Toekennen van verbrekingsvergoeding zou onevenredig zijn

Rechtbank Overijssel 4 mei 2021, IT 3608; ECLI:NL:RBOVE:2021:2995 (Proximedia tegen gedaagde) In de vorm van een overeenkomst met een looptijd van twee jaren heeft gedaagde van eiseres aan internet gerelateerde diensten afgenomen. Eiseres heeft de overeenkomst na een aantal maanden ontbonden wegens niet-betaling, maar vordert op grond van de overeenkomst ook een verbrekingsvergoeding die bestaat uit alle resterende betaaltermijnen. De rechtbank gaat hier niet in mee, omdat er geen sprake is van dwaling of bedrog. Ook is het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is dat gedaagde een verbrekingsvergoeding van € 3.500,- is verschuldigd. 

4.9. Hoewel hier de nodige terughoudendheid op zijn plaats is, ziet de kantonrechter in de gegeven omstandigheden aanleiding om aan deze rechtsregel toepassing te geven. Hierbij is van belang het verschil in positie tussen partijen (grote onderneming tegenover een eenmanszaak met beperkte financiële armslag), het feit dat [gedaagde] bij betaling van de volledige vergoeding zal betalen voor iets wat nooit geleverd wordt, dat gesteld noch gebleken is dat de vergoeding een redelijke vergoeding is voor het door Proximedia geleden verlies of de gederfde winst, en het feit dat Proximedia aldus aanzienlijke inkomsten verkrijgt waar geen enkele verrichting tegenover staat.

4.10. Onder deze omstandigheden is de kantonrechter van oordeel dat het handhaven van de vergoeding in de gegeven omstandigheden tot een buitensporig resultaat zou leiden, en het daarmee naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid inderdaad onaanvaardbaar is dat [gedaagde] een verbrekingsvergoeding van € 3.500,- is verschuldigd. Het verweer van [gedaagde] slaagt en de vordering op dit punt wordt afgewezen.