Dossiers

HvJ EU 7 maart 2017, IEF 16633; IEFbe 2103; IT 2239; C-390/15; ECLI:EU:C:2017:174 (RPO tegen Prokurator Generalny) Geen verlaagd btw-tarief voor de levering van digitale boeken langs elektronische weg – Beginsel van gelijke behandeling – Vergelijkbaarheid van twee situaties – Levering van digitale boeken langs elektronische weg en op alle fysieke dragers. Uit het persbericht: Het beginsel van gelijke behandeling staat er niet aan in de weg dat digitale boeken, kranten en tijdschriften die langs elektronische weg worden geleverd, uitgesloten zijn van de toepassing van een verlaagd btw-tarief. Volgens de btw-richtlijn kunnen de lidstaten een verlaagd btw-tarief toepassen op gedrukte publicaties, zoals boeken, kranten en tijdschriften. Digitale publicaties moeten daarentegen aan het normale btw-tarief worden onderworpen, met uitzondering van digitale boeken die op een fysieke drager worden geleverd (op cd-rom bijvoorbeeld).

RCR reglement & Modelaanvraag. Rapid Conflict Resolution (RCR) is een nieuwe dienst van de SGOA voor de wat kleinere IT-geschillen waarvoor een snelle, gedegen oplossing gewenst is. Twee ervaren conflict moderators met mediation- en onderhandelingsvaardigheden (een IT-jurist en een IT-deskundige) begeleiden partijen binnen één dag naar een gedragen oplossing, die wordt vastgelegd in een vaststellingsovereenkomst. De partijen wordt gevraagd een korte vragenlijst te beantwoorden in plaats van stukken aan te leveren. De moderators krijgen zo tijdens de voorbereiding snel en gericht inzicht in de aard en omvang van het geschil.

Rechtbank Rotterdam 15 februari 2017, IEF 16628; IT 2237; ECLI:NL:RBROT:2017:1583 (Track Innovations tegen Vijverberg Medical Consultants) Rechtspraak.nl: Auteursrecht. Vastgestelde samenstelling en complexiteit maken dat verzuimsoftwareprogramma ‘Track Verzuim’ kwalificeert als werk. In aanzienlijk mate auteursrechtelijk beschermde elementen overgenomen in programma D-Care. Gebruik daarvan, na waarschuwing voor mogelijk illegale software, levert toerekenbare inbreuk op.

Uit NRC: De Eerste Kamer beslist dinsdag of het strafbaar kan worden seksueel te chatten met een robot. Een heel slecht plan, vinden Anne de Hingh en Rob van den Hoven van Genderen. Het wetsvoorstel Computercriminaliteit III heeft al aandacht gekregen in de media, maar vooral vanwege de nieuwe bevoegdheid voor de politie om computers van verdachten te hacken . Er gaan echter nog veel meer controversiële plannen schuil in dit wetsvoorstel. Zo heeft de regering voorgesteld om de grooming - bepaling (artikel 248e van het Wetboek van Strafrecht) op verschillende punten te wijzigen en uit te breiden.
Online kinderlokken is al strafbaar sinds in 2010 grooming via een nieuwe bepaling in het Wetboek van Strafrecht werd opgenomen als zogenoemde ‘strafbare voorbereidingshandeling’. De potentiële dader legt via sociale media als Facebook, Skype of een chatbox contact met een kind terwijl hij weet of moet weten dat het kind jonger is dan zestien. Hij stuurt vervolgens aan op een ontmoeting met het doel die zestienminner seksueel te misbruiken en/of kinderpornografisch materiaal te vervaardigen, én hij onderneemt uiteindelijk „enige handeling gericht op het verwezenlijken van die ontmoeting”. Wat die handelingen inhouden is duidelijk gemaakt in de rechtspraak. Wanneer de kinderlokker een specifieke locatie voor de ontmoeting noemt, alvast een treinkaartje koopt of een routebeschrijving opstuurt naar het toekomstige slachtoffer, dan kan de betrokkene worden vervolgd en veroordeeld voor grooming. Lees verder

HvJ EU 2 maart 2017, IT 2235; IEFbe 2100; ECLI:EU:C:2017:154; C‑568/15 (Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs Frankfurt am Main e.V./comtech)  Telecom. Openstelling van een telefoonnummer door een handelaar teneinde consumenten de mogelijkheid te bieden contact met hem op te nemen over een gesloten overeenkomst – Verbod om een hoger tarief dan het basistarief toe te passen – Begrip ,basistarief’. HvJ EU:

Het begrip „basistarief”, als bedoeld in artikel 21 van [consumentenrichtlijn 2011/83/EU] moet aldus worden uitgelegd dat de kosten van een oproep over een gesloten overeenkomst naar een door een handelaar opengestelde servicelijn niet meer mogen bedragen dan de kosten van een oproep naar een gewoon vast geografisch of mobiel nummer. Voor zover deze limiet in acht wordt genomen, is het irrelevant of de betrokken handelaar winst haalt uit deze servicelijn.

HR 24 februari 2017, IT 2234; ECLI:NL:HR:2017:316 (eiser tegen Google) Privacybescherming. Privacy. Recht om vergeten te worden. Vordering tot verwijdering van verwijzingen in zoekmachine. Invullen volledige naam levert verwijzingen op naar websites met initialen van verdachte van misdrijf. Het hof bekrachtigde het vonnis waarbij de gevraagde voorzieningen waren afgewezen [IT 1769]. Het betoog dat ‘in abstracto’ geen rangorde geldt tussen de aan de orde zijnde rechten, en dat geen ‘bijzondere redenen’ nodig zijn om een inmenging in de grondrechten van betrokkene te rechtvaardigen, berust op een onjuiste rechtsopvatting. De HR vernietigt het arrest en verwijst het geding naar Hof Den Haag.

Auteur: Olivier Oosterbaan; Trefwoorden: gaming, software, auteursrecht, licentie, distributie; Samenvatting: Bij de ontwikkeling en exploitatie van videogames waren de ontwikkelaar en de uitgever traditioneel op elkaar aangewezen. De ontwikkelaar (of developer) had het idee, de kennis, het talent en de handjes om de game te maken, en de uitgever (of publisher) het geld om de ontwikkeling te financiering en de kennis om de game ook te vermarkten. De laatste tien jaar zijn onder invloed van een aantal factoren zoals nieuwe ontwikkelsoftware, nieuwe distributie- en verdienmodellen, en nieuwe platformen aan deze traditionele rolverdeling een aantal varianten toegevoegd. Dit model beschrijft een relatief eenvoudige deal waarbij de developer het spel al af heeft, en de publisher deze uitgeeft. Het bevat bijvoorbeeld geen uitgebreide bepalingen over zaken die ook in algemene IT-contracten terugkomen ook om te concentreren op game-contract specifieke elementen.  

Lees meer (login aanvragen)

Vzr. Rechtbank Rotterdam 8 februari 2017, IEF 16616; IT 2232; ECLI:NL:RBROT:2017:1029 (Heraeus Medical tegen Biomet) Bewijsbeslag. Toelichting kan. Aanvullende maatregelen voor extra expert inschakelen niet. Rechtspraak.nl: Bewijsbeslagperikelen. Herstelbeschikking. Karakter van een bewijsbeslagbeschikking. Mogelijkheid en bevoegdheid van de deurwaarder, en van de beslagene, om in het kader van de tenuitvoerlegging van het bewijsbeslag (telefonisch) vragen te stellen en verzoeken te doen en van de voorzieningenrechter om die vragen te beantwoorden en nadere voorzieningen te treffen? Parallellen met deurwaardersrenvooi? Er is - ondanks de beschikking - geen formeel kader. Voor andere verzoeken, zoals in dit geval het mogen aanstellen van een SAP-expert bovenop de aangestelde IT-expert van DigiJuris, verklaart de voorzieningenrechter zich onbevoegd.

In hun recente bijdragen snijden Mark Jansen [IT2228] en Sylvia Huydecoper [IT2230] een herkenbare frustratie van de ICT-contractspraktijk aan: de bewerkersovereenkomst. Het is ons meest verkochte product, maar ik zou een goede fles wijn opentrekken als ik er nooit meer eentje hoefde te maken of reviewen. Weg met dat prutsdocument.

Dat het ding eigenlijk verwerkINGs-overeenkomst moet heten - we hebben toch ook geen arbeidersovereenkomst of huurderscontracten - laat ik maar even voor wat het is. Veel belangrijker is dat de bewerkersovereenkomst, of straks onder de AVG de verwerkersovereenkomst, in de ICT-contractspraktijk standaard wordt ingezet op een manier die volledig tegen het doel van het ding ingaat.

In een blog getiteld 'Valkuilen bij het sluiten van bewerkersovereenkomsten, zeker bij toepasselijkheid van de ICT ̴Office en Nederland ICT voorwaarden' gaat Mark Jansen van Dirkzwager in op de problematiek die kan ontstaan bij het opstellen van bewerkersovereenkomsten en het gebruik van algemene voorwaarden. Zijn stelling dat de Nederland ICT voorwaarden een bewerkersovereenkomst ondermijnen gaat mij veel te ver. Het is veeleer omgekeerd: verantwoordelijken grijpen de wet datalekken aan om met een bewerkersovereenkomst te komen die feitelijk de bestaande rechtsverhouding openbreekt om zo (gratis) meer diensten of volledige aansprakelijkheid af te dwingen.

Terecht merkt hij op dat bewerkersovereenkomsten niet los gezien kunnen worden van de andere contracten die tussen (verwerkings-)verantwoordelijken en hun IT-leveranciers gesloten zijn, zeker als die als addendum aan een bestaande overeenkomst wordt toegevoegd. En ook ik verwonder mij soms over de winterslaap waaruit vele bedrijven na 15 jaar ontwaken als gevolg van de nieuwe boetebevoegdheid van de Autoriteit Persoonsgegevens (AP). Want natuurlijk bestond de plicht tot het voldoen aan de Wbp en het maken van goede afspraken rondom geheimhouding, beveiliging en zorgvuldig omgaan met gegevens al lang.