Betent heeft onterecht jackpot niet uitgekeerd, rechtbank definieert ‘delen’ van spelersaccount

Rb. Amsterdam 7 mei 2025, IT 4877; ECLI:NL:RBAMS:2025:3344 (Eiseres tegen Betent). Betent biedt online kansspelen aan in Nederland via een platform dat toegankelijk is via een website en app. Eiseres heeft zich hiervoor geregistreerd en een spelersaccount aangemaakt. Hierbij heeft eiseres de Algemene Voorwaarden geaccepteerd. Op 2 juli 2023 heeft eiseres de jackpot gewonnen van €172.824. Op 3 juli heeft Betent het spelersaccount geschorst om een onderzoek uit te voeren. Op 4 augustus heeft Betent het onderzoek afgerond en eiseres laten weten dat het gewonnen bedrag niet zal worden uitgekeerd. In deze procedure vordert eiseres uitbetaling van het gewonnen bedrag. Betent voert verweer en stelt dat eiseres het spelersaccount heeft gedeeld met [naam 1]. Dit is in strijd met de Algemene Voorwaarden, en dus mocht Betent het account schorsen, aldus Betent zelf. De rechtbank moet om de vraag die centraal staat in deze procedure te beantwoorden vaststellen wat er onder ‘delen’ van het spelersaccount wordt verstaan. Betent stelt dat onder delen niet alleen valt dat een ander op het account speelt, maar ook een poging tot inloggen, het proberen geld over te maken naar een ander account, uitleg geven aan iemand en zelfs het gezamenlijk bespreken van het onderwerp op de bank kan leiden tot een redelijk vermoeden van delen. Eiseres ziet de definitie van delen echter anders. 

[Naam 1] heeft haar weliswaar uitgelegd hoe het spel werkte, maar ze hebben nooit samen gespeeld. Daarbij vindt eiseres het bespreken met je partner van een dergelijke activiteit een normale gang van zaken en geen fraude of misbruik. De rechter stelt vast dat er geen definitie van delen wordt gegeven in de algemene voorwaarden. Wel blijkt hieruit dat het in ieder geval over verkopen, uitlenen en overdragen van het account gaat. In de Kansspelen op Afstand-wetgeving (KOA) wordt gesproken over spelen, in plaats van delen. Het is daarom aannemelijk dat onder ‘delen’ in werkelijkheid ‘spelen’ wordt verstaan. De rechter gaat dan ook in op de vraag of er hier een redelijk vermoeden voor bestaat. Er zijn een aantal opvallende aspecten aan het spelgedrag van eiseres, waaronder het moment van aanmaken, het type wedstrijd waarop gewed werd, inlogactiviteit en het storten van geld op het account vanaf een bankrekening die niet van eiseres is. Toch leiden deze omstandigheden volgens de rechter niet tot de conclusie dat Betent hieraan het redelijke vermoeden mocht ontlenen dat eiseres niet (meer) aan de algemene voorwaarden voldeed. Dat betekent dat de vordering van eiseres zal worden toegewezen. 

4.5. Bij de uitleg zijn onder meer de algemene voorwaarden van belang. Allereerst geven deze geen definitie van het woord “delen”. Uit artikel 7 van de algemene voorwaarden blijkt wel dat in ieder geval onder delen moet worden verstaan het verkopen, uitlenen en overdragen van het Spelersaccount. Verder is van belang dat de algemene voorwaarden die Betent hanteert een uitwerking zijn van de bepalingen in de KOA. Daarin wordt niet gesproken over delen, maar wordt er in artikel 4.15 gesproken over het “voor eigen risico te zullen spelen”.

 

4.6. Naast de letterlijke bewoordingen van de KOA, die minder vergaand lijken dan de algemene voorwaarden, kan er in redelijkheid niet van worden uitgegaan dat de omvang van de bepaling zo groot is als hetgeen Betent stelt. Hoewel de rechtbank begrijpt dat Betent aan veel regels is gebonden en verantwoordelijkheden heeft in het tegengaan van witwassen, betekent dit echter niet dat de bepaling daarom dusdanig ruim moeten worden geïnterpreteerd dat zelfs het samen praten op de bank het vermoeden kan wekken dat er in strijd met de algemene voorwaarden is gehandeld. Een dergelijk ruime uitleg vindt geen steun in de bewoordingen noch in wat partijen redelijkerwijs mochten toekennen aan het begrip delen.

 

4.7. Het ligt daarom in de rede om ervanuit te gaan dat met het delen van het account meer moet worden aangesloten bij het spelen voor rekening van of door een ander. Met inachtneming daarvan moet de vraag worden beoordeeld of Betent een (redelijk) vermoeden heeft gehad dat [eiseres] niet (meer) aan de voorwaarden voor inschrijving voldeed.