Kunnen online platforms aansprakelijk zijn voor onrechtmatige content die gebruikers naar hun dienst uploaden? In het verleden werd over deze kwestie nog vrij terughoudend gedacht, maar door onder andere de DSM-Richtlijn en het wetsvoorstel voor de DSA-Richtlijn verandert deze opvatting naar een snellere aansprakelijkheid voor online platforms als Facebook en YouTube. Is YouTube direct aansprakelijk wanneer zij geen preventief filter inschakelen om auteursrechtelijk inbreukmakend materiaal te weren? En is Facebook ertoe gehouden om advertenties van producten met een merkinbreuk te verwijderen als de DSA-Richtlijn is omgezet?

Hof Arnhem-Leeuwarden 12 oktober 2021, IT 3684; ECLI:NL:GHARL:2021:9568 (Bittuning tegen Linq5) Bittuning exploiteert een webshop. Zij heeft met Linq5 een overeenkomst gesloten over een koppeling (‘plug-in’) tussen de webshop van Bittuning en het door haar gebruikte boekhoudprogramma van Exact Online. Bij gebruik bleek dat gegevens van crediteuren in dat boekhoudprogramma werden overschreven door debiteurenboekingen. Linq5 heeft de koppeling aangepast, waarna de problemen zijn verholpen. Bittuning heeft de overgeschreven data hersteld. De daarmee gepaard gaande kosten van medewerkers, haar boekhouder en haar advocaat wil Bittuning op Linq5 verhalen op grond van tekortkoming. Deze vordering is door de rechtbank afgewezen. Het hof stelt vast dat de koppeling als zodanig goed functioneerde: zij leidde de gegevens van de webshop door naar de boekhoudomgeving. In zoverre is van een tekortkoming geen sprake. Het probleem dat Bittuning ondervond, lag dan ook niet daarin, maar in de verwerking van de gekoppelde gegevens in het programma van Excel. Daarnaast acht het hof Bittuning zelf verantwoordelijk is voor haar eigen boekhouding. Hierdoor is de schade niet toewijsbaar aan Linq5. De grieven van Bittuning slagen daarom niet.

Rechtbank Noord-Holland 13 oktober 2021, IEF 20246, IT 3683; ECLI:NL:RBNHO:2021:8863 (Documenten dwangarbeid) Twee kerkgenootschappen moeten diverse officiële documenten verstrekken aan negentien vrouwen die stellen dat ze tussen 1951 en 1979 dwangarbeid moesten verrichten voor de katholieke congregatie van de Zusters van de Goede Herder. De vrouwen stellen hierdoor schade te hebben geleden. Zij vinden dat de kerkgenootschappen onrechtmatig hebben gehandeld en civielrechtelijk aansprakelijk zijn.

Rechtbank Amsterdam 8 september 2021, IEF 20245, IT 3682; ECLI:NL:RBAMS:2021:5395 (Dierentuinen tegen EAZA) Vonnis in incident. Voorlopige voorziening. Eiseressen zijn twee in Engeland gelegen dierentuinen. EAZA is een vereniging voor dierentuinen in Europa en West-Azië. Een van de bestuurders van de dierentuinen publiceerde onder meer in de Britse krant 'The Independant' een opiniërend artikel waarin hij kritiek uit op kleine dierentuinen en stelt dat (beschermde) dieren naar natuurlijke leefgebieden moeten worden gebracht. Ook brengen de dierentuinen twee cheeta's naar een reservaat in Zuid-Afrika in plaats van naar een EAZA-dierentuin. EAZA heeft vervolgens de dierentuinen voor twee jaar de status 'uitgesloten' opgelegd op basis van een sanctieprotocol. Geoordeeld wordt onder meer dat de uitingen in de pers op persoonlijke titel zijn gedaan en niet door de dierentuinen zelf. De waarschuwingsbesluiten van EAZA zijn echter wel op die veronderstelling gegrond. EAZA moet de aan de dierentuinen opgelegde status ‘uitgesloten’ ongedaan maken voor de duur van de procedure in de hoofdzaak.

Staatssecretaris Knops (BZK) informeerde deze week de Tweede Kamer over de voortgang die de afgelopen maanden binnen domein Toegang geboekt is en de invoering van de Wet elektronische publicaties. Het domein Toegang omvat alle voorzieningen die burgers of bedrijven nodig hebben om toegang te krijgen tot digitale interactie met de overheid en organisaties met een publieke taak.
Lees verder op Rijksoverheid.nl.
 

HvJ EU 6 oktober 2021, IEF 20242, IT 3680, IEFbe 3295; ECLI:EU:C:2021:811 (Top System SA tegen Belgische Staat)  Het verzoek om een prejudiciële beslissing betreft de uitlegging van artikel 5, lid 1, van richtlijn 91/250/EEG van de Raad van 14 mei 1991 betreffende de rechtsbescherming van computerprogramma’s. Dit verzoek is ingediend in het kader van een geding tussen Top System SA en de Belgische Staat over de decompilatie door Selor, het selectiebureau van de federale overheid (België), van een door Top System ontwikkeld computerprogramma dat deel uitmaakt van een applicatie waarvoor dit selectiebureau een gebruikslicentie heeft. De verwijzende rechter is van oordeel dat hij, om uit te maken of Selor die decompilatie mocht verrichten op grond van artikel 6, § 1, WCP, dient na te gaan of de decompilatie van een computerprogramma of een deel daarvan onder de in artikel 5, onder a) en b), WCP bedoelde handelingen valt.

Beantwoording van de prejudiciële vragen:

Op 22 maart 2021 heeft de Raad van de Europese Unie Richtlijn (EU) 2021/514 (ook wel DAC7 genoemd) aangenomen, waarmee het instrumentarium voor samenwerking tussen belastingdiensten op het gebied van de digitale economie wordt uitgebreid. Met dit conceptwetsvoorstel  – Wet implementatie EU-richtlijn transparantie inkomsten via de digitale platformeconomie en overige aanpassingen – wordt beoogd DAC7 te implementeren in nationale wetgeving. De implementatie leidt tot wijzigingen in de Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen.
Lees verder >>

De overheid draagt op grond van de Wet kwaliteit klachten en geschillen zorg (Wkkgz) de wettelijke opdracht voor een stelsel van goede zorg. Hierin wordt het van belang geacht dat zorgaanbieders in staat zijn om van elkaar te leren. Er bestaat een grote behoefte aan de uitwisseling van medische gegevens van patiënten. In dit wetsvoorstel wordt een wettelijke grondslag gecreëerd voor kwaliteitsregistraties om gepseudonimiseerde (bijzondere) persoonsgegevens te mogen verwerken. Deze grondslag geldt alleen voor kwaliteitsregistraties die het Zorginstituut heeft opgenomen in het, ook bij dit wetsvoorstel te regelen, nieuwe openbare register voor kwaliteitsregistraties. De consultatie is op juli jl. gesloten en de uitkomsten hiervan worden mogelijk verwerkt in een nieuwe versie van de Wkz. 

Vzr. Rechtbank Amsterdam 6 oktober 2021, IEF 20236, IT 3677; C/13/706042 (Eiser tegen Talpa en Noordkaap) Kort geding. Noordkaap produceert het programma 'Undercover in Nederland', wat wordt uitgezonden door Talpa. In deze zaak is betrokkene door de presentator van het programma gefilmd, gevolgd en geconfronteerd. Talpa heeft deze opnames uitgezonden, waarbij betrokkene herkenbaar in beeld is. De raadsman van betrokkene heeft Noordkaap verzocht deze uitzending, die nog 'on demand' te bekijken is te verwijderen, dan wel het gezicht van betrokkene te 'blurren'. Na dit verzoek is er in een tweede uitzending nogmaals aandacht aan betrokkene besteed. Betrokkene vordert in deze zaak dat Noordkaap wordt verboden het beeld- en geluidsmateriaal dat er van hem is openbaar te maken, evenals hetgeen al openbaar is gemaakt te verwijderen. Toewijzing van deze vordering zou een beperking vormen op de vrijheid van meningsuiting. Een dergelijk recht kan slechts worden beperkt indien dit bij wet is voorzien en noodzakelijk is in een democratische samenleving. Het belang van Noordkaap als medium is dat zij zich kritisch, informerend en waarschuwend moet kunnen uitlaten. Het belang van betrokkene is dat hij niet in zijn privacy en goede naam wordt aangetast. Voor de beoordeling of deze aantasting zwaarder weegt dan het grondrecht wordt naar de feiten van de zaak en de omstandigheden van het geval gekeken. De rechtbank oordeelt dat de handelwijze van betrokkene kan worden aangemerkt als een misstand waarbij Noordkaap belang had om deze aan de kaak te stellen. Het belang van betrokkene weegt volgens de rechter minder zwaar. Het beschikbaar houden van de beelden is onder deze omstandigheden niet onrechtmatig. 

Rechtbank Amsterdam 10 september 2021, IT 3676; ECLI:NL:RBAMS:2021:6488 (Eisers tegen Autoriteit Persoonsgegevens en Dienst Wegverkeer) Het beroep van eisers tegen de beslissing van de Autoriteit Persoonsgegevens om niet te handhaven tegen de Dienst Wegverkeer (RDW), wordt door de rechtbank ongegrond verklaard. Eisers meenden dat RDW ten aanzien van hen onjuiste persoonsgegeven had verwerkt en op onrechtmatige wijze geautomatiseerde besluitvorming zou uitvoeren, in de zin van artikel 22 AVG, door middels registervergelijkingen mee te werken aan het opleggen van boetes voor het onverzekerd rondrijden met een voertuig en het niet hebben van en geldige APK-keuring.