Dossiers

Hof Den Haag 30 januari 2018, IT 2494; ECLI:NL:GHDHA:2018:186 (PVB tegen DST) Verwijzing na vernietiging HR. Contractenrecht. Softwaresystemen. Partijen hebben een overeenkomst gesloten waarbij het DST te doen was om door PVB softwareprogramma's te laten ontwikkelen. Na een aantal tests van de software heeft DST hiervan afgezien, omdat volgens haar de software niet voldeed aan de daaraan te stellen eisen. Op basis van het Definitief Deskundigenbrecith oordeelt het Hof dat er geen aanwijzinging zijn dat de software-systemen niet voldeden aan de overeengekomen Acceptance Criteria. Het vonnis van de rechtbank wordt vernietigd en DST wordt veroordeeld tot betaling van USD 4.000.000,- aan PVB.

Ktr. Rechtbank Gelderland 4 oktober 2017, IT 2490; ECLI:NL:RBGEL:2017:6922 (VDC en AFIT tegen IM The Solution) Software. Tussenvonnis. Partijen hebben een overeenkomst van opdracht met betrekking tot ontwikkeling softwareprogramma gesloten. De rechtbank wil een ICT-deskundige inschakelen ter beantwoording van vraag of gedaagde partij de volledige broncode aan eisende partij ter beschikking heeft gesteld. Iedere verdere beslissing wordt aangehouden tot de uitlating over het voorgenomen deskundigenbenoeming en ook over omvang schade.

Hof 's-Hertogenbosch 1 februari 2018, IT 2489; ECLI:NL:GHSHE:2018:363 (Appellant tegen Bankiers N.V.) Privacy. Nadat de bankrelatie tussen partijen is opgezegd, heeft appellant de bank om een overzicht en afschrift van al zijn, door de bank verwerkte, persoonsgegevens gevraagd. De bank heeft appellant de persoonsgegevens verschaft die zij stelt verwerkt te hebben. Het verzoek van appellant tot verschaffing van een volledig overzicht van de persoonsgegevens en de doeleinden van verwerking, wordt door de rechtbank afgewezen. Het Hof van Justitie interpreteert het begrip persoonsgegevens namelijk restrictief. Het hof neemt het IND arrest tot uitgangspunt. Er is in het onderhavige geval sprake van een 'fishing expedition', nu appellant slechts een algemeen verzoek heeft gedaan, zonder verduidelijking te geven waar hij meer duidelijkheid over wenst. De beschikking van de rechtbank wordt bekrachtigd.

Ktr. Rechtbank Limburg 7 februari 2018, IT 2488; ECLI:NL:RBLIM:2018:1202 (Wifi-installatie) Gedaagde heeft werkzaamheden voor eiser uitgevoerd, mede inhoudend het uitbreiden van de wifi-installatie van eiser. Eiser meldt aan gedaage dat de werkzaamheden niet goed zijn uitgevoerd, de wifi is instabiel. Eiser heeft de overeenkomst ontbonden en gedaagde op 26 september gesommeerd de gebreken binnen een week op te lossen. Op 23 oktober dagvaardt eiser gedaagde. Ter descente heeft de kantonrechter het woonhuis van eiser alsmede de tuin en achtergelegen gebouwen en parkeerplaats bezocht. Middels een wifi-check op zijn eigen telefoon is de kantonrechter gebleken dat de wifi-installatie niet overal een voldoende wifi-signaal afgeeft. Er is sprake van een tekortkoming, dus ontbinding was terecht. Gedaagde wordt veroordeeld de schade van eiser te vergoeden.

Aan de creatie van een computerprogramma gaat vaak een lang ontwikkelingsproces vooraf. Een actuele vraag binnen het auteursrecht is in welke gevallen het ontwikkelingsmateriaal auteursrechtelijk beschermd is. De Hoge Raad heeft hier in een recente uitspraak meer duidelijkheid over gegeven.

ACM 29 januari 2018, IT 2486 (Bits of Freedom) Via ACM: T-Mobile heeft in oktober 2016 de dienst ‘Datavrije Muziek’ in de markt gezet. Bij deze dienst gaat muziekstreaming niet ten koste van de databundel. Dit heet zero-rating. Belangenorganisatie Bits of Freedom had de ACM gevraagd het aanbod van T-Mobile te verbieden op grond van de Europese regels. Dat verzoek heeft de ACM afgewezen. De ACM oordeelde dat de dienst van T-Mobile niet in strijd is met de Europese netneutraliteitsregels. Tegen de afwijzing heeft Bits of Freedom bezwaar gemaakt. In dit besluit op bezwaar heeft de ACM de bezwaren ongegrond verklaard en het eerdere afwijzingsbesluit gehandhaafd. De ACM komt tot deze beslissing, omdat de dienst Datavrije Muziek van T-Mobile non-discriminatoir wordt aangeboden en geen eindgebruikersrechten worden geschaad.

EHRM 9 januari 2018, IT 2485; IEFbe 2481; Application nos. 1874/13 en 8567/13 (López Ribalda en anderen tegen Spanje) Een filiaalmanager van een Spaanse supermarkt merkte enkele onregelmatigheden op tussen voorraadniveaus van de supermarkt en wat er dagelijks werd verkocht. Om de economische verliezen te onderzoeken heeft hij zowel zichtbare als verborgen bewakingscamera's geïnstalleerd. De cassières werden op de hoogte gesteld van de aanwezigheid van de zichtbare, maar niet van de onzichtbare camera's. Alle werknemers die verdacht werden van diefstal werden opgeroepen voor individuele vergaderingen. Tijdens deze vergaderingen erkenden de eisers in deze zaak hun betrokkenheid bij de diefstallen. Eisers vochten hun ontslag aan met een beroep op inbreuk op hun privacy. De nationale gerechten oordeelden dat de inbreuk gerechtvaardigd was. Het Hof oordeelt dat het gebruik van de bewakingscamera's niet proportioneel was. De kassières waren niet op de hoogte van het bestaan van de verborgen camera's en het doel van deze camera's.

EHRM 28 november 2017, IT 2484; IEFbe 2480; Application no. 70838/13 (Antović en Mirković tegen Montenegro) Privacy. De school voor wiskunde van de universiteit van Montenegro heeft camera’s opgehangen in de hoorcollegezalen om de veiligheid van studenten en eigendommen te waarborgen. Hiertegen hebben eisers een klacht ingediend bij de nationale DPA. De universiteit heeft op bevel van de DPA de camera’s uit de hoorcollegezalen verwijderd. Eisers vorderde compensatie van de universiteit voor de inbreuk op hun privacy. De nationale gerechten wijzen de vordering af. Het EHRM oordeelt dat de universiteit een ongerechtvaardigde inbreuk heeft gemaakt op het recht op privacy van eisers. Er was geen reden om aan te nemen dat de studenten of eigendommen in gevaar waren. Er is dus geen rechtvaardiging voor het plaatsen van de camera’s. De vorderingen van eisers worden toegewezen.

Ktr. Rechtbank Zeeland-West-Brabant 31 januari 2018, IT 2483 (Divergent Mail tegen Online Activity) Contractenrecht. Online Activity heeft met ingang van 2014 samengewerkt met publisher SPM. In oktober 2015 is er brand ontstaan in het pand waar SPM gevestigd was. Vanaf het moment van de brand heeft SPM de werkzaamheden gestaakt. Op 30 maart 2016 is Divergent Mail B.V. opgericht. Vanaf mei 2016 heeft X, in dienst van Divergent Mail, werkzaamheden uitgevoerd voor Online Activity. Divergent Mail stelt dat Online Activity haar moet betalen voor de uitgevoerde werkzaamheden. Online Activity stelt dat zij enkel een overeenkomst heeft met SPM en niet met Divergent Mail. Nu Divergent Mail niet genoeg bewijs heeft geleverd om aan te tonen dat er sprake is van contractsoverneming, stelt de kantonrechter haar in de gelegenheid om deze stelling te bewijzen. Divergent Mail slaagt niet in de bewijsopdracht. De vorderingen worden afgewezen.

Ktr. Rechtbank Rotterdam 26 januari 2018, IT 2481; ECLI:NLRBROT:2018:657 (Direct pay tegen gedaagde) Telecomrecht. Gedaagde heeft in 2015 met T-Mobile een tweetal overeenkomsten gesloten voor de duur van 24 maanden. T-Mobile heeft de vorderingen gecedeerd aan Direct Pay. Gedaagde is, ondanks sommaties, in gebreke gebleven met betaling van de op grond van de tussen hem en T-Mobile gesloten overeenkomst door hem verschuldigde facturen. T-Mobile heeft de overeenkomst ontbonden, maar heeft hierbij schade geleden. Het verweer van gedaagde dat de overeenkomsten niet door hem in privé zijn afgesloten, maar in hoedanigheid van directeur/eigenaar van een B.V., wordt verworpen. Ook heeft een wilsgebrek het tot stand komen van de overeenkomst niet in de weg gestaan. Aan de eisen die de Hoge Raad in zijn arrest van 12 februari 2016 (ECLI:NL:HR:2016:236) aan telefoonabonnementen stelt is in deze zaak ruimschoots voldaan. De vordering van Direct Pay wordt toegewezen.