De Schrems II uitspraak [IEF 19327] is uitgebreid besproken in verschillende vaktijdschriften en andere media. De uitspraak was niet onverwacht maar leidde wel tot vele praktische en meer principiële vragen over wat we moeten met gegevensbescherming in een wereld waarin landsgrenzen er steeds minder toe doen. In deze bijdrage uit het Tijdschrift voor Internetrecht gaan Gerrit-Jan Zwenne, hoogleraar Recht en de informatiemaatschappij aan de Universiteit Leiden en advocaat bij Pels Rijcken, en Berend van der Eijk, advocaat bij Bird & Bird, in op de uitspraak en de betekenis ervan voor de rechtspraktijk.

Lees hier verder via zwenneblog.

Rechtbank Limburg 24 februari 2021, IT 3440, ECLI:NL:RBLIM:2021:1700 (Intrum tegen gedaagde) Intrum stelt dat tussen Energiedirect en gedaagde een online overeenkomst is gesloten. Energiedirect heeft op grond van deze overeenkomst energie geleverd aan het adres van gedaagde. Gedaagde stelt daartegenover dat hij woonde in een bedrijfswoning op het desbetreffende adres en dat alle aansluitingen voor de energie zich bevonden in het bedrijfspand van een BV. Volgens hem is aan deze BV de energie geleverd en is daardoor niet hij, maar de BV contractspartij. De rechtbank wijst de vorderingen van Intrum af omdat deze niet genoeg is ingegaan op de verweren van gedaagde.

Rechtbank Noord-Nederland 1 maart 2021, IT 3438, ECLI:NL:RBNNE:2021:738 (Verzoekers tegen RIEC Noord-Nederland en gemeente Leeuwarden) Verzoekers hebben een verzoek ingediend bij het RIEC Noord-Nederland tot inzage van persoonsgegevens op grond van de AVG. Hierna zijn verzoekers geïnformeerd dat hun verzoek in behandeling zou worden genomen, maar is nagelaten om een besluit te nemen. Verzoekers zijn vervolgens naar de rechtbank gestapt om afgifte van hun persoonsgegevens te vorderen. Deze verklaart daarentegen dat het RIEC Noord-Nederland niet als procespartij kan worden gekwalificeerd omdat zij geen zelfstandige entiteit is. Het RIEC is een samenwerkingsverband van verschillende conventpartners. Hierdoor hadden verzoekers hun verzoek aan alle betrokkenen moeten richten.

Reactie op Rechtbank Den Haag 17 februari 2021, ECLI:NL:RBDHA:2021:1266 (Sisvel v. Oppo en Wiko) [IEF 19778] en [IT 3413]

Op 27 mei 2020 wees de rechtbank een tussenvonnis in de zaken van Sisvel tegen Oppo en Wiko. De rechtbank kwam in dat vonnis tot de slotsom dat de door Sisvel ingeroepen conclusies van het standaard essentiële octrooi (EP 1 129 536) nietig zijn (ECLI:NL:RBDHA:2020:4632) [IEF 19293].
Oppo en Wiko hebben te kennen gegeven dat zij hun vordering tot vernietiging van het octrooi voorwaardelijk wensen te maken. De rechtbank verstaat vervolgens die voorwaarde aldus, dat mocht de rechtbank eerst de inbreuk, uitgaande van een geldig octrooi, beoordelen en bevinden dat daarvan geen sprake is, het niet nodig is dat de rechtbank ook nog de geldigheid van het octrooi beoordeelt.
Lees verder.

Voetbal en direct marketing, cookies, telemarketing: welke ontwikkelingen kunnen we verwachten op het gebied van ePrivacy? Op donderdag 22 april geeft Herwin Roerdink (partner bij Vondst Advocaten) een update over ePrivacyverordening en actualiteiten ePrivacy.

Enkele punten die aan de orde komen:
- Update over de EPV en het standpunt van de EDPB
- Wat betekent Voetbal TV voor direct marketing
- De toekomst van cookies
- Nieuwe regels rond telemarketing

In één uur weer op de hoogte, tussen de bedrijven door. Kortom: zet je laptop klaar, schuif aan en blijf op de hoogte!

Als een auteursrechthebbende doeltreffende technische maatregelen neemt (of laat nemen) om framed hyperlinken van zijn werk te voorkomen, is dergelijk framen een nieuwe ‘mededeling aan het publiek’. Daarvoor is aparte toestemming nodig, aldus het Hof van Justitie van de Europese Unie [IEF 19815]. Een auteur kan dus zelf bepalen of derden zijn werken mogen framen op internet.

Zie de bijdrage van Dirk Visser op Mr-online.nl.

HvJ EU 9 maart 2021, IEF 19815, IT 3435, IEFbe 3194; ECLI:EU:C:2021:181 (VG Bild-Kunst tegen SPK) VG Bild-Kunst is een organisatie voor het collectieve beheer van auteursrechten op het gebied van beeldende kunsten in Duitsland. De Stiftung Preußischer Kulturbesitz (SPK) is een Duitse stichting voor cultureel erfgoed. De twee partijen botsten met elkaar bij het aangaan van een licentieovereenkomst omdat VG Bild-Kunst daarin een bepaling wilde laten opnemen die SPK zou verplichten om doeltreffende technische voorzieningen te treffen tegen het framen van werken en materialen door derden. SPK wilde hier niet in meegaan. Het Duitse Bundesgerichtshof stelde als prejudiciële vraag aan het Hof of het opnemen van een met toestemming van de rechthebbende werk op een website als een mededeling aan het publiek moet worden gezien indien daarmee voorzieniningen tegen framing worden omzeild. Het Hof heeft deze vraag nu positief beantwoord.

HR 5 maart 2021, IEF 19811, IT 3434, 20/01382 (Digital Revolution tegen Media Concept) [Vervolg op IEF 19027]. Lopende cassatieprocedure. Media Concept biedt, net als Digital Revolution, online inkt- en tonercartridges aan en maakt hiervoor reclame via Google Shopping, waarbij zij met een lagere prijs adverteert dan te zien is als haar website rechtstreeks wordt benaderd. Digital Revolution meende dat er sprake zou zijn van misleiding, oneerlijke handelspraktijken en ongeoorloofde vergelijkende reclame. Zij werd echter door zowel de voorzieningenrechter als in hoger beroep niet in het gelijk gesteld. Procureur-generaal Wissink stelt in deze conclusie de beslissing van het Hof Arnhem-Leeuwarden in het gelijk en verzoekt de Hoge Raad tot verwerping van het cassatieberoep van Digital Revolution.

Vzr. Rechtbank Den Haag 24 december 2020, IT 3433, ECLI:NL:RBDHA:2020:14372 (Küchenwelt tegen gedaagde) Küchenwelt is een bedrijf dat keukens verkoopt aan consumenten. Gedaagde heeft een keuken gekocht bij Küchenwelt. Nadat deze werd geleverd heeft gedaagde een negatieve recensie over Küchenwelt achtergelaten op Google Maps. Küchenwelt vordert van gedaagde dat hij deze recensie verwijdert en verwijderd houdt. De voorzieningenrechter stelt dat het hier gaat om een botsing tussen het recht op vrijheid van meningsuiting en het recht op de bescherming van eer en goede naam. In casu kan de vrijheid van meningsuiting echter niet rechtmatig ingeperkt worden door de bescherming van eer en goede naam. De rechtbank wijst daarom het gevorderde van Küchenwelt af.

HvJ EU 2 maart 2021, IT 3432, IEFbe 3191; ECLI:EU:C:2021:152 (Estland tegen H.K.) Beslissing op prejudiciële vragen. H.K. wordt in Estland vervolgd wegens diefstal, gebruik van de bankpas van een ander en geweldpleging tegen betrokkenen bij een gerechtelijke procedure. De Estse rechter heeft H.K. schuldig verklaard aan deze feiten op basis van informatie die zij verkreeg van een aanbieder van elektronische-communicatiediensten. H.K. ging hiertegen in hoger beroep. Hierop besloot de hoogste Estse rechterlijke instantie een aantal prejudiciële vragen voor te leggen aan het HvJ EU over in hoeverre een nationale regeling, in het kader van strafrechtelijk onderzoek, aan een overheidsinstantie toegang mag verlenen tot elektronische-communicatiegegevens die een gedetailleerd beeld van een gebruiker kunnen scheppen. Het HvJ EU verklaart dat een dergelijke regeling niet is toegestaan indien deze niet is beperkt tot het bestrijden van zware criminaliteit of het voorkomen van ernstige bedreigingen van de openbare veiligheid. Daarnaast moet de toetsing van een rechtmatige toegang tot gegevens niet gedaan worden door een instantie als het openbaar ministerie, maar door een meer onafhankelijke instantie.