Vzr. Rechtbank Rotterdam 31 mei 2021, IEF 20147, IT 3632; ECLI:NL:RBROT:2021:7869 (Dmarcian Europe tegen A) Kort geding. Verzet. De kern van het geschil tussen partijen is gelegen in de vraag wie de rechthebbende is van de intellectuele eigendomsrechten op de door gedaagde in het verzet ontwikkelde software. Met betrekking tot de samenwerking tussen partijen en ter zake van de intellectuele eigendomsrechten op ontwikkelde en te ontwikkelen software en de reikwijdte van de in verband daarmee verleende/te verlenen licenties zijn geen eenduidig vastgelegde afspraken voorhanden. Wat de juridische situatie is met betrekking tot het eigendom van het intellectueel eigendomsrechten op de huidige versie van de software is gelet op het voorgaande onduidelijk. Op voorhand kan evenwel niet worden uitgesloten dat er sprake is van een gezamenlijk auteursrecht. De onderhavige zaak leent onderhavige zich bij uitstek tot het treffen van een ordemaatregel. Eiser in verzet moet daarom binnen 24 uur de blokkade van (de medewerkers van) gedaagde in verzet tot de voor de uitoefening van haar bedrijfsactiviteiten vereiste (computer)systemen opheffen en opgeheven te houden totdat het onderzoek van de Ondernemingskamer is afgerond, of tot dat een gerechtelijk bodemvonnis is gewezen en in kracht van gewijsde is gegaan. De voorzieningenrechter verbindt hieraan de voorwaarde dat gedaagde in verzet in ruil hiervoor vanaf heden een vergoeding van 20% van de inkomsten uit de verkoop van de software aan eiser in verzet dient af te dragen.

De Vries & Metman, opgericht in 1995, is een toonaangevend octrooigemachtigdenkantoor met goed bereikbare kantoren in Amsterdam, Arnhem en Eindhoven. Met ruim dertig medewerkers, waaronder zeventien octrooigemachtigden, ondersteunen zij cliënten, van startups tot en met multinationals, maar ook universiteiten en andere onderzoekscentra. Verder werken zij veel samen met advocaten in octrooiprocedures voor de rechtbank en het gerechtshof in Den Haag.

Wegens snelle groei van de ICT praktijk is De Vries & Metman voor de vestiging in Eindhoven op zoek naar een: Europees octrooigemachtigde ICT/elektrotechniek.
Lees verder >>

HR 28 mei 2021, IT 3630; ECLI:NL:HR:2021:783 (Devante tegen Hascor) Devante is een dochtermaatschappij van Yildirim Holding, een onderneming die zich bezighoudt met de handel in onder meer ferrochroom. Hascor bestelde in 2015 een hoeveelheid van dit ferrochroom. Vanuit het juiste e-mailadres werd er, na de eerste e-mail, een tweede gestuurd met de inhoud dat de vorige e-mail fouten bevatte. Een derde e-mail verkondigde dat de fouten eruit gehaald waren en dat de factuur voldaan kon worden. Dit bleek achteraf een valse factuur. In de vraag of er bevrijdend is betaald, oordeelde het hof dat er sprake is van bijzondere omstandigheden van dien aard dat het aan Devante valt toe te rekenen dat Hascor de e-mail met factur voor echt heeft gehouden. Devante mocht dit redelijkerwijze ook doen. Met bijzondere omstandigheden wordt in dit geval geduid op het feit dat er telkens een andere verkopende partij vanuit Yildirim naar voren werd geschoven en de e-mails verstuurd zijn vanuit het juiste e-mailadres. Ook gezien de inhoud van de e-mails had Hascor geen reden om te twijfelen aan de echtheid hiervan. Het oordeel van het hof wordt door de Hoge Raad in stand gehouden. 

Höcker Advocaten zoekt versterking voor de sectie IE & media: een advocaat informatierecht (soft IP, media & privacy, fulltime, 40 uur) – 2 tot 6 jaar ervaring.

Het IE & media team richt zich op een breed spectrum aan zaken: intellectueel eigendomsrecht (met name auteursrecht en merkenrecht), mediarecht, onrechtmatige publicaties, ICT en privacy. Ook bedienen ze veel verschillende cliënten: van oudsher werken ze veel voor collectieve beheersorganisaties, maar ook internationale entertainmentbedrijven, softwareontwikkelaars, mediabedrijven en ngo’s rekenen ze tot hun klanten.
Lees verder >>

Rechtbank Amsterdam 18 augustus 2021, IEF 20145, IT 3629; ECLI:NL:RBAMS:2021:4308 (Eisers tegen Google) De eisers in deze zaak zijn een lid van de Tweede Kamer die beschikt over een nieuwskanaal, en een statutair bestuurder van dit kanaal. Beiden bezitten een YouTube account. Het geschil in deze zaak betreft verwijderde video's van een debat in de Kamer, waarbij eiser kritische vragen stelt aan de directeur infectieziektenbestrijding van het RIVM, en een interviewvideo die hierop volgde, waarin een deel van de Kamervideo te zien is. In de servicevoorwaarden van YouTube staat dat content verwijderd mag worden indien deze de overeenkomst schendt. Volgens het COVID-beleid is het niet toegestaan om misleidende medische informatie te verspreiden via het platform. Eisers stellen dat dit beleid niet geschonden is, omdat de Nederlandse gezaghebbende autoriteit op het gebied van infectieziekten aan het woord komt. Echter gaat de rechtbank mee in het verweer van Google, die blijft bij het standpunt dat de concrete uitlatingen in strijd zijn met het COVID-beleid. Nu Google de interviewvideo voorshands heeft mogen verwijderen, is de vordering tot terugplaatsing van die video niet toewijsbaar.

Rechtbank Den Haag, 21 april 2021; IEF 20144; ECLI:NL:RBDHA:2021:8955 (Sisvel tegen Wiko) Gedaagden in deze zaak zijn de rechtspersonen Shenzhen Tinno Mobile Technology, Wiko Sas, Wiko Benelux en Wiko Netherlands. Sisvel is de moedermaatschappij van de Sisvel-groep en beheert een uitgebreide octrooiportefeuille met octrooien van haarzelf en derden, waaronder het Europees octrooi EP 2 139 272 (hierna EP 272). Dit betreft een methode en systeem om een mobiele uitrusting aan een draadloos communicatienetwerk te koppelen. Sisvel vordert in deze zaak dat Wiko verboden wordt inbreuk te maken op het Nederlandse deel van het octrooi EP 272, alsmede het terugroepen van inbreukmakende producten en verwijzingen hiernaar. Wiko voert geen octrooi-rechtelijk verweer, maar beroept zich op het feit dat de rechtbank in een eerdere, gelijkluidende zaak [IEF 19556] tegen Sisvel heeft geoordeeld dat het Nederlandse deel van EP 272 geen stand kan houden. Hierover stelt de rechtbank dat in elke procedure afzonderlijk moet worden beoordeeld. Doordat deze derdenwerking als enige verweer wordt gevoerd, is de conclusie dat Wiko de vermeende inbreuk op EP 272 niet gemotiveerd heeft bestreden. De rechtbank zal daarom iedere beslissing aanhouden. 

Inhoudsopgave Computerrecht 2021-04

EDITORIAL
155 Europese samenwerking quo covid vadis? / p. 319. R. van den Hoven van Genderen

ARTIKELEN
156 De Wet open overheid: een verbetering van de digitale informatiehuishouding van de overheid? / p. 321
De Wet open overheid (Woo) ligt op dit moment bij de Eerste Kamer. Een kerndoel van die Woo is het vergroten van de actieve openbaarmaking van informatie door de overheid. Daarvoor is het van belang dat de digitale informatiehuishouding van de Nederlandse overheid wordt verbeterd en dat die informatie vervolgens eenvoudig digitaal wordt ontsloten. In dit artikel staat de vraag centraal in hoeverre de Woo voldoende kan bijdragen aan het realiseren van dat doel. A. Drahmann

HvJ Conclusie A-G 24 juni 2021, IT 3626; ECLI:EU:C:2021:518 (StWL tegen Interactive Media) StWL Städtische Werke Lauf en Interactive Media CCSP GmbH zijn beide energieleveranciers en hebben een geschil betreffende oneerlijke concurrentie door een reclameactiviteit. Interactive Media heeft een advertentie tussen e-mails van een gratis e-maildienst geplaats. Deze lijken weliswaar op reclame-mails, maar er is geen afzender en er kan ook geen actie mee uitgevoerd worden. Hierdoor blijven ze in de mailbox staan. Het Bundesgerichtshof heeft zich tot het Europese Hof gericht met prejudiciële vragen over de kwalificatie van dusdanige reclameactiviteiten. De vraag is hoe deze vorm van reclame gekwalificeerd moet worden en, als deze reclame als een e-mail gekwalificeerd wordt, of er dan sprake is van ongevraagde advertenties via e-mail. De A-G gaat in zijn conclusie uit van het functionele karakter van de desbetreffende e-mail en is van mening dat er sprake is van direct marketing. Deze komt in de privémailbox van gebruikers terecht en volgens de A-G is dit alleen toegstaan na voorafgaande toestemming van de ontvanger. 

HR Conclusie P-G 9 juli 2021, IT 3624; ECLI:NL:PHR:2021:713 (Stichting tegen HP) Stichting 123inkt-huismerk klanten is opgericht door de bestuurders van Digital Revolution, die de domeinnaam 123inkt.nl exploiteert. HP Nederland is onderdeel van de HP groep en brengt onder meer printers en cartridges op de markt. Printermodellen van na 2015 zijn standaard uitgerust met dynamic security, een authenticatiemethode die met periodiek veranderende parameters werkt. Deze parameters zijn omstreeks september 2016 aangepast, waardoor het niet meer mogelijk was om in die printers cartridges te gebruiken die niet van HP afkomstig waren. De Stichting vordert dat HP wordt verboden updates in de printer uit te voeren en foutmeldingen te geven bij gebruik van andere cartridges, zoals van 123inkt, nadat deze toebehoort aan een ander dan HP, alsmede een schadevergoeding ten behoeve van de deelnemers. Het hof vindt deze verboden te ruim en daardoor niet toewijsbaar. Namens de Stichting is beroep in cassatie ingesteld, hoofdzakelijk gericht tegen een door het hof toegewezen verklaring met betrekking tot het door HP verstrekken van gebrekkige en deels onjuiste informatie. De P-G concludeert tot verwerping van dit beroep en dus tot handhaving van de beslissing van het hof, dat HP rechtens niet verplicht is om het gebruik van cartridges van andere leveranciers (dan HP) in de door haar in het verkeer gebrachte printers te faciliteren. 

Hof Amsterdam 27 juli 2021, IT 3625; ECLI:NL:GHAMS:2021:2336 (Noordkaap tegen geïntimeerde) Deze zaak betreft het hoger beroep van een eerdere kort geding zaak [IT 3606]. De voorzieningenrechter heeft overwogen, dat het zeer de vraag is of er sprake is van een misstand die aan de kaak moet worden gesteld en dat gelet op de wijze waarop Noordkaap de misstand heeft uitgelokt het belang van geïntimeerde bij het niet uitzenden van ‘het verhaal’ over hem zwaarder weegt dan het belang van Noordkaap bij uitzending. Het hof bevestigt dit in dit vonnis. Noordkaap heeft volgens het hof onterecht aangevoerd dat er sprake is geweest van grensoverschrijdend gedrag. Voor zover geïntimeerde al een grens heeft overschreden door Sofie (ingehuurd door Noordkaap) aan te raken, rechtvaardigt dat het uitzenden van een item over geïntimeerde niet. Ook het argument dat geïntimeerde dacht dat Sofie minderjarig was, slaagt niet. Zij presenteerde zich immers als een 23-jarige sekswerker en het hof acht dit ook geloofwaardig. Volgens het hof staat in ieder geval vast dat zij niet minderjarig is. Verder acht het hof de beschuldigingen, die de nicht van geïntimeerde in het item van Noordkaap doet, niet voldoende onderbouwd. Als laatste stelt het hof dat er onvoldoende tegenwicht is geboden tegen de beschuldigingen aan het adres van geïntimeerde en dat voor hem ontlastend materiaal bewust door Noordkaap is weggelaten.