IT 4673
15 november 2024
Uitspraak

Autobedrijf moet passendheid e-mailbeveiliging aantonen na frauduleuze betaalinstructie door hacking

 
IT 4672
14 november 2024
Uitspraak

Geen inbreuk op persuitgeversrecht, auteursrecht en databankenrecht met nieuws-signaleringen

 
IT 4670
14 november 2024
Uitspraak

Uitingsvrijheid hoeft niet te worden beperkt ten behoeve van privacybescherming

 
IT 264

Amerikaanse overheid kaapt domeinnamen zonder waarschuwing: internetcensuur?

Met bijzondere dank aan Kim Crijns, SOLV voor deze bijdrage. Afgelopen maand heeft de Immigration and Customs Enforcement (ICE), onderdeel van het Department of Homeland Security (Binnenlandse Zaken) een groot aantal domeinnamen van vermeende “piraterijsites” in beslag heeft genomen.

De Amerikaanse overheid is een grootscheepse actie - “Operation in Our Sites” - begonnen tegen websites die zich schuldig zouden maken aan piraterij door auteursrechtelijk beschermd materiaal of namaakproducten aan te bieden. Bezoekers van deze websites krijgen dan de volgende mededeling te zien, waarbij wordt verklaard dat de domeinnaam in beslag is genomen door ICE:
 

Afgelopen Valentijnsdag zijn 18 domeinnamen in beslag genomen, omdat volgens ICE namaakproducten op de bijbehorende websites werden verkocht, zoals kettingen en armbanden van bekende merken van Tiffany & Co.en Chanel. Dit wordt door de ICE de “vierde fase” genoemd van de Operation in Our Sites, omdat ook al in februari 10 domeinnamen van sportsites die sportevenementen zouden gaan streamen in beslag genomen, in november 2010 maar liefst 82 domeinnamen in beslag werden genomen van websites met namaakproducten een website met links naar muziek, en in juni 2010 nog 9 domeinnamen in beslag werden genomen van websites waarop films werden aangeboden. In totaal zijn dus 119 domeinnamen in beslag genomen door de Amerikaanse overheid.

Wat is er mis met de inbeslagname van domeinnamen waarop (vermeende) illegale activiteiten worden verricht? In principe niets natuurlijk, tenzij deze inbeslagnames worden goedgekeurd door een federale rechter zonder vooraf een waarschuwing te geven aan de houder van de domeinnaam en bijbehorende website en er geen mogelijkheid wordt geboden aan de houders om zich (vooraf) hier tegen te verdedigen. Je kunt je ook afvragen in hoeverre het in beslag nemen van domeinnamen proportioneel is. Het gaat de ICE immers om het bestrijden van de illegale inhoud van de websites, niet om de domeinnamen zelf.

Opmerkelijk is ook dat zich in het lijstje van bovenstaande sportsites zich een Spaanse website bevond onder de domeinnamen rojadirecta.com en rojadirecta.org. De sportsite linkte naar verschillende streams van sportevenementen van grote Amerikaanse competities zoals de NBA, MLB en NFL. Hoewel de Spaanse rechter tot twee keer toe oordeelde dat de site legaal is, werd de site toch in beslag genomen door de Amerikaanse overheid.

Hoe dat kan? De topleveldomeinen .org, .net en .com worden allemaal gerund door Amerikaanse bedrijven, en vallen dus onder de Amerikaanse jurisdictie. Je kunt je wel afvragen hoe effectief deze blokkeringsacties van de Amerikaanse overheid daadwerkelijk zijn. Omdat alleen .com, .org en .net-domeinnamen in beslag worden genomen na gerechtelijk bevel door de ‘registry’, de beheerder van een topleveldomein, is een deel van de geblokkeerde sites weer bereikbaar onder URL’s die niet aan de VS toebehoren. De Spaanse website is nu namelijk nog wel bereikbaar via de domeinen rojadirecta.es, rojadirecta.me, rojadirecta.in.

Overigens is een ‘registry’, zoals de Public Interest Registry (PIR) bij die het org.domein beheert (vergelijkbaar met onze SIDN) met een bevel van de rechter gedwongen om per direct de IP-nummers die verwijzen naar de domeinnaam uit hun DNS-server te halen en te vervangen door een IP-adres van de ICE.

De senator Ron Wyden van de Democraten uitte zijn zorgen over het feit dat websites worden overgenomen door de ICE en domeinnamen per direct in beslag worden genomen zonder waarschuwing (via een gerechtelijk bevel) door de registry.

Hij stelt kritische vragen aan John Morton, de directeur van ICE, zoals of er vóór de inbeslagname rekening gehouden wordt met de legaliteit van een website, en welke standaarden buitenlandse landen moet hanteren voordat besloten wordt een domeinnaam in beslag te nemen op grond van schending van de Amerikaanse wet. Dezelfde senator stak overigens al eerder een stokje voor het omstreden wetsvoorstel Combating Infringement and Counterfeits Act.

Bovenstaande situatie doet mij denken aan de omstreden “Three-strikes-out-wet” in Frankrijk die nu van kracht is. In dit wetsvoorstel werd voorgesteld om een niet rechtelijke instantie, de Hadopi, de bevoegdheid te geven illegale filesharers van het internet zou halen voor een periode van maximaal een jaar. Dit laatste zou dan echter pas gebeuren na 2 waarschuwingen. De Franse Hoge Raad keurde het wetsvoorstel van de “three-strikes-out” goed, maar onder de voorwaarde dat de rechter –en dus niet Hadopi - beslist of iemand al dan niet van het internet afgesloten wordt, na 2 waarschuwingen. Zelfs bij deze omstreden three-strikes-out wet is dus sprake van 2 waarschuwingen die vooraf worden gegeven.

Ook in het Verenigd Koninkrijk heeft de Serious and Organised Crime Agency (SOCA) onlangs een plan bedacht om de bevoegdheid aan Nominet,de beheerder van de uk.domeinen, te geven domeinnamen zonder waarschuwing in beslag te nemen waarop websites actief zijn die illegale activiteiten zouden verrichten (zoals het verkopen van namaakproducten). Ik sluit dit bericht graag af met de wijze woorden van senator Ron Wyden:

In contrast to ordinary copyright litigation, the domain name seizure process does not appear to give targeted websites an opportunity to defend themselves before sanctions are imposed. As you know, there is an active and contentious legal debate about when a website may be held liable for infringing activities by its users. I worry that domain name seizures could function as a means for end-running the normal legal process in order to target websites that may prevail in full court. The new enforcement approach used by Operation In Our Sites is alarmingly unprecedented in the breadth of its potential reach.

Lees hier en hier het bericht van de ICE.
Lees hier het bericht van senator Ron Wyden.
Bronnen: www.ice.gov/index.htm, www.techdirt.com, www.wired.com, www.dhs.gov/index.htm, www.torrentfreak.com, www.arstechnica.com.

IT 263

SGOA en conflict procesbegeleiding

Stichting Geschillenoplossing Automatisering heeft haar website vernieuwd. Een interessant nieuw product van SGOA is procesbegeleiding. "Bij ICT conflict procesbegeleiding wordt een bovenpartijdige regierol ingericht om bestaande conflicten (binnen lopende projecten) op te lossen en/of dreigende conflicten te voorkomen. Een SGOA proces begeleider kan een in ICT gespecialiseerde jurist zijn, maar ook een ICT deskundige die ruime ervaring heeft met geschiloplossing in complexe ICT projecten; de vraag is waar partijen het accent op willen leggen." Voor meer informatie zie hier.

IT 262

'Kritiek op ARBIT komt vooral vanuit ICT~Office'

Branchevereniging ICT~Office heeft geen recht van spreken als de organisatie vindt dat de aangepaste voorwaarden voor ict-leveringen aan het Rijk (Arbit) onevenwichtig zijn. Dat meent ict-jurist Walter van Holst in een opiniestuk op Computable.nl (red. ook hier onder IT 261). In dat artikel verwijst hij indirect naar de ICT~Office-leveringsvoorwaarden die volgens veel mensen onevenwichtig zijn. Naast zijn werk bij dienstverlener Mitopics is Van Holst betrokken bij programmabureau Nederland Open in Verbinding (NOiV).

lees meer op: Computable

IT 261

Schrappen artikel 59 verbetert balans in ARBIT

met toestemming van Walter van Holst, Mitopics gepubliceerd, bedankt voor deze bijdrage van Computable.

De nu iets meer dan een week geleden gepubliceerde wijzigingen in de Arbit-modelovereenkomsten blijven de pennen beroeren. Daarbij worden vergaande uitspraken niet geschuwd, zoals afgelopen vrijdag toen op de Computable website door een tweetal advocaten van Kennedy van der Laan gesteld werd dat met name het buiten werking stellen van artikel 59 Arbit in strijd zou zijn met beleid en aanbestedingsrecht. In dit artikel een aantal fundamentele kanttekeningen bij deze stelling.

Allereerst een aantal feitelijke onjuistheden. De auteurs stellen dat open source een technologisch fenomeen is. Open source software is primair een juridisch en commercieel fenomeen: de voorwaarden voor het gebruiksrecht zijn fundamenteel anders. Dat heeft tot gevolg dat verdienmodellen een ander karakter krijgen. Twee tamelijk voor de hand liggende voorbeelden: het closed source kantoorautomatiseringspakket Oracle Open Office is grotendeels op dezelfde onderliggende broncode gebaseerd als het open source kantoorautomatiseringspakket LibreOffice. Ook de Websphere applicatieserver van IBM en Apache Geronimo delen op gelijksoortige wijze hun DNA.

Verder is een vrijwaring niet meer dan de garantie aan de afnemende partij dat in het geval derden menen aanspraken te hebben op de afnemer, leverancier dergelijke aanspraken af zal handelen. Het is dus altijd mogelijk om een dergelijke garantie af te geven, ook voor software die van derden afkomstig is. Natuurlijk brengt een dergelijke vrijwaring risico's met zich mee voor de leverancier. En als deze niet afgewenteld kunnen worden op een toeleverancier of verzekerd kunnen worden, kan er een restrisico overblijven wat voor een beursgenoteerde onderneming onaanvaardbaar is. Maar het zijn van een beursgenoteerde onderneming is een keuze. In essentie dus een commercieel/boekhoudkundig vraagstuk. Het door Sleeking en Westerdijk genoemde Red Hat heeft dit in zekere zin elegant opgelost door de vrijwaring in tijdsduur te relateren aan de duur van de onderhouds- en ondersteuningscontracten, maar er zijn ook andere oplossingen denkbaar.
Onbegrijpelijk is de stelling van Sleeking en Westerdijk dat het schrappen van uitsluitend voor open source leveranciers geldende aanvullende onderzoeksverplichtingen op de een of andere manier bevoordeling van dergelijke leveranciers zou zijn. Alle overige bepalingen in de ARBIT zijn namelijk net zo goed van toepassing op open source leveranciers als op die van meer klassiek gelicenseerde software.

De plank misslaan
Ook over de uitvoeringsagenda Nederland Open in Verbinding slaan de auteurs de plank helaas mis. Ik citeer doelstelling 3 van het Actieplan Nederland Open in Verbinding:

‘... bevorderen van een gelijk speelveld op de softwaremarkt en voorts het bevorderen van de innovatie en de economie door het gebruik van open source software krachtig te stimuleren en bij opdrachten de voorkeur te geven aan open source software bij gelijke geschiktheid.'

Hoe die voorkeur bij gelijke geschiktheid vormgegeven dient te worden is aan de betrokken overheden gelaten. Wellicht niet wat Sleeking en Westerdijk voor ogen hadden, maar het is denkbaar dat overheden het door hen aangesneden bezwaar tegen een onbeperkte vrijwaring voor open source software tegemoet komen door in die gevallen een andere vrijwaring te vragen dan de huidige van artikel 8 ARBIT en dus nog verder gaan dan de huidige volstrekt gelijke behandeling van leveranciers van klassiek gelicenseerde en die van open source gelicenseerde software.

Dat het sinds 2007 staande beleid verenigbaar is met het Europees aanbestedingsrecht staat buiten kijf, we hebben het immers over voorwaarden en verdienmodellen, iets waar leveranciers ook zelf een keuze in hebben. Sterker nog, in een onlangs door de Europese Commissie gepubliceerd Groenboek over de modernisering van het EU-beleid inzake overheidsopdrachten wordt expliciet erkend dat overheden hun inkoopmacht aan mogen wenden om maatschappelijke doelstellingen na te streven.

Tenslotte moet opgemerkt worden dat de kritiek op de Arbit voor een belangrijk deel vanuit ICT~Office komt. In het licht van de onevenwichtigheid van de ICT~Office voorwaarden heeft de mening van ICT~Office hierin evenveel gezag als die van een legbatterijhouder over het dierenwelzijn in de intensieve varkenshouderij.

Zonder de Arbit boven kritiek te verheffen zou ik willen stellen dat deze een fundamentele bijdrage kunnen leveren aan het opdrachtgeverschap van overheden. De Arbit zijn een grote stap voorwaarts, juist doordat deze niet alleen risico's beleggen, maar ook maatregelen benoemen om ze te beheersen. Het is daarbij inherent aan inkoopvoorwaarden dat risico's niet in de eerste plaats op de schouders van de verwervende partij drukken. Daarbij bevatten de Arbit aanknopingspunten voor partijen om hun rollen volwaardig in te vullen, bijvoorbeeld door nadrukkelijk de informatie-uitwisseling en de adviseursrol van leveranciers te benoemen.

BRON: Computable

IT 260

App Store: het verweer

De ITenRecht redactie heeft de hand weten te leggen op het verweer in oppositie van APPLE tegen het niet-registreren van het merk APP STORE in Amerika. Gewezen wordt op dat de term nu al een 'generic term' is - vergelijkbaar met bijvoorbeeld walkman, wat voorheen een merk was en nu als soortnaam doorgaat voor een "mobiel cassettespeler".

APPLE: De termen App en Store zijn niet zo algemeen dat er geen exclusieve rechten verkregen zouden kunnen worden. Windows - appellant in deze - zou volgens apple beter moeten weten: window betekent immers 'raam'. Het gaat erom welke betekenis de meerderheid van het relevantie publiek aan de term geeft. Zo nu ook Apple. Een applicatiewinkel van Apple, dat wordt door mensen gekoppeld aan de term AppStore.

Voor de documenten: (eerdere) registratie, oppositie en verweer... 

Het woordenboekcriterium wordt ook in de strijd gegooid; het staat er (redactie: nog) niet in, dus dat staat een merkenrechtelijke registratie niet in de weg:

While Microsoft goes to great lengths to identify alleged dictionary definitions for “app” and “store,” absent from its motion are dictionary definitions for the term “APP STORE” as a composite term.  Dr. Leonard was likewise unable to identify any traditional dictionaries defining the term APP STORE.  Leonard Dec. ¶ 36. Significantly, when he searched non-traditional dictionaries, Dr. Leonard discovered definitions for APP STORE, the vast majority of which defined the term  as referencing Apple’s groundbreaking online software marketplace.  Id. at ¶ 41. (pagina 17)

De redenering van Microsoft mist, zo concludeert Apple, steekhoudende argumenten, bewijs en expertise:

Microsoft, seeking to avoid highlighting an issue of  fact at all costs, offers the Board only specific instances of uses of the term APP STORE which Microsoft contends are generic uses.  What is missing from Microsoft’s submission is any evidence, expert or otherwise, regarding whether such uses represent a majority of the uses of the term or simply a small, inconsequential subset of how the relevant public uses the term APP STORE.  Microsoft’s failure to assess the universe of uses of the term APP STORE alone warrants the denial of its motion.  This is because without such an assessment Microsoft misses the forest for the trees,  and cannot possibly meet its burden of showing that a majority of the relevant public understands the term APP STORE to be generic.   See Leonard Dec. ¶ 43 (Mr. Durrance “selectively chose his evidence and submitted only those pieces of evidence that he concluded were helpful to his argument that APP STORE is a generic term.  This approach is antithetical to scientific analysis, including linguistic analysis.”). (pagina 18)

Een expert wordt aangehaald voor de interpretatie van het begrip AppStore online:

Dr. Leonard analyzed references to APP STORE appearing in The Corpus of Contemporary American English (“COCA”), an online collection of over 410 million words of popular texts from such publications as The New York Times,  Popular Mechanics,  Newsweek,  The Chicago Tribune, and  PCWorld during the years 1990-2010.  Id. ¶¶ 11, 13, 23, 31.  Dr. Leonard explains, “COCA is a ‘balanced’ corpus, meaning that it includes an equal number of texts and words from a wide variety of popular publications each year; as such, it is accepted among experts in the field of sociolinguistics as representative of current language use.”  Id ¶ 13.  Dr. Leonard’s review of this database established that  88% of the references to APP STORE in that database constitute references to Apple’s APP STORE service. (pagina 24)

Het is nu aan het USPTO Trial & Appeal Board om de knoop door te hakken.

Voor de registratie van het merk APP STORE klik hier of hier(pdf)
Gek genoeg is de term APPSTORE (let op zonder spatie) al "abandoned" klik hier of hier(pdf)
Voor de oppositie van Windows klik hier
Voor het verweer van Apple klik hier

IT 259

Is het databankenrecht wel geschikt ter bescherming van online databanken tegen specialistische zoekmachines

Mark Jansenmet dank aan Mark Jansen, Dirkzwager voor deze bijdrage.

 Uitgebreid en opiniërend overzichtsartikel over de toepasbaarheid van het databankenrecht op online databanken, in het bijzonder in verband met het ‘parasiterend’ gebruik van online databanken. Het artikel was reeds afgerond voordat op 16 februari 2010 bekend werd dat het Hof ’s-Gravenhage inzake Gaspedaal voornemens is prejudiciële vragen te stellen (IEF 9415). In verband met dat voornemen is dit artikel nu sneller gepubliceerd.

De vragen van het Gerechtshof zien met name op de uitleg van de begrippen herhaald en systematisch hergebruiken van gegevens uit een databank. In dit artikel wordt ook aan andere problemen rondom de bescherming van online databanken aandacht besteed die mogelijk in een volgende procedure voor vragen aan het Hof van Justitie in aanmerking komen.

De conclusie van het artikel is dat het databankenrecht niet toegespitst lijkt op de bescherming van online databanken, nu belangrijke begrippen toegespitst lijken te zijn op de bescherming van statische in plaats van op dynamische databanken. De gesignaleerde knelpunten in de Databankenwet stellen de rechters voor een onmogelijke opgave. Het effect is dat eenduidige criteria niet te formuleren zijn en de rechtszoekende in grote onzekerheid blijft verkeren. Dat is onwenselijk en zal ook niet beoogd zijn met de invoering van regels ter bescherming van databanken. De oplossing zal naar mijn mening gezocht moeten worden in aanpassing van de regels. Dat vraagt om een Europees initiatief.

Lees het volledige artikel hier (in pdf) of hier (in tekst).

IT 258

Nieuw platform voor escrow bedrijven van start

International Software Escrow Association (ISEA) bundelt krachten van kwalitatieve escrow leveranciers Amsterdam, 1 maart 2011.

Onlangs is de International Software Escrow Association (ISEA) van start gegaan. De initiatiefnemers van het platform bestaan uit zes ervaren escrow bedrijven, t.w. Escrow Europe Scandinavia, Escrow Europe South Africa, InnovaSafe (USA), Logitas (Frankrijk), SES (UK) en Escrow4all (NL). --- Voor het volledige bericht verwijs ik u graag naar de bijlage (lees meer).

Persbericht
 
Nieuw platform voor escrow bedrijven van start
International Software Escrow Association (ISEA) bundelt krachten van kwalitatieve escrow leveranciers
 
Amsterdam, 1 maart 2011 – Onlangs is de International Software Escrow Association (ISEA) van start gegaan. De initiatiefnemers van het platform bestaan uit zes ervaren escrow bedrijven, t.w. Escrow Europe Scandinavia, Escrow Europe South Africa, InnovaSafe (USA), Logitas (Frankrijk), SES (UK) en Escrow4all (NL).
 
De doelstellingen van ISEA bestaan uit:
1.       Samenwerking en synergie binnen de escrow branche stimuleren in het voordeel van (potentiële) afnemers en gebruikers van escrow diensten;
2.       Opzetten van kwaliteitsstandaarden en richtlijnen voor ISEA leden en haar cliënten;
3.       Bieden van een kennis uitwisselplatform om de hoogste professionele standaard in escrow dienstverlening te bieden;
4.       Opstellen van een protocol voor ISEA leden om op een consistente basis gezamenlijk escrow diensten te leveren aan (internationale) cliënten;
5.       Monitoren van markt ontwikkelingen en waar nodig gezamenlijk daarop inspelen.
 
Tussen de ISEA leden bestaan op ad-hoc basis al samenwerkingsverbanden. Bijvoorbeeld voor het bieden van fysieke opslagfaciliteiten van broncode depots buiten eigen landgrenzen. Daarnaast voeren leden verificaties voor elkaar uit conform hoogwaardige standaarden. Denk hierbij aan een escrow regeling onder Amerikaans recht voor een in Nederland gevestigde ISV.
 
Andrew Stekhoven, Voorzitter van ISEA: “Software escrow opereert in een niche markt. Daarom is bundeling van krachten op mondiaal niveau niet alleen een logische zet maar ook een must. Ieder ISEA lid behoudt haar eigen identiteit en propositie, maar heeft toegang tot een internationaal netwerk van gelijkgestemde escrow bedrijven die kwaliteit en klantgerichtheid hoog in het vaandel hebben.”
 
Herman Kui, Commercial Director van Escrow4all: “Iedereen kan met een gelikte website zich escrow agent noemen. Daarom is een internationale kwaliteitsstandaard een prettig houvast voor potentiële opdrachtgevers. De founder members willen voor de toelating tot het platform een aantal criteria en een gedragscode opstellen. Escrow bedrijven die lid zijn leveren diensten aan tenminste 500 organisaties en moeten full service actieve escrow diensten bieden.”
 
Voor meer informatie: www.internationalsoftwareescrow.com
 
 
-- einde --

Over Escrow4all
Escrow4all biedt full-service escrow diensten – zoals Software Escrow, SaaS Escrow, Knowledge Escrow en uitgekiende verificatiediensten – aan iedere organisatie die serieus en professioneel om gaat met IT-risico management vraagstukken. Met ruim 50 manjaren ervaring in alle disciplines van escrow dienstverlening, is het team van Escrow4all de absolute kennis leider in Nederland. In die hoedanigheid creëert Escrow4all met kwalitatieve oplossingen en doordachte processen meerwaarde voor haar klanten.
 
Contactgegevens
 
ESCROW4ALL B.V.
Herman Kui, Commercial Director
020 - 3420 250 / 06 - 1180 1155
 
(Engelstalig)
International Software Escrow Association (ISEA)
Andrew Stekhoven
andrew.stekhoven@escroweurope.co.za

Voor het persbericht klik hier (pdf)

IT 257

Webwinkel past niet in bestemmingsplan

Met dank aan mr. Juliette Kager, Wisemen voor deze bijdrage.

De gemeente Abcoude is een procedure gestart tegen een webwinkel omdat deze in een woning gevestigd is. Het bestemmingsplan staat detailhandel niet toe, zo beweert de gemeente. De webwinkel verkoopt fietsen via internet. Er is bezwaar gemaakt tegen het verkeer dat hierdoor wordt aangetrokken. Volgens de webwinkel worden er gemiddeld 4,5 fiets per week verkocht, en bevinden zich meer bedrijven in de straat waar vanuit de webwinkel wordt gedreven.

Wanneer is een webwinkel een ‘echte’ winkel? Wanneer kun je verkoop via het internet als detailhandel kwalificeren?

Ruimtelijke uitstraling van de activiteiten

In een uitspraak uit 2006 (Voorzieningenrechter Rb Leeuwarden 4 oktober 2006, LJN: AY9631, AWB 06/2072 en 06/2086) is eerder over de verkoop van fietsen vanuit een woning geoordeeld. Toen werd meegewogen welke ruimtelijke uitstraling van de activiteiten uitgaat, zoals – naast de mogelijkheid van het bezorgen van fietsen – het ter plaatse afhalen van een gekochte fiets door een koper, en het te koop aanbieden van fietsen op het bewuste adres. Ook het aantal verkeersbewegingen is in de procedure aan de orde gekomen. De rechter oordeelde dat de fietsen niet louter via het internet werden verkocht, en er sprake was van een detailhandelsactiviteit vanuit een perceel met woonbestemming, waardoor er sprake was van strijdigheid met het bestemmingsplan.

In een eerdere uitspraak van de Raad van State (Raad van State 15 februari 2006, LJN: AV1819,  200502806/1) aangaande de verkoop van auto’s vanuit een perceel met woonbestemming – vermeld op internet en in de Gouden Gids – is bepaald dat ook een gering aantal auto’s dat wordt gestald op het achtererf, en de omstandigheid dat deze niet ter plaatse worden verkocht, verboden is volgens de planvoorschriften.

Bedrijf-aan-huis-beleid

Een gemeente kan een bedrijf-aan-huis-beleid hanteren waarbij de vestiging van bedrijven in detailhandel en ambachtelijke bedrijven met verkoopactiviteiten alleen mogen plaatsvinden in daartoe geschikte gebieden. Zo’n beleid verzet zich tegen de ook detailhandel omvattende bedrijfsactiviteiten in een woning. Hiervoor heeft de gemeente specifieke winkelcentra en de gebieden waar een vermenging van functies ingevolge het bestemmingsplan mogelijk is aangewezen.

Het voorgaande heeft tot gevolg dat niet snel een ontheffing voor het vestigen van een bedrijf aan huis, dat wil zeggen voor het verrichten van bedrijfsactiviteiten in een perceel met woonbestemming, wordt verleend.

Bestemmingsplan 

In gebieden met uitsluitend een woonbestemming worden handelsactiviteiten geweerd. Als de gemeente Abcoude in beroep bij de Raad van State weer in het gelijk wordt, ziet het er somber uit voor deze webwinkelier. Dan zal hij de handelsactiviteiten via zijn webshop en de woonbestemming van zijn huis fysiek moeten scheiden.

Conclusie 

Indien er geen definitie van ‘webwinkel’ in een bestemmingsplan wordt opgenomen, zal men te rade moeten gaan bij de definities van ‘detailhandel’, ‘groothandel’, ‘beroep of bedrijf aan huis’ (met ‘kantoor’ of ‘bedrijfsruimte aan huis’). Een gemeente heeft hiervoor doorgaans beleid ontwikkeld, waardoor detailhandel in winkelstraten, en groothandel op bedrijventerreinen thuis kunnen horen. Opletten dus voordat u in dezelfde positie als de webwinkel voor fietsen terechtkomt!

Opmerkelijk is dat terwijl de Europese Unie bezig is het webwinkelen voor webwinkeliers en consumenten te vereenvoudigen door uniforme regels aan alle lidstaten op te leggen, deze lokale webwinkelier zich juist geplaatst weet voor moeilijkheden vanwege het bestemmingsplan.

mr. Juliette Kager, Wisemen
16 februari 2011

IT 256

ICT~Office: ARBIT rammelt aan alle kanten

Dat zegt Peter van Schelven, juridisch adviseur bij branchevereniging ICT~Office. Het is goed dat artikel 59 over aanvullende herkomstonderzoek is geschrapt, maar de wijziging is niet doordacht.

'Dergelijk onderzoek is godsonmogelijk. De software is in de gemeenschap ontwikkeld en vaak is niet te achterhalen wie welk auteursrecht heeft. Het is vaak al lastig te bepalen of jouw deel van de software voldoende origineel is om zelf auteursrechtelijke aanspraak te kunnen maken.'

Zo bericht Computable hier. Meer dossiers Computable.

 

 

IT 255

Boetes

Coen Drion heeft een lezenswaardige column geschreven in het Nederlandse Juristenblad over boetes. Hij concludeert onder meer dat een boete uit meer kan bestaan dan het betalen van een geldsom, wat onverwachte gevolgen kan hebben: "Denk bijvoorbeeld aan een bepaling in een software-ontwikkelingscontract waarbij de leverancier de broncode moet verschaffen in geval van (ontbinding van het contract wegens) zijn wanprestatie. Ik denk dat weinigen zich realiseren dat dit als een boetebepaling kan kwalificeren, met alle bovenstaande consequenties, tenzij men al Haviltexend zou kunnen betogen dat hier echt geen aansporend of schadevergoedend element in te ontwaren is."

Lees de column hier.