Dossiers

Rechtbank Amsterdam 8 juli 2016, IT 2117; ECLI:NL:RBAMS:2016:4197 (Refurbished toestel Apple bij non-conformiteit) Consumentenrecht, non-conformiteit. Eiseres heeft van Apple een Iphone 6 plus gekocht voor € 799,00 inclusief BTW. De koopprijs heeft zij betaald. Acht maanden later kan de telefoon niet meer opgestart worden. Eiseres heeft zich tot Apple gewend. De telefoon bleek niet meer te repareren. Apple heeft eiseres vervolgens een zogeheten refurbished toestel met dezelfde specificaties aangeboden. Eiseres heeft dit toestel niet geaccepteerd en meermalen schriftelijk aan Apple kenbaar gemaakt dat enkel een nieuw toestel als vervanging zal worden geaccepteerd. Apple heeft daarbij laten weten dat vervanging door een refurbished toestel tegemoet komt aan de rechten van eiseres. Eiseres heeft de koopovereenkomst ontbonden. Echter, de richtlijnconforme uitleg met betrekking tot non-conformiteit en artikel 7:21 BW brengt met zich mee dat Apple een nieuw toestel aan koper moet verschaffen. Apple kan niet met een refurbished toestel volstaan.

Rechtbank Noord-Holland 17 augustus 2016, IEF 16200; IT 2116; ECLI:NL:RBNHO:2016:6239 (Marron tegen De Media Groep) Eiser in het incident stelt met succes dat sprake is van huurkoop (7A:1576h BW) zodat de zaak verwezen moet worden naar de sectie kanton. Verweerster in het incident stelt dat geen sprake is van huurkoop omdat de overeenkomst betrekking heeft op een website met daarbij behorende domeinnamen. Dit zijn geen voor menselijke beheersing vatbare stoffelijke objecten (3:2 BW). In 7A:1576 vijfde lid zijn de bepalingen van die titel ook van toepassing verklaard op vermogensrechten. De rechtbank oordeelt dat een website en domeinnaam kunnen worden aangemerkt als vermogensrechten in de zin van 3:6 BW. De rechtszaak wordt verwezen naar de kantonrechter.

Rechtbank Rotterdam 6 november 2015, IT 2115; ECLI:NL:RBROT:2015:7899 (Onderverhuur AirBNB) Het huurcontract (betreft sociale huurwoning) van gedaagde wordt door de verhuurder opgezegd naar aanleiding van het beschikbaar stellen van de woning via AirBNB. De verhuurder beroept zich hierbij op het huurcontract dat 21 jaar geleden opgesteld is. De verhuur van (huur)woningen via een website als Airbnb is een nieuw opgekomen fenomeen, dat in zoverre afwijkt van het – klassieke – beeld van onderverhuur dat in beginsel slechts sprake is van kortstondige onderverhuurperiodes aan (voornamelijk) toeristen, die elders hun hoofdverblijf hebben, in tegenstelling tot het voor langere tijd onderverhuren aan woningzoekende derden. Conclusie is dat de aard en omvang van de overtreding(en) de gevorderde ontbinding met haar gevolgen niet rechtvaardigen. De vordering tot ontbinding van de huurovereenkomst en ontruiming van het gehuurde wordt dan ook afgewezen.

Rechtbank Rotterdam 10 augustus 2016, IEF  16196; IT 2114; ECLI:NL:RBROT:2016:6240(Siemens tegen Maverick) Auteursrecht. Software. Siemens ontwikkelt Solid Edge, een CAD-software, waar Maverick 7 licenties voor 7 werkplekken heeft gekocht. Er is gebruik gemaakt van een illegale kopie die door een (voormalig) werknemer is geïnstalleerd, er wordt conversatoir beslag gelegd op die laptop. Voor het aannemen van werkgeversaansprakelijkheid voor door een werknemer op een door werkgever verstrekte laptop illegaal gekopieerd softwareprogramma ex art. 6:170 BW is niet relevant of werknemers gevolg geven aan een verbod. Noch is het relevant dat de software gemakkelijk te downloaden is en dat dit buiten het zicht van Maverick heeft plaatsgevonden. Op werkgevers rust een risicoaansprakelijkheid. Staking wordt bevolen en illegale versie van de software moet door onafhankelijke ICT-deskundige worden vernietigd. In reconventie stelt Maverick dat de (overige) licentieovereenkomsten onrechtmatig zijn opgezegd. De EULA geeft Siemens de bevoegdheid de licentieovereenkomst te beëindigen indien een illegale versie wordt gebruikt.

Ktr. Rechtbank Midden-Nederland 13 juli 2016, IT 2113; ECLI:NL:RBMNE:2016:4189 (Proximedia tegen gedaagden)|
Contractenrecht. De vordering van Proximedia is gebaseerd op de overeenkomst tot levering van internetdiensten. In het tussenvonnis [IT 2112] kreeg Proximedia bewijsopdracht om te bewijzen dat de overeenkomst door gedaagde getekend was. De kantonrechter overweegt dat Proximedia in de akte en de daarbij overgelegde en gedeponeerde stukken nader heeft onderbouwd dat de handtekening onder de overeenkomst van gedaagde sub 2 is. Nu gedaagden dat niet meer hebben weersproken, wordt geoordeeld dat Proximedia is geslaagd in het haar opgedragen bewijs en dus dat een overeenkomst tot stand is gekomen. Het beding dat aan Proximedia een schadevergoeding te betalen is gelijk aan 40% van de nog niet vervallen maandtermijnen, is niet meer weersproken en niet onredelijk bezwarend.

Ktr. Rechtbank Midden-Nederland 4 mei 2016, IT 2112; ECLI:NL:RBMNE:2016:4194 (Proximedia tegen gedaagden)
Contractenrecht. De vordering van Proximedia is gebaseerd op de overeenkomst tot levering van internetdiensten. Gedaagden betwisten dat de handtekening door gedaagde is gezet. Proximedia wordt toegestaan om met andere middelen te bewijzen dat de handtekening door gedaagde is gezet, daarna kan er alsnog een handtekeningenonderzoek door een deskundige worden bevolen. Indien bewijs sluitend is, staat nog niet vast dat de vordering wordt toegewezen, nu - volgens gedaagde - Proximedia geen uitvoering heeft gegeven en dus geen schade heeft geleden. Het beding uit de overeenkomst dat 40% van de nog niet vervallen maandtermijn moet betalen, is voor gedaagde een onredelijk bezwarend beding als bedoeld in 6:233 aanhef en onder a BW. De kantonrechter stelt gedaagde in de gelegenheid om te bewijzen waarom de forfaitaire schadevergoeding onredelijk bezwarend is. Opgevolgd door IT 2113.

Hof 's-Hertogenbosch 9 augustus 2016, IT 2111; ECLI:NL:GHSHE:2016:3590 (Stichting Jeroen Bosch Ziekenhuis tegen Alert) Schadebegroting na mislukken ICT-project. De rechtbank wijst de vorderingen af en oordeelt dat er geen ongedaanmakingsverbintenissen zijn ontstaan. Alert c.s. is evenmin gehouden tot (aanvullende) vergoeding van uit de gestelde tekortkomingen voortvloeiende schade [IT 1257; en tussenarrest IT 1704]. Het vernietigt het vonnis, en verklaart voor recht dat de Raamovereenkomst is ontbonden en daaruit Alert c.s. hoofdelijk tot nakoming van de ongedaanmakingsverbintenissen en schadevergoedingvan 1,5 miljoen euro.

In de Algemene Ledenvergadering van de VNG van juni 2015 is als onderdeel van de Digitale Agenda 2020 besloten om te komen tot ICT inkoopvoorwaarden welke door alle gemeenten gebruikt kunnen worden. Passende ICT-inkoopvoorwaarden zijn voor gemeenten een belangrijke randvoorwaarde bij het verbeteren en vernieuwen van de digitale informatievoorziening. Dit sluit aan bij de ambitie van de Digitale Agenda 2020 om te werken als één overheid en het opdrachtgeverschap te professionaliseren.

Toelichting achtergrond, opzet en inhoud van de GIBIT (pdf, 262 kb)
Gemeentelijke Inkoopvoorwaarden bij IT (GIBIT), versie brede consultatie (pdf, 196 kb)
Vragenlijst brede consultatie GIBIT (Excel, 19 kb).

Prejudiciële vragen gestelde aan HvJ EU 8 juni 2016, LS&R 1355, IT 2109, IEFbe 1895; C-329/16 (SNITEM et Philips France)
Via minbuza.nl: Verzoekers in deze door de verwijzende rechter gevoegde zaken komen op tegen een decreet wegens vermeende bevoegdheidsovertreding van verweerder (MinSZW). Het bezwaar betreft de in artikel L. 161-38 van het wetboek van sociale zekerheid bepaalde verplichting tot certificering van software dienende ter ondersteuning bij het voorschrijven en verstrekken van geneesmiddelen. Zij stellen dat het decreet strijdig is met RL 93/42 aangezien het tot gevolg heeft dat het in de handel brengen of de ingebruikneming van software waarop de voor medische hulpmiddelen bedoelde CE-markering is aangebracht, wordt verhinderd of beperkt en de in dit decreet bepaalde certificeringsplicht niet kan worden beschouwd als een vrijwaringsmaatregel in de zin van dat artikel. Verweerder verwerpt het beroep.

HvJ EU 28 juli 2016, IT 2108; ECLI:EU:C:2016:612 ; C-191/15 (Verein für Konsumenteninformation tegen Amazon)
E-commerce - Bescherming van persoonsgegevens - Richtlijn 95/46/EG - Toepasselijk recht - Vestiging gegevensverwerker bepalend. HvJ EU: (...)

3)      Artikel 4, lid 1, onder a), van richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens, moet aldus worden uitgelegd dat de verwerking van persoonsgegevens door een e-commercebedrijf wordt beheerst door het recht van de lidstaat waarop dit bedrijf zijn activiteiten richt, indien blijkt dat dit bedrijf de betrokken gegevensverwerking verricht in het kader van de activiteiten van een vestiging die zich in die lidstaat bevindt. Het is aan de nationale rechter om te beoordelen of dit het geval is.