Incidentenregister
Rechtbank Haarlem 31 augustus 2011, LJN BR6518 (A c.s. tegen ING Bank N.V.)
Wet bescherming persoonsgegevens. Na een bezoek aan Parijs geeft A c.s. een diefstal aan, welke onjuist bleek. Verzoek tot verwijdering (art. 46 Wbp) uit het incidentenregister van (reis)verzekeraar afgewezen. Het vermoeden is gerechtvaardigd dat verzoekster een vervalste factuur heeft overgelegd en vervolgens heeft geprobeerd haar verklaringen in overeenstemming te brengen met deze factuur.
3.4. Vast staat dat [B] bij het invullen van het SAF aanzienlijk meer sieraden als gestolen heeft opgegeven dan waarvan het proces-verbaal van aangifte melding maakt. Op zichzelf levert dit echter geen redelijk vermoeden van benadeling van de verzekeraar op, aangezien het goed voorstelbaar is dat iemand die bestolen is zich pas later bewust wordt van de precieze omvang van de diefstal. Opmerkelijk is echter dat het proces-verbaal van aangifte verkeerde merknamen vermeldt van de foto- en videocamera die zij en haar man pas de dag ervoor hadden aangeschaft. Te verwachten is immers dat zij niet lichtvaardig zijn overgegaan tot de aanschaf van deze apparatuur die - naar uit het SAF kan worden afgeleid - een waarde van EUR 2.600,00 vertegenwoordigde, zodat verwacht mag worden dat zij deze merknamen bij het doen van aangifte paraat had. De rechtbank passeert als ongeloofwaardig de eerst ter zitting gegeven verklaring van [B] dat haar man deze apparatuur alleen heeft aangeschaft - wat daar overigens ook van zij - omdat zij tijdens het eerste gesprek met onderzoeksbureau Vidi heeft verklaard dat zij deze apparatuur zelf heeft aangeschaft.
Uit de door ING overgelegde stukken leidt de rechtbank af dat op de factuur van Bijouterie Assoin oorspronkelijk het jaartal 2003 heeft gestaan en dat deze betrekking heeft op de aanschaf van een 18 karaats gouden armband voor een prijs van 1.250,00 dirham. Tijdens het tweede gesprek met onderzoeksbureau Vidi heeft [B] niettemin volhard in haar evident onhoudbare standpunt dat deze factuur in 2008 is opgemaakt voor de aankoop van een ketting, een armband en een ring voor EUR 125.000,00 dirham, waar zij bij het invullen van het SAF met deze factuur de aanschaf van een ketting, een armband en oorbellen in 2009 beoogde te onderbouwen. De rechtbank tekent hierbij aan dat, uitgaande van de wisselkoers per 1 januari 2010, een prijs van 125.000,00 dirham (EUR 11.046,16) niet in de buurt komt van de door haar in het SAF opgegeven waarde van de sieradenset van EUR 900,00. Wat dat betreft biedt de factuur van Bijouterie Belle Vue een betere onderbouwing. Deze is kennelijk opgemaakt op 21 juli 2008 en saldeert op 12.000 dirham (EUR 1.060,43). De naam van de winkel komt echter niet overeen met de verklaring van [B] dat zij de sieraden bij Bijouterie Assoin heeft gekocht (zie 2.4), en ook deze factuur wijkt af van het SAF waar deze melding maakt van de aankoop van oorbellen, een armband en een ring. Dat [B] ter zitting in afwijking van haar eerdere verklaringen weer heeft verklaard dat de sieradenset door haar man is aangeschaft, maakt haar verklaringen er al met al niet geloofwaardiger op. De rechtbank hecht derhalve geen geloof aan de stelling van [B] dat het overleggen van de factuur van Bijouterie Assoin op een vergissing berust. Een dergelijke vergissing zou haar, zoals ING terecht heeft betoogd, reeds tijdens het tweede gesprek met onderzoeksbureau Vidi moeten zijn opgevallen. Het vermoeden is gerechtvaardigd dat [B] een vervalste factuur heeft overgelegd en vervolgens heeft geprobeerd haar verklaringen in overeenstemming te brengen met deze factuur. De vergissingen die zij daarbij heeft gemaakt hebben tot gevolg dat zij daar niet in is geslaagd. Het verzoek zal worden afgewezen.
