Dossiers

Hof Den Haag 21 november 2017, IT 2508; ECLI:NL:GHDHA:2017:3239 (NBK Forwarding tegen Greencat) Schadestaatprocedure. NBK en GreenCat hebben een overeenkomst gesloten voor het gebruik, de implementatie en doorontwikkeling van softwareapplicaties. Nadat tussen partijen een geschil is gerezen over de uitvoering van deze overeenkomst, heeft de rechtbank geoordeeld dat de exoneratieclausule waar Greencat zich op beroept naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is voor zover het de uitsluiting van aansprakelijkheid betreft. Greencat wordt veroordeeld om NBK €207.050,00 te betalen [zie IT 1988]. Het hof acht het niet redelijk dat NBK schade heeft laten begroten waarvan zij wist dat die niet verhaalbaar zouden zijn. Het hof vermindert de hoofdsom van €207.05,00 met €10.660,00. Greencat is gehouden een bedrag van €196.390,00 aan NBK te betalen. De overige vorderingen worden afgewezen.

Dorien Verhulst, De Wiv 2017: sleepnet, aftapconsultancy en twijfelachtig toezicht, Mediaforum 2017-6, p. 182-186. Na een lang wetgevingstraject is een nieuwe Wet op de inlichtingen en veiligheidsdiensten aangenomen. Dit artikel geeft een schets van de herziene wet, bezien vanuit het perspectief van burgers en aanbieders van elektronische communicatiediensten. Nieuw zijn met name de
bevoegdheid voor ‘onderzoeksopdrachtgerichte interceptie’, een scala behulpzaamheidsverplichtingen voor (allerlei) aanbieders van communicatiediensten en een complex, diffuus systeem van toezicht. Daarop volgen enkele kritische noten. Bij de critici van de nieuwe wet ontbreekt het vooralsnog aan een moraalridder met de voeten in de klei. Intussen verspeelt de overheid echter iedere goodwill voor gemoderniseerde bevoegdheden door op allerlei punten grote zorgvuldigheid te suggereren, maar harde waarborgen te schuwen. Lees verder

Vzr. Rechtbank Den Haag 7 maart 2018, IEF 17545; IT 2506; ECLI:NL:RBDHA:2018:2643 (Eiser tegen Havensluis) Merkenrecht. Eiser heeft in 2013 en 2014 twee Benelux-beeldmerken ingeschreven waarin het woord VESTIVAL te lezen is. Havensluis heeft in 2016 en 2017 twee Benelux-beeldmerken ingeschreven waarin het woord VESTIVAL te lezen is. Voor de organisatie van festivals maakte de heer A, voormalig zwager van eiser, gebruik van de domeinnaam vestival.eu en accounts op Facebook, Instagram en Twitter. Nadat de vennootschappen van A failliet worden verklaard, is Havensluis administrator van het Facebookaccount geworden en is 020 Vision, dat Havensluis als statutair bestuurder heeft, geregistreerd als domeinnaamhouder van vestival.eu. In 2018 heeft Havensluis de naam van het Facebookaccount gewijzigd in Oh My! Music Festival. Het merk is niet zonder meer beschrijvend voor festivals, omdat het met een 'V' wordt gespeld. Eiser vordert met succes dat Havensluis ieder gebruik van de benaming VESTIVAL te staken. De verschillen tussen teken en merk wegen minder zwaar dan de (opvallendere) overeenkomst in het gebruik van de V als beginletter. De sociale-media-accounts hoeven niet overgedragen te worden, daar niet in valt te zien dat het gebruik van deze accounts na naamswijziging nog inbreukmakend is op de merkenrechten van eiser.

Het programma van het Nationaal IT-rechtcongres is samengesteld door mr. Peter van Schelven (Bij Peter – wet & recht) en mr. Hendrik Struik (CMS), in concept:

09.30 uur Ontvangst met koffie en thee
10.00 uur Welkom en opening
10.05 uur Software contracten - de updated evergreens: opschorting, verzuim, doormodderen en agile– Hendrik Struik (CMS)
11.00 - 11.15 uur Koffie pauze
11.15 – 12.00 uur Software licenties bij technologische verandering, virtualisatie van Software en SAP indirect use - Judica Krikke (Stibbe)
12.00 – 12.45 uur Aansprakelijkheid voor Algoritmes – Eric Tjong Tjin Tai ( Universiteit van Tilbug)

BGH 27 Februar 2018, IEF 17530; IEFbe 2489; IT 2504; VI ZR 489/16 (Google.de) Uit het persbericht: Het BGH heeft besloten dat Google niet verplicht is vóór het tonen van zoekresultaten of deze inhoud een inbreuk op persoonlijke levenssfeer vormt. De zoekmachine moet pas eerst reageren wanneer er een concrete aanwijziging is voor een duidelijk en op het eerste gezicht kenbare inbreuk op de persoonlijke levenssfeer.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 9 februari 2018, IT 2503; ECLI:NL:RBMNE:2018:651 (Eiseres tegen De Volksbank) Privacy. Persoonsgegevens. Eiseres staat negatief geregistreerd in het Centraal Krediet Informatiesysteem (CKI) van het BKR. Zij vordert de registratie te verwijderen, omdat zij na haar overstap naar de ING vergeten is de rekening bij de Volksbank op te zeggen. Een belangenafweging leidt er toe dat de Volksbank de codering niet hoeft te verwijderen. Eiseres moet hebben geweten dat sprake was van een ongeoorloofde roodstand. Zij heeft ook niet aannemelijk gemaakt dat haar financiële situatie nu goed is en dat zij geen financiering heeft gekregen door de codering alleen. De vordering wordt afgewezen.

Today, the Commission published the results of the first coordinated official controls of Internet marketed foods carried out by 25 EU Member States, Switzerland and Norway. In September 2017 the competent national authorities checked nearly 1100 websites for offers of non-authorised novel foods and food supplements. They found 779 offers for the sale of products clearly not complying with the EU legislation, whether in terms of labelling, false claims or lack of authorisation. This was the first time that the national authorities pooled their experience and resources, showing their preparedness to respond to the challenges of the online world and to protect the citizens from unsafe and misleading products offered online.

Rechtbank Oost-Brabant 14 november 2017, IT 2499; ECLI:NL:RBOBR:2017:6930 (Verzoekster tegen HDV) Privacy. Persoonsgegevens. Verzoekster staat negatief geregistreerd in het Centraal Krediet Informatiesysteem (CKI) van de BKR. Zij verzoekt de rechtbank HDV te bevelen primair de registratie en secundair de bijzonderheidscodes uit het CKI te verwijderen, omdat zij niet tijdig en schriftelijk gewaarschuwd is dat verder uitstel van betaling zou leiden tot een achterstandsvermelding bij de BKR. Zij stelt dat de registratie niet met inachtneming van het Wbp op een zorgvuldige wijze heeft plaatsgevonden, waardoor ze in haar belangen is geschaad. Voor het primaire verzoek bestaat geen (wettelijke grondslag) en wordt afgewezen. Nu HDV geen blijk heeft gegeven van het adequaat versturen van de achterstandsbrieven en evenmin door HDV is aangetoond dat verzoekster de achterstandsbrieven heeft ontvangen, kan niet worden vastgesteld dat HDV heeft voldaan aan het vereiste van de waarschuwing. Het secundaire verzoek wordt toegewezen.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 7 februari 2018, IT 2500; ECLI:NL:RBMNE:2018:640 (Eiser tegen Rabobank) Privacy. Persoonsgegevens. Er is een achterstand op de betaalrekening van eiser bij Rabobank ontstaan. Rabobank heeft in aangetekende brieven aan eiser vermeld dat indien betaling uitblijft, zij verplicht is het saldotekort te melden bij het BKR. Dit heeft niet tot het aanzuiveren van het tekort geleid, dus heeft Rabobank een BKR-melding gedaan. Eiser heeft in overleg met Rabobank gepoogd zijn financiën op orde te brengen. In samenspraak met de bank heeft hij zijn huis te koop gezet om lagere woonlasten te krijgen. Na aanzuivering van het tekort is de registratie afgemeld, maar blijft deze nog vijf jaar zichtbaar. Eiser vordert verwijdering van de BKR-registratie. Bij BKR-registraties moet zijn voldaan aan de beginselen van proportionaliteit en subsidiariteit. De individuele belangen van eiser wegen zwaarder dan de algemene kredietregistratiebelangen. De vordering wordt toegewezen.

Ktr. Rechtbank Rotterdam 1 februari 2018, IT 2498; ECLI:NL:RBROT:2018:835 (Direct Pay tegen gedaagde) Telecomrecht. Gedaagde heeft een overeenkomst gesloten met Youfone. Youfone heeft de overeenkomst ontbonden vanwege een toerekenbare tekortkoming. Volgens Youfone heeft gedaagde een tweede overeenkomst met haar gesloten. Gedaagde is de resterende maandtermijnen verschuldigd.  Youfone cedeert haar vorderingen aan Direct Pay. Gedaagde erkent de eerste overeenkomst met Youfone, maar betwist de tweede. Gedaagde wordt veroordeeld om het openstaand saldo van de eerste overeenkomst (€111,18) aan Direct Pay te betalen. De tweede overeenkomst is niet tot stand gekomen, daar er sprake was van een misverstand en gedaagde direct aan de bel heeft getrokken.