Privacy  

Rb. Noord-Nederland 18 januari 2022, IT 3907; ECLI:NL:RBNNE:2022:1231(Verzoekster tegen De Volksbank) Het interne systeem van de Volksbank maakt geen onevenredige inbreuk op de belangen van verzoekster in verhouding met het verwerking te dienen doel. Het doel van de BKR-registratie wordt gezien als een proportioneel doel, waarbij ook aan de eis van subsidiariteit is voldaan. Verzoekster kan daarom niet gevolgd worden in diens vorderingen om de registratie te verwijderen.

Afgelopen vrijdag is Roeland de Bruin gepromoveerd aan de Universiteit Utrecht op het onderwerp van autonome voertuigen en de Europese regelgeving daaromtrent.
Het proefschrift Regulating Innovation of Autonomous Vehicles: Improving Liability & Privacy in Europe is verkrijgbaar bij de boekhandel, Bol.com en deLex.nl.

Ktr. Rotterdam 25 februari 2022, IT 3843; ECLI:NL:RBROT:2022:1420 (Excelbestand met persoonsgegevens) Gedaagde voert een nieuwbouwproject uit waarbij personen die belangstelling hebben voor de eventuele koop van een nieuwbouwwoning zich via een website kunnen inschrijven als kandidaat-koper. Eiseres is een van de kandidaat-kopers. Gedaagde heeft een e-mail verzonden aan alle personen die zich hebben ingeschreven. Bij deze e-mail heeft gedaagde een onbeveiligd Excelbestand gevoegd met daarin de persoonsgegevens van alle kandidaat-kopers. Het lukte gedaagde niet de verzonden e-mail in te trekken. Gedaagde heeft vervolgens een e-mail gestuurd met de vraag aan alle kandidaat-kopers om het Excelbestand direct te verwijderen.

Vzr. Rb Zeeland-West-Brabant 25 februari 2022, IT 3836; ECLI:NL:RBZWB:2022:972 (Camerabeelden op kinderslaapkamer) Eiseres had een videocamera geïnstalleerd op de slaapkamer van haar zoontje. Deze videocamera fungeerde als babyfoon. De oma van het jongetje heeft zich toegang verschaft tot deze videocamera en heeft camerabeelden opgeslagen op een gegevensdrager. De oma, zijnde gedaagde in dit geschil, heeft een melding gemaakt bij Veilig Thuis, omdat zij constateerde dat het jongetje 16 tot 19 uur per dag op zijn slaapkamer verbleef. Voordat Veilig Thuis het onderzoek had afgerond had gedaagde screenshots van de beelden gestuurd naar een nicht van eiseres en na afronding van het onderzoek naar de broer van eiseres. Eiseres vordert gedaagde onder andere te gebieden deze beelden te verwijderen. De voorzieningenrechter wijst dit toe, omdat gedaagde inbreuk heeft gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van eiseres.

HR 25 februari 2022, IT 3835; ECLI:NL:HR:2022:329 (Plastisch chirurg tegen Google) Bij het googelen van de naam van de plastisch chirurg, verschenen tussen de zoekresultaten koppelingen naar onder meer www.zwartelijstartsen.nl en www.drimble.nl met vermelding van haar naam, BIG-nummer en specialisme en een uitspraak van het Tuchtcollege. Plastisch chirurg verzocht Google de koppelingen te verwijderen. Google wees dit verzoek af en stelde dat de URL’s in de zoekresultaten gerechtvaardigd worden door het wezenlijk belang van het grote publiek hier toegang tot te hebben. Het hof oordeelde onder meer dat het recht op informatievrijheid in dit specifieke geval voor het recht op privacy gaat, en Google de zoekresultaten niet hoeft te verwijderen [IT 3182]. De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Ktr. Rb Amsterdam 14 december 2021, IT 3807; ECLI:NL:RBAMS:2021:7321 (Eiser tegen Stichting Date, Dans en Theater) Eiser is een danser in dienst van Stichting Date, Dans en Theater. Vanwege het coronavirus moesten ook artiesten, waaronder eiser, een coronatoegangsbewijs tonen om het theater binnen te komen. Eiser bezit een dergelijk bewijs niet en mocht daarom niet meer op zijn werk verschijnen vanaf 28 oktober 2021. Vanaf 1 december 2021 werd zijn salarisuitbetaling gestaakt door gedaagde, omdat eiser simpelweg geen werk meer verrichtte. Ingaande 29 november 2021 heeft gedaagde haar beleid aangescherpt en vraagt zij iedereen één keer per week een coronazelftest te doen en een eventueel positief resultaat met gedaagde te delen. Eiser vordert dat gedaagde hem moet toelaten op zijn werk en subsidiair dat gedaagde hem zijn loon moet uitbetalen vanaf 1 december 2021 tot het rechtsgeldig einde van het dienstverband.

Ktr. Rechtbank Midden-Nederland 20 januari 2022, IT 3780; ECLI:NL:RBMNE:2022:91 (Beveiligingscamera) Kort geding. De achtertuinen van partijen grenzen aan elkaar. Gedaagde heeft een camera aan de achtergevel van zijn woning bevestigd. Eiser stelt dat deze camera op zijn achtertuin is gericht en daardoor inbreuk maakt op zijn privacy / persoonlijke levenssfeer. Eiser vordert dat de camera in kwestie wordt verwijderd. De kantonrechter oordeelt dat het spoedeisend belang bij toewijzing van de vordering ontbreekt omdat de camera al ongeveer tweeënhalf jaar geleden is geplaatst. Ook indien spoedeisend belang wel zou worden aangenomen, is niet aannemelijk dat er sprake is van een onrechtmatige op de privacy / persoonlijke levenssfeer van eiser inbreukmakende situatie. Onderzoek ter plaatse heeft bewezen dat de camera slechts de tuin van gedaagde in beeld brengt. Wanneer deze handmatig flink naar links wordt gedraaid, komt ook de erfafscheiding met een deel van de tuin van eiser in beeld. De enkele mogelijkheid dat de tuin van eiser voor een deel handmatig in zicht kan worden gebracht, is onvoldoende om de onrechtmatigheid van het plaatsen van de camera zonder meer aan te nemen. De vordering van eiser wordt afgewezen.

Ktr. Rechtbank Amsterdam 12 november 2021, IEF 20463, IT 3771; ECLI:NL:RBAMS:2021:6491 (inbreuk geheimhoudingsbeding) Werknemer doet met kennis uit de dataroom van zijn werkgever zelf een bod op een onderneming. Werkgever is hierachter gekomen door de e-mails van werknemers te lezen. De werkgever vordert een verklaring voor recht dat de vaststellingsovereenkomst rechtsgeldig vernietigd is en dat de ex-werknemers wanprestatie hebben gepleegd. De ex-werknemers vorderen een verklaring voor recht dat de werkgever onrechtmatig heeft gehandeld door zich toegang te verschaffen tot hun e-mail. De kantonrechter oordeelt dat het openen door werkgever van de e-mail van werknemers als een inbreuk op de privacy moet worden beschouwd.

Rechtbank Amsterdam 16 november 2021, IT 3760; ECLI:NL:RBAMS:2021:6571 (Stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden tegen Rijksarchivaris) De rijksarchivaris hoefde Stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden die onderzoek doet naar oorlogsmisdaden in de Tweede Wereldoorlog geen toegang zonder beperkende voorwaarden te verlenen tot het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR), omdat zijzelf geen slachtoffer is van oorlogsmisdaden. De onbeperkte toegang zoals eiseres die voorstaat en waarbij een verzoek om inzage ook niet nader hoeft te worden gespecificeerd, verhoudt zich niet tot het systeem van de wet en de beoogde bescherming van persoonsgegevens.

Hof Amsterdam 28 december 2021, IEF 20429; C/13/700785/KG ZA 2 1-323 (Noordkaap en Talpa TV tegen X) Zaak over het niet “volledig onherkenbaar” in beeld te brengen van X in een uitzending van het televisieprogramma “Undercover in Nederland” over misstanden in een kattenfokkerij. Zie [IEF 19385] en [IEF 20024]. Er wordt geoordeeld dat de blur wel voldoende was om X onherkenbaar te maken, en dat er dus geen dwangsom is verbeurd, zoals de voorzieningenrechter nog wel aannam. Het fokken van ‘designkatten’ die gewild zijn om hun uitzonderlijke uiterlijk zonder dat rekening wordt gehouden met de nadelen die dat voor hun welzijn oplevert is een maatschappelijke misstand. Het is de taak van de media het publiek daarover te informeren. De uitzending draagt daaraan bij, aldus het hof. Voorts is van belang dat in de uiteindelijke uitzending, ten opzichte van het in juli 2020 getoonde materiaal, aanpassingen hebben plaatsgehad die de totaalindruk van het item in voor gunstige zin hebben beïnvloed. Daartegenover staan, nog steeds, de belangen van dat haar persoonlijke levenssfeer wordt beschermd. Het hof ziet, gelet op al het voorgaande, geen aanleiding om de afweging tussen de zwaarwegende belangen van Noordkaap c.s. en die van anders te maken dan de voorzieningenrechter in het eerste kortgedingvonnis heeft gedaan. Er is dan ook geen grond om de vordering toe te wijzen voor zover die ziet op het verwijderen van de beschuldigingen. Ook de subsidiaire vordering (het laten meelopen van de banner) is, om dezelfde redenen, niet toewijsbaar.