Rechtbank Gelderland 13 mei 2020, IEF 19202, IT 3133; ECLI:NL:RBGEL:2020:2521 (Foto’s kleinkinderen) Eiseres is de dochter van gedaagde. Vanwege een ruzie hebben partijen al ruim een jaar geen contact meer met elkaar. Eiseres heeft drie minderjarige kinderen. Ze heeft samen met haar ex-partner het gezamenlijke ouderlijk gezag over het oudste kind en zij heeft als enige het ouderlijk gezag over de twee jongste kinderen. Het oudste kind heeft een aantal jaren bij zijn grootouders in huis gewoond. Daarna is hij bij zijn vader gaan wonen. De oma plaatste in die tijd – maar ook daarna – foto’s van haar kleinkinderen op Facebook. Eiseres stelt dat zij en haar ex-partner geen toestemming hebben gegeven en sommeerde via een advocaat haar moeder om de geplaatste foto’s van haar kinderen op Facebook te verwijderen. De vraag is dus of oma gehouden is om de foto’s van de kinderen van eiseres van social media te verwijderen.

Op last van een dwangsom is bepaald dat de foto’s van het internet moeten, omdat niet gebleken is dat de vrouw de foto’s slechts gebruikt voor een zuiver persoonlijke activiteit. Verder is het onduidelijk in hoeverre zij haar Facebook-account had afgeschermd voor derden en is onduidelijk of de foto’s via een zoekmachine te vinden zijn. Daarnaast is bij Facebook niet uit te sluiten dat geplaatste foto’s verspreid kunnen worden en in handen van derden kunnen komen. De AVG en Uavg zijn dan ook van toepassing. In de UAVG is bepaald dat voor het plaatsen van foto’s van minderjarigen, die de leeftijd van 16 jaren nog niet hebben bereikt, toestemming van hun wettelijke vertegenwoordiger(s) is vereist. Daarnaast is overwogen dat oma geen nieuwe afbeeldingen van haar kleinkinderen op social media mag plaatsen zonder toestemming. Haar emotionele band met het oudste kind leidt niet tot een ander oordeel.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 24 april 2020, IEF 19197, ECLI:NL:RBAMS:2020:2410 (Holy Boat) Eiser voert sinds 1 januari 2013 een eenmanszaak onder de naam Holyboot, gericht op recreatieve activiteiten op het water. Vanaf 2 mei 2012 heeft eiser de domeinnaam ‘holyboot.nl’ in gebruik en sinds 2014 heeft eiser op Facebook ook de naam Holyboat gehanteerd. Op 23 mei 2019 is Holy Boat B.V. opgericht. Vanaf mei 2019 gebruikt Holy Boat B.V. de handelsnaam The Holyboat (of The Holy Boat) en de domeinnaam ‘theholyboat.com’. De onderneming houdt zich bezig met de exploitatie van rondvaartboten, geschikt voor maximaal 40 personen, in het bijzonder van de boot genaamd ‘Holy Boat’ op de grachten van Amsterdam. Volgens eiser is sprake van inbreuk op haar handelsnaam, omdat (The) Holy Boat identiek is aan, dan wel slechts in geringe mate afwijkt van de handelsnamen ‘Holyboat’ en ‘Holyboot’. Daarnaast zijn volgens eiser beide partijen actief in dezelfde branche en werken in eenzelfde geografische gebied.

Er wordt geoordeeld dat Holy Boat B.V. met het gebruik van de naam ‘(The) Holy Boat’ inbreuk maakt op de handelsnamen van eiser. Zij zal daarom worden verboden die naam nog te hanteren. Het is namelijk voldoende aannemelijk is dat eiser naast de handelsnaam ‘Holyboot’ ook de naam ‘Holyboat’ als handelsnaam gebruikt. Er is sprake van een grote mate van overeenstemming tussen de handelsnamen van partijen. Er is ook sprake van verwarringsgevaar, gelet op het feit dat de ondernemingen werkzaam zijn in dezelfde branche, er een gering verschil is in geografische vestiging, de doelgroepen van beide ondernemingen een substantiële overlap hebben en beide partijen diensten op het internet aanbieden.

Compleet, actueel en praktijkgericht: de congressen van deLex. Met experts uit advocatuur, bedrijfsleven, wetenschap en rechterlijke macht. Het Nederlands Octrooicongres valt elk jaar op de tweede dinsdag van juni, maar wordt deze keer verdeeld over twee dagen. Op dinsdag 9 juni gaan we online met deel 1 van het programma, en op dinsdag 8 september volgt het tweede deel. Ook dit jaar met een programma dat is samengesteld door Gertjan Kuipers (De Brauw Blackstone Westbroek) en Peter Blok (CIER, Gerechtshof Den Haag).

Kijk hier voor meer informatie.

Met de opkomst van de social media-app TikTok zijn ook de privacyzorgen rondom het gebruik toegenomen. Om na te gaan of de privacy in orde is, start de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) een onderzoek. TikTok is vooral populair bij kinderen. Zij worden in het Nederlandse recht en in de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) beschouwd als extra kwetsbare groep omdat zij zich minder bewust zijn van de gevolgen van hun handelen, juist ook bij de verwerking van hun persoonsgegevens door sociale media.
Lees verder.

Op 1 mei zijn Vonne Laan en Eliëtte Vaal een nieuw nichekantoor gestart op het gebied van privacy- en IT-recht: The Data Lawyers.

The Data Lawyers staat voor hoogwaardige en no-nonsense juridische bijstand in zaken over alle facetten van data en het recht. Denk aan advisering over complexe privacyvraagstukken in de steeds meer digitale samenleving zoals big data, IA, medische apps en biometrie; en het bijstaan van cliënten in procedures bij de Autoriteit Persoonsgegevens of de rechter en het optreden als externe Functionaris Gegevensbescherming (Data Protection Officer).

De advocaten van The Data Lawyers zijn experts met vele jaren ervaring. Vonne Laan richt zich volledig op het (e)privacyrecht en was als advocaat onder meer werkzaam binnen het Privacy Team van Van Doorne, en bij Value Privacy Law. Eliëtte Vaal is ook gespecialiseerd in het (e)privacyrecht en adviseert daarnaast over kwesties die raken aan data en het recht (zoals bedrijfsgeheimen, auteursrechtinbreuken en IT geschillen) en was voorheen o.a. werkzaam als privacy- en IP/IT advocaat bij AKD.

Vzr. Rechtbank Den Haag 30 april 2020, IEF 19184, IT 3127; ECLI:NL:RBDHA:2020:3980 (Dish Network tegen WorldStream) Kort geding. Vordering verstrekken gegevens door gedaagde als serverprovider van klanten die via IP-adressen inbreuk maken op auteursrechten van eiseres. Eiseres Dish Network is een aanbieder van betaalde televisie in de Verenigde Staten. Zij levert auteursrechtelijke beschermde programmering aan miljoenen abonnees in het hele land. Gedaagde WorldStream is een in 2014 opgerichte internet service provider. Zij levert wereldwijd onbeheerde hosting diensten, hardware en het besturingssysteem, aan haar klanten.
Artikel 843a Rv is o.b.v. artikel 10:3 Rv toepasselijk omdat dit een bepaling is van formeel procesrecht. Aan de vereisten van artikel 843a Rv is ten dele voldaan, alleen zijn de gevorderde gegevens te onbepaald in omvang en tijd. Slechts de NAW-gegevens plus e-mailadressen en KVK-nummers (m.b.t. ondernemingen) hoeven te worden verstrekt en alleen voor de tijdspanne waarin (vooralsnog) vaststaat dat via de IP-adressen van gedaagde inbreuk is gemaakt op de (naar voorlopig oordeel aangenomen) auteursrechten van eiseres. Aan de vereisten onder de AVG is eveneens voldaan. De verplichting tot verstrekking van de gegevens aan de Amerikaanse eiseres kan worden gebaseerd op de uitzondering van artikel 49 onder e AVG.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 28 april 2020, IEF 19180, IT 3126; ECLI:NL:RBMNE:2020:1646 (Inlogcodes domeinnaam) Eiseres is een dienstverlenend bedrijf dat via satellietverbindingen internetverbindingen met schepen wereldwijd mogelijk maakt. Het bedrijf is oorspronkelijk opgezet door onder andere gedaagde X. Gedaagde X is sinds de registratie in 2007 houder van de domeinnamen [eiseres] .com en [eiseres] .nl. Tussen gedaagde Y en eiseres is een managementovereenkomst gesloten, waarbij deze werkzaamheden feitelijk uitgevoerd werden door gedaagde X. Eiseres ontbindt de managementovereenkomst tussen haar en gedaagde Y.

Eiseres vordert dat gedaagden alle inlogcodes en wachtwoorden verstrekken die nodig zijn voor het kunnen beschikken over de website en e-mailaccounts van haar, en al het nodige te doen om die website en e-mailaccounts over te dragen aan eiseres. Gedaagden vorderen in reconventie dat eiseres de digitale administratie aan hen dient te verstrekken en vorderen de betaling van management fee. Er wordt geoordeeld dat er geen grond is voor afgifte inlogcodes om zelf de domeinnaam bij een andere host onder te brengen. Daarnaast wordt de vordering van betaling van management fee en afgifte digitale administratie afgewezen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 30 april 2020, IT 3125; C/13/680460 / KG ZA 20-202 MDvH/MV (X tegen Y) X is een Russische staatsburger. X is op 25 juli 2011 als controller in dienst getreden bij Z, een Russische dochtervennootschap van Y,  het ‘Corporate Office’ van het Y concern, waarvan het hoofdkantoor is gevestigd in Houston, Texas (VS). X wordt ontslagen en verzoekt inzage in zijn persoonsgegevens. X stelt dat Y meer persoonsgegevens heeft verwerkt dan de gegevens die aan hem zijn verstrekt. X vordert Y te veroordelen tot nakoming van zijn verzoek tot inzage in al zijn persoonsgegevens en afgifte van zijn volledige personeelsdossier op grond van art.15 AVG. Er wordt overwogen dat de vordering die ziet op afgifte van het personeelsdossier niet toewijsbaar is, omdat Y moeilijk veroordeeld kan worden tot afgifte van iets waarover zij niet beschikt. Z was namelijk de werkgever van X, niet Y. Daarnaast is het niet mogelijk in een kort geding op basis van vermoedens een veroordeling uit te spreken tot het geven inzage, indien de gedaagde partij gemotiveerd betwist over de desbetreffende gegevens te beschikken. Dit alles betekent dat de gevraagde voorzieningen worden geweigerd.

Autoriteit Persoonsgevens 4 december 2019, IT 3123; Boetebesluit vingerafdrukken personeel (Vingerafdrukken werknemers) De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft een boete van 725.000 euro opgelegd aan een bedrijf dat vingerafdrukken van werknemers verzamelde voor aanwezigheids- en tijdsregistratie. Deze gegevens werden bij uitdiensttreding niet verwijderd. In de arbeidsovereenkomst was geen informatie opgenomen over het gebruik van vingerafdrukken. Daarnaast kon het bedrijf niet aantonen dat het uitdrukkelijke toestemming vroeg voor het afnemen van vingerafdrukken en het gebruik van de vingerscans. De AP trof ook geen bewijs aan dat medewerkers voor het afnemen of gebruik van de vingerafdrukken toestemming hadden gegeven of dit hadden geweigerd. Tot slot hadden medewerkers geen vrije keuze, indien een vingerafdruk werd geweigerd volgde een gesprek met de directeur of het bestuur.

Volgens de Autoriteit Persoonsgegevens zijn biometrische gegevens, zoals een vingerafdruk, bijzondere persoonsgegevens. Organisaties mogen bijzondere persoonsgegevens niet gebruiken, tenzij daarvoor in de wet een uitzondering is. In dit geval zouden er twee uitzonderingen op het verbod kunnen zijn. Namelijk als het bedrijf medewerkers om toestemming had gevraagd of wanneer het gebruik van biometrische gegevens noodzakelijk was voor authenticatie of beveiligingsdoeleinden. De AP heeft na onderzoek dan ook geconcludeerd dat het bedrijf geen vingerafdrukken van medewerkers had mogen verwerken. Het bedrijf kan zich namelijk niet beroepen op een uitzonderingsgrond voor het verwerken van bijzondere persoonsgegevens.

RvS 29 april 2020, IT 3110; ECLI:NL:RVS:2020:1168 (Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid tegen A, B en P) Namens twee Turkse onderdanen, A en B, waren aanvragen ingediend inzake een machtiging tot voorlopig verblijf voor het verrichten van arbeid in loondienst dan wel voor gezinshereniging in Nederland. De staatssecretaris had de aanvragen ingewilligd onder de voorwaarde dat A en B biometrische gegevens afstaan, met name een opname van gezicht en vingerafdrukken. A en B hebben hieraan meegewerkt en de verzochte machtigingen gekregen. P, de echtgenote van B, is woonachtig in Nederland en heeft zowel de Turkse als Nederlandse nationaliteit. A, B en P hebben bezwaar gemaakt tegen het besluit (de voorwaarde) van de staatssecretaris.