnstalleerd, er wordt conversatoir beslag gelegd op die laptop. Voor het aannemen van werkgeversaansprakelijkheid voor door een werknemer op een door werkgever verstrekte laptop illegaal gekopieerd softwareprogramma ex art. 6:170 BW is niet relevant of werknemers gevolg geven aan een verbod. Noch is het relevant dat de software gemakkelijk te downloaden is en dat dit buiten het zicht van Maverick heeft plaatsgevonden. Op werkgevers rust een risicoaansprakelijkheid. Staking wordt bevolen en illegale versie van de software moet door onafhankelijke ICT-deskundige worden vernietigd. In reconventie stelt Maverick dat de (overige) licentieovereenkomsten onrechtmatig zijn opgezegd. De EULA geeft Siemens de bevoegdheid de licentieovereenkomst te beëindigen indien een illegale versie wordt gebruikt.

Ktr. Rechtbank Midden-Nederland 13 juli 2016, IT 2113; ECLI:NL:RBMNE:2016:4189 (Proximedia tegen gedaagden)|
Contractenrecht. De vordering van Proximedia is gebaseerd op de overeenkomst tot levering van internetdiensten. In het tussenvonnis [IT 2112] kreeg Proximedia bewijsopdracht om te bewijzen dat de overeenkomst door gedaagde getekend was. De kantonrechter overweegt dat Proximedia in de akte en de daarbij overgelegde en gedeponeerde stukken nader heeft onderbouwd dat de handtekening onder de overeenkomst van gedaagde sub 2 is. Nu gedaagden dat niet meer hebben weersproken, wordt geoordeeld dat Proximedia is geslaagd in het haar opgedragen bewijs en dus dat een overeenkomst tot stand is gekomen. Het beding dat aan Proximedia een schadevergoeding te betalen is gelijk aan 40% van de nog niet vervallen maandtermijnen, is niet meer weersproken en niet onredelijk bezwarend.

Ktr. Rechtbank Midden-Nederland 4 mei 2016, IT 2112; ECLI:NL:RBMNE:2016:4194 (Proximedia tegen gedaagden)
Contractenrecht. De vordering van Proximedia is gebaseerd op de overeenkomst tot levering van internetdiensten. Gedaagden betwisten dat de handtekening door gedaagde is gezet. Proximedia wordt toegestaan om met andere middelen te bewijzen dat de handtekening door gedaagde is gezet, daarna kan er alsnog een handtekeningenonderzoek door een deskundige worden bevolen. Indien bewijs sluitend is, staat nog niet vast dat de vordering wordt toegewezen, nu - volgens gedaagde - Proximedia geen uitvoering heeft gegeven en dus geen schade heeft geleden. Het beding uit de overeenkomst dat 40% van de nog niet vervallen maandtermijn moet betalen, is voor gedaagde een onredelijk bezwarend beding als bedoeld in 6:233 aanhef en onder a BW. De kantonrechter stelt gedaagde in de gelegenheid om te bewijzen waarom de forfaitaire schadevergoeding onredelijk bezwarend is. Opgevolgd door IT 2113.